Πόνημα του λαϊκού ποιητή Θέμη Βρεττού (Πλιάτσικα)
Του Κολυβιάτη Θέμη Βρεττού (Πλιάτσικα)
Αφιέρωμα στη γενιά του παγκοσμίου και εμφυλίου πολέμου, στους ντόπιους ξενητεμένους.
Είμαστε περήφανοι | Εκεί μας βρήκε ο πόλεμος |
Και το “χουμε καμάρι | Της γερμανοκρατίας |
Που τόσα διδαχτήκαμε | Εκεί και ο εμφύλιος |
Απ” το σκολειό «οι Σκάροι» | της αδελφοκτονίας |
Όλοι αδικηθήκαμε | Έχουμε αποθέματα |
Στα ίσια και γεμάτα | Σε τέτοιες εμπειρίες |
Οι ποιητές κι οι στιχουργοί | Μπορούσαμε να γράψουμε |
Από τα Κολυβάτα | Χιλιάδες ιστορίες |
Αδικηθήκαμε μαζί | Μα θα ρωτήσετε γιατί |
Και με τους κτηνοτρόφους | Δεν γράψαμε ούτε μία |
Πάθαμε κάζο από γνωστούς | Γιατί είμαστε τα θύματα |
Εχθρούς μα και συντρόφους | στη σάπια κοινωνία |
Δεν είμαστε λίγοι μα πολλοί | Γιατί αν ασχολούμαστε |
Σ” αυτό το χωριουδάκι | Εμείς μ” αυτά και μόνο |
Όμως η μετανάστευση | Θα είχαμε συνέχεια |
Μας πότισε φαρμάκι | Στην πίκρα και το πόνο |
Σκορπίσαμε σαν τα πουλιά | Έτσι αναγκαστήκαμε |
Στης ξενητειάς τα μέρη | Μ” άλλα να ασχοληθούμε |
Αν θα ανταμώσουμε ξανά | Στα ξένα σκλαβοπάζαρα |
Κανένας δεν το ξέρει | Όλοι να πουληθούμε |
Κάθε φορά που έρχεται | Μιας και η φτώχεια ήτανε |
Στο νου μας το χωριό μας | Βαριά κληρονομιά μας |
Ξεραίνεται το σάλιο μας | Τα λάθη φορτωθήκαμε |
Κολλάει στο λαιμό μας | Όλοι απ” τη γενιά μας |
Και κάθε που στη ξενητειά | Πνεύμα βεβαίως είχαμε |
Κάποιο γνωστό θα βρούμε | Κι αυτό είναι το κρίμα |
Λέμε για κείνο το χωριό | Μα για ν” ασχοληθείς μ” αυτά |
Αν θα το ξαναϊδούμε | Χρειάζεσαι και χρήμα |
Είναι για μας διπλός καϋμός | Κι όλοι εμείς που είχαμε |
Που σαν βρεθούμε μόνοι | Το πνεύμα και τις χάρες |
Θυμόμαστε τις χάρες του | Η μοίρα μας ανάγκασε |
Κι η πίκρα του μας λιώνει | Να ζούμε με λαχτάρες |
Γιατί πως να το κάνουμε | Όμως τη μοίρα του ποτέ |
Σ” αυτά εκεί τα σπίτια | Κανείς να μην τη βρίσει |
Άρχισε η ζωή για μας | Χωρίς αυτή ο άνθρωπος |
Με χίλια καρδιοχτύπια | Δύσκολο και να ζήσει |
Εκεί πρωτογνωρίσαμε | Βεβαίως αδικηθήκαμε |
Το μίσος την κακία | Εμείς απ” τη γενιά μας |
Εκεί γίναμε μάρτυρες | Όμως αγωνιστήκαμε |
Στου διχασμού τη βία | Να ζήσουν τα παιδιά μας |
Θάμαστε οι συνεχιστές | |
Στο ήθος της πορείας | |
Με το καλό παράδειγμα | |
αυτής της ιστορίας | |