Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Μητέρας

Της Κατερίνας Λιβιτσάνου-Ντάνου

Στις αρχές του 2021 κυκλοφόρησε το συλλογικό έργο «ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΗ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ 2020» από τον ΕΠΟΚ (συλλεκτική έκδοση, τόμος 6ος). Στις σελίδες 166-169 εμπεριέχονται έξι ποιήματά μου, ένα από τα οποία είναι το «ΟΠΩΣ ΠΑΛΙΑ», που το παραθέτω με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Μητέρας, η οποία γιορτάζεται κάθε χρόνο τη δεύτερη Κυριακή του Μάη.

OΠΩΣ ΠΑΛΙΑ

Τον είδα
Να με κοιτάζει με λαχτάρα
να μου χαϊδεύει τα μαλλιά
να φοράει τη σκούφια του
να κάθεται ακριβώς δίπλα μου
στη γωνιά της καλαμένιας κουζινούλας μας.
Να σκεπάζει με τη χόβολη πατάτες
και κυδώνια μοσχομυριστά.

Έξω ο αέρας λυσσομανούσε
το κρύο πάγωνε τη στέγη
του φτωχικού σπιτιού μας,
όμως στο τζάκι είχε τόση ζεστασιά!
«πατατούλες οι καημένες» φώναζε
καθώς ψημένες τις καθάριζε.
Ήταν για μένα το πλουσιότερο δείπνο!

Την είδα
Να με κοιτάζει με τα γαλάζια της μάτια
να μου – μας τραγουδάει με καημό
να φοράει το κεφαλομάντιλό της
να κάθεται λίγο πιο πέρα από μας
στον αργαλειό της, εκεί βρήκε λίγο χώρο.
Να περνάει τη σαΐτα βιαστικά
-έπρεπε να φτιάξει την προίκα μου.

Έξω η νύχτα είχε ρίξει το μαύρο
το ολοσκότεινο πέπλο της ,
η ερημιά βασίλευε στα στενά
δρομάκια του μικρού χωριού μας,
όμως στην καλαμένια μας κουζινούλα
«να σπουδάσεις» ακουγόταν από κείνη.
Ήταν για μένα η σοφότερη προτροπή!

Τους είδα
Τόσα χρόνια μετά τη φυγή τους
να με καρφώνουν με το αθώο βλέμμα τους
να λαχταρούν και να αγωνιούν
για μένα το ίδιο όπως παλιά…
τόσα χρόνια μετά το χαμό τους
ήταν για μένα το πιο ζωντανό όνειρο
μια παγωμένη νύχτα του Νοέμβρη.

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΛΙΒΙΤΣΑΝΟΥ – ΝΤΑΝΟΥ