Ένα κουκουβαγιόπουλο στην αυλή μας…

Είχα πάρα πολύ καιρό να δω από κοντά κουκουβάγια. Ήμουν δεν ήμουν 10 χρονών όταν είχα πιάσει μία που καθόταν ντάλα μεσημέρι πάνω σε μια ελιά, λίγο πιο κάτω από το μοναστήρι του Άη Γιώργη στους Σκάρους.

Χθες ήρθε στον κήπο μας. Ένα κουκουβαγιόπουλο. Πεταρούδι ήταν ακόμη και θα έπεσε από κάποια φωλιά στην προσπάθειά του να κάμει τα πρώτα πετάγματα. Οι γάτες ήταν αυτές που χωρίς να το έχουν πειράξει έκαναν αισθητή την παρουσία του. Έτσι που καθόταν στο σκοτάδι έμοιαζε σα κούκλα.

Το πήραμε και το βάλαμε ψηλά πάνω σε μια μάνα από το κλήμα. Σήμερα που κοίταξα δεν ήταν πια εκεί. Μακάρι να το βρήκε η μάνα του και να γλύτωσε…