Σαν σήμερα το 1980 δύο νεκροί στην πορεία για το γιορτασμό του Πολυτεχνείου από τη βάρβαρη επίθεση της αστυνομίας
Σαν σήμερα το 1980 η πορεία για το γιορτασμό του Πολυτεχνείου δέχεται τη βάρβαρη επίθεση της αστυνομίας. Η 20χρονη εργάτρια Σταματίνα Κανελλοπούλου και ο Κύπριος φοιτητής Ιάκωβος Κουμής χάνουν τη ζωή τους από χτυπήματα κλομπ αστυνομικών, ενώ οι τραυματίες ανέρχονται σε 150.
Σε ανακοίνωση του Κεντρικού Συμβουλίου η ΚΝΕ σημείωνε για τα γεγονότα:
«Σε μια πρωτοφανή σε όγκο και παλμό πορεία ο λαός και η νεολαία τίμησαν την 7η επέτειο του ηρωϊκού ξεσηκωμού του Πολυτεχνείου διαδηλώνοντας την απόφασή τους για να παλέψουν για την ειρήνη, την εθνική ανεξαρτησία και την δημοκρατική αλλαγή στη χώρα μας. Ορισμένες όμως «γνωστές» αναρχοαυτόνομες και αριστερίστικες ομάδες μαζί με διάφορα προβοκατόρικα και ύποπτα στοιχεία προβάλλοντας ψευτοεπαναστατικά συνθήματα παραβίασαν την απόφαση της ΕΦΕΕ για πορεία στη βουλή και προχώρησαν σε ανοιχτές προκλήσεις, δίνοντας το πρόσχημα στην αστυνομία για να εξαπολύσει μια εκτεταμένη εκστρατεία τρομοκράτησης του λαού και της νεολαίας.
Η ΚΝΕ καταγγέλλει τους επαγγελματίες προβοκάτορες στους κυβερνητικούς κύκλους και ιδιαίτερα τα τμήματα των κρατικών υπηρεσιών που τους ενίσχυσαν αλλά και τις πολιτικές ομάδες που τους καλύπτουν. Καταγγέλλει την αστυνομία που με την κάλυψη της κυβέρνησης, εξαπέλυσε τρομοκρατία για πολλές ώρες στο κέντρο της Αθήνας με θύματα εκατοντάδες δημοκράτες.
Οι προβοκατορικές εκδηλώσεις και η πρωτοφανής σε έκταση επίθεση της αστυνομίας δεν στάθηκαν ικανά να ανακόψουν τις αγωνιστικές εκδηλώσεις. Ο λαός που κατέβηκε στους δρόμους απομόνωσε τους προβοκάτορες, ολοκλήρωσε την πορεία και με την ψύχραιμη και αγωνιστική του στάση έδειξε σ΄ όλους εκείνους που επεξεργάζονται σκοτεινά αντιλαϊκά σχέδια ότι τα σχέδια αυτά συναντούν την μαχητική και οργανωμένη αντίσταση του λαού.
Η ΚΝΕ καλεί όλη τη νεολαία να δώσει μαζική και αγωνιστική απάντηση στις προκλήσεις, να δυναμώσει την πάλη της στο πλάϊ του λαού για την ειρήνη, την εθνική ανεξαρτησία για να φύγει η δεξιά από την εξουσία».
Τη πορεία τότε την χτύπησαν οι σκληροί της αστυνομικοχωροφυλακής ( αστυνομία στην Πρωτεύουσα) στο ουσιαστικά μετέχμειο της ανάληψης πρωθυπουργίας Γ.Ράλλη.
Ξυλοκοπήσανε ώς θανάτου την Κανελλοπούλου και ο Κουμής πέθαβε μέρες αργότερα.
Οι πλαστικές σφαίρες πέφτανε βροχή, νύχτα φόβος και τρόμος με την πρακτική της αστυνομίας, που έφτασε ξυλοφορτώνοντας πολίτες άσχετους ώς την Αγίου Κων/νου στην Ομόνοια.
Ο υπουργός δημοσίας τάξης πογ είχε δώσει το οκ , ήραν ο γνωστός ακροδεξιός τότε, και ακούμποαγε στο αντιπολιτευόμενο ρευμα μέσα στην κυβέρνηση.
Αυτό το ρεύμα του γεφυροποιού επί χούντας και κυοριακού Αβέρωφ.
Η άποψη τότε κάτι τύπων του πολυτεχνείου ( που είχαν τετράγωνα μυαλά κατά τον πατέρα τους) ήταν ότι καλώς κοπάνησε η αστυνομία την πορεία.
Γιατί οι αστυνομικοί αθωόθηκαν 7 χρόνια αργότερα??
Οι πολλές εμπιστοσύνες πολιτών και αστυνομίας βλάπτουν πάντα. Λίγη εμπιστοσύνη από τους πολίτες για την αστυνομία είναι αναγκαία. Αλλά ώς εκεί ,στο λίγο.
Το 1980 με τους δύο νεκρούς – Κανελλοπούλου ψηλά στην Πανεπιστημίου απ τα γκλόμπς της αστυνομίας και Κουμή στο νοσοκομείο λίγες μέρες μετά- και ενώ η κυβέρνηση του μετριοπαθούς Γ, Ράλλη προσπαθούσε να διαχειριστή και τις εσωτερικές κόντρες εσωτερικά της κυβέρνησης με τον τσέλιγκα χουντικό γεφυροποιό Αβέρωφ να βάζει διαρκώς τρικλοποδιές στον Ράλλη, τον καιρό εκείνο και ώς τα Χριστούγεννα από αμετανόητους βλάκες του πολυτεχνείου είτε ώς φοιτητές είτε ώς απόφοιτοι , εκφραζόνταν η άποψη, ότι :» καλά τους έκαναν και τους κοπανήσανε στο πολυτεχνείο ( δεν λέγανε ότι τους σκοτώσανε ).
Να μην κάνουν την παλαβή των καλών κοινωνικών προθέσεων με τα χρόνια και του ψευτοεπιστημιονισμού , όλοι αυτοί οι τότε αμετανόητοι σε διάφορες πλατείες και γωνίες με καρέκλες που κάθονται και απολαμβάνουν θερινές διακοπές. Γιατί η μνήμη είναι κοινωνικής τάξεως λειτουργία.