Εγκαίνια με πολύ κόσμο της έκθεσης «Eικαστικές προσεγγίσεις πάνω στο καρσάνικο κέντημα»

Στην ασφυκτικά γεμάτη αίθουσα τέχνης «Θεόδωρος Στάμος», πραγματοποιήθηκαν το βράδυ του Σαββάτου 26 Νοεμβρίου 2022 τα εγκαίνια της έκθεσης εικαστικών τεχνών «Σύγχρονες εικαστικές προσεγγίσεις πάνω στο καρσάνικο κέντημα», που έγιναν αμέσως μετά το πέρας της ομώνυμης ημερίδας που έλαβε χώρα στην αίθουσα συνεδριάσεων του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου Λευκαδίων, για την οποία θα επανέλθουμε.

Η έκθεση ήταν μέρος των καινοτόμων διαπολιτισμικών δράσεων (συμπόσιο, ημερίδα, εκπαιδευτικά προγράμματα, κ.α.) που πραγματοποιήθηκαν και στοχεύουν στη δημιουργική κατανόηση της παράδοσης από τον σύγχρονο άνθρωπο. Τις δράσεις διοργάνωσε η ΑΜΚΕ «ARTIS GRATIA», με την υποστήριξη του ΥΠΠΟΑ, σε συνδιοργάνωση με το Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Λευκαδίων, την Κοινότητα Καρυάς Λευκάδας και τον Μουσικοφιλολογικό Όμιλο «Απόλλων» Καρυάς.

Η έκθεση θα λειτουργήσει έως τις 9 Δεκεμβρίου 2022 και θα είναι επισκέψιμη τις ώρες 11.00-13.00 και 17.30-20.30, εκτός Σαββάτου και Κυριακής. Κατά τη διάρκεια της έκθεσης θα εκπονηθούν εκπαιδευτικά προγράμματα για όλες τις ηλικίες και για ΑμεΑ.

Η ξενάγηση στο χώρο της έκθεσης έγινε από την Αντιπρόεδρο του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου Λευκάδας, κ. Χαρά Σαΐτη, η οποία έχει και την επιμέλεια της έκθεσης. Την έκθεση τίμησαν με την παρουσία τους ο βουλευτής Λευκάδας κ. Θανάσης Καββαδάς, με πρωτοβουλία του οποίου εντάχτηκε το καρσάνικο κέντημα στο Εθνικό Ευρετήριο Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Ελλάδας, ο Δήμαρχος Λευκάδας, κ. Χαράλαμπος Καλός, και ο Αντιπεριφερειάρχης Λευκάδας, κ. Ανδρέας Κτενάς.

Οι καλλιτέχνες που πήραν μέρος στην έκθεση εμπνεύστηκαν τις εικαστικές τους δημιουργίες από τη γεωμετρική δομή, τη συμμετρία, την αυστηρή αρχιτεκτονική συνοχή, την αυτοσυγκράτηση στις χρωματικές επιλογές, την ευγενική μονοχρωμία, την συνθετική ισορροπία, τις ευφάνταστες παραλλαγές των «καρσάνικων» κεντητικών μοτίβων, για να δώσουν τη δική τους οπτική και εικαστική προσέγγιση. «Μοτίβα που μπορεί να αναγνωρίσει κανείς σε φυσικές μορφές, αλλά και σε στοιχεία που απαντώνται στην τέχνη άλλων εποχών – από την προϊστορική εποχή έως σήμερα», όπως σημειώνει η κ. Χαρά Σαΐτη στην καλαίσθητη έκδοση όπου παρουσιάζονται αναλυτικά οι συνολικά τριάντα τέσσαρες εικαστικές συμμετοχές.

Στην έκθεση παίρνουν μέρος οι: Ιφιγένεια Αβραμοπούλου, Γιάννα Αλεξοπούλου, Ρένα Ανούση, Κωνσταντίνα Βλαχίδου, Γιάννης Βρακάς, Μαρία Γενιτσαρίου, Μαρία Γεωργιάδη, Έλενα Γκώγκου, Χριστίνα Δημητρά, Σπυριδούλα Ζαβιτσάνου, Δήμητρα Κανέλλη, Βάλια Καραπιδάκη, Ελένη Κατηφόρη, Βασιλική Κολιπέτσα, Σοφία Κουκουλιώτη, Μάριος Λουριδάς, Βίκυ Μαλακάση, Ιωάννα Μαργέλη, Μαρία Ματάλα, Δημήτρης Νικολούλιας, Χρήστος Παλαμίδης, Λίνα Παπαγεωργίου, Μαρίνα Παπαδημητρίου, Κώστας Πιέτας, Χαρά Σαΐτη, Μαρία Στραγαλινού, Κωνσταντίνα Συλίκου, Καίτη Τουρτούρα, Ξανθή Τουτουντζόγλου, Καίτη Τσαβαρή, Ανδρέας Τσάλας, Στέλιος Τσιμογιάννης, Κυριακή Χριστακοπούλου.

Αντιπροσωπευτικά παρουσιάζουμε από τον κατάλογο της έκθεσης την καλλιτέχνιδα Ιφιγένεια Αβραμοπούλου, το έργο της οποίας έχει τίτλο «Θύμισες ντόρκες» και συνοδεύεται από ένα ποίημα της Αλεξανδρίτισσας (από τα Κολυβάτα Αλεξάνδρου) Κωνσταντίνας Κολυβά.

Η Ιφιγένεια Αβραμοπούλου γεννήθηκε στην Πάτρα το 1989. Σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών Φλώρινας με καθηγητές τους Γ. Καστρίτση, Μ. Πολυμέρη και Δ. Σιατερλή. Έζησε και εργάστηκε στο Βερολίνο. Έκανε εικονογραφήσεις σε περιοδικά, εφημερίδες και βιβλία. Από το 2017 ζει στην Πάτρα, όπου εργάζεται σε σχολεία στη Γενική και Ειδική Αγωγή, καθώς και στο εικαστικό Εργαστήρι του Δήμου Πατρέων. Έχει στο ενεργητικό της μια ατομική έκθεση και έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές.

«Θύμισες ντόρκες»

Το έργο αντλεί τον τίτλο του από το ομώνυμο ποίημα της Λευκαδίτισσας Κωνσταντίνας Κολυβά και την έμπνευσή του από εξιστορήσεις της για τον μόχθο της Λευκαδίτισσας γυναίκας «μιας άλλης ζωής». Το επαναλαμβανόμενο γεωμετρικό μοτίβο παραλάσσεται από την ευθεία διάταξη του αυθεντικού κεντήματος και αποτυπώνεται σε ακτινωτή γύρω από την κεφαλή της μορφής, με την πρόθεση να σχηματίσει φωτοστέφανο. Προαίρεση της ζωγράφου είναι να υπογραμμίσει την – άλλοτε «αβίωτη- δικαίωση» για αυτή τη γυναίκα. Για κάθε γυναίκα.

Θύμισες ντόρκες
Χορταριασμένη στράτα,
επώδυνη και λυτρωτική συνάμα,
χρέος ανεξόφλητο, διαγενεολογικό.

Πολύ αργά πια…
Αμετάκλητα…
Ελεύθερος συνειρμός, αβίαστος
Θύμισες, αισθήματα,
χαρές και έγνοιες,
απολιθώματα μια άλλης ζωής…

Κουβέντες που έμειναν μισές,
λογαριασμοί ανοιχτοί,
κεντημένοι σε ιδρωμένα κότολα, κρέπια και διασίδια…
Αβίωτη δικαίωση, ριζωμένη στην πέτρα, στο ξύλο, στην ψυχή μου.