Αφιέρωμα στον θρύλο Κώστα Νεστορίδη (του Θοδωρή Γεωργάκη)
Γράφει
ο Θοδωρής Γεωργάκης
Έφυγε απ’ την ζωή πλήρης ημερών και σε ηλικία ενενήντα τριών ετών μια θρυλική μορφή της ΑΕΚ και του Ελληνικού ποδοσφαίρου, Ο ΚΩΣΤΑΣ ΝΕΣΤΟΡΙΔΗΣ. Ένας άνθρωπος αυτού του άλλου ποδοσφαίρου, των άλλων εποχών, όταν κάθε αξία, άσχετα σε ποια ομάδα ανήκε, γίνονταν σεβαστή και αποδεκτή απ΄ το πανελλήνιο. Και ο Κώστας Νεστορίδης ευτύχησε να τον αγκαλιάσει, πέραν απ’ την ΑΕΚ, ολόκληρος ο Ελληνικός φίλαθλος κόσμος και κυρίως αυτός ο σύμπας κόσμος σαν καλός αγωγός να οδηγήσει θρυλοποιημένη τη μνήμη του μέχρι τις μέρες μας, τόσο σαν ποδοσφαιριστής όσο και σαν εκπληκτικός άνθρωπος!
Είναι ο παίκτης που έγινε τραγούδι:
Kαι σαν τον Νεστορίδη κανένας δεν θα βγει να λέει πως η μπάλα εκεί θα καρφωθεί!!!
Στους ώμους των φιλάθλων στην κατάκτηση του πρωταθλήματος της ΑΕΚ το 1963 στο ιστορικό μπαράζ με τον ΠΑΟ 3 – 3!!!
Προσωπικά δεν πρόφτασα να τον δω μέσα στη Νέα Φιλαδέλφεια να αγωνίζεται και να σημειώνει αυτά τα υπέροχα «προϋπολογισμένα» του γκολ, απλά έβλεπα και συγκέντρωνα τις φωτογραφίες του, όπως κάνουν και σήμερα τα μικρά παιδιά, και μια καθοριστική, την οποία θα παρουσιάσω παρακάτω, από αυτές τις φωτογραφίες με έκαμε φίλο της ΑΕΚ από επτά χρονών! Άκουγα, επίσης, και και διάβαζα, εκεί την δεκαετία του 1960 στο νησί μου στην Λευκάδα, για την σπουδαία ποδοσφαιρική του ευφυία, που έφτανε μέχρι το σημείο να υποδεικνύει στο αντίπαλο τερματοφύλακα που θα καρφωθεί η μπάλα, ένα σπουδαίο προσόν για επιθετικό ποδοσφαιριστή, που πέραν απ’ τις τεχνικές αρετές, φανερώνει και εκπληκτική αυτοσυγκέντρωση και νηφαλιότητα, όσο και ψυχραιμία με την μπάλα στα πόδια! Κάθε Κυριακή με τους αγώνες ποδοσφαίρου που μετέδιδε το ραδιόφωνα, θυμάμαι, συγκεντρωνόμαστε πολλά παιδάκια στο σπίτι του Βασίλη του Σκιαδαρέση (Τσερβέλας) απ’ τους ελάχιστους που είχαν ραδιόφωνο στο χωριό και ο γιός του ο Νίκος μας έβαζε να ακούμε τους αγώνες! Πάντα παρών για να ακούσω την ΑΕΚ!
Και γιγάντευε η φαντασία μου ακούγοντας τα ποδοσφαιρικά του κατορθώματα και έπλαθα ιστορίες για έναν κυκλώπειων διαστάσεων Νεστορίδη, και έφτανε η φαντασία σ’ έναν σύγχρονο Απόλλωνα του ποδοσφαίρου, με ένα διαρκές φωτοστέφανο στο κεφάλι και μια πανθομολογούμενη από φίλους και αντιπάλους ποδοσφαιρική ικανότητα, που θρυλοποεί τον φορέα στα μάτια του φίλαθλου κοινού. Όλως παραδόξως αυτή η φαντασία μου, αυτά τα επαινετικά ακούσματα και οι φήμες που έφταναν μέχρι τις εσχατιές της χώρας, δεν βγήκε ψεύτρα, δεν με γέλασε, κοντά πολύ με έφερε στην πραγματικότητα…
Μπόρεσα να δω μαγνητοσκοπημένα στιγμιότυπα αγώνων με τον Νεστορίδη αργότερα, επίσης, μπόρεσα να έρθω δίπλα του, σαν δημοσιογράφος της εφημερίδας ΔΙΚΕΦΑΛΟΣ και σε πολλές συνεντεύξεις που έκανα μαζί του ολοκλήρωσα το κάδρο του «Νεστορισμού»… Γιατί, ξέρετε, έκανε την πρωτοτυπία και έφτασε στα όρια της επίσημης «ποδοσφαιρικής ιδεολογίας» ο Νέστορας, του ποδοσφαίρου μας, κάτι σαν τον αρχαίο Πελοποννήσιο ήρωα, τον Νέστορα της Πύλου, γνωστό για τον ρηξικέλευθο παρεμβατικό του λόγο… Ο Κώστας Νεστορίδης περνά στο θυμικό των φίλων της ΑΕΚ με τρόπο σαγηνευτικό, με τρόπο θρυλοποιημένο, θα λέγαμε, αφού, σαν το παλιό καλό κρασί, η θύμησή του όλο και γιγαντώνεται με το πέρασμα του χρόνου, γιατί ακόμη «αδέρφωσε» το ποδόσφαιρο με τον μύθο, αναδεικνυόμενος σε έναν «λαογράφο» του αθλήματος, όχι τόσο για την αγωνιστική του ουσία, μα για τον τρόπο με τον οποίο μαγνήτιζε τα λαϊκά στρώματα και τα οδηγούσε στον οίστρο!
Μα πάνω από όλα ο Κώστας Νεστορίδης έφερε και υπηρέτησε συνειδητά την πρωτόγνωρη αντινομία στο ποδόσφαιρό μας, του υπέρτατου και του απλούστατου, της αποθέωσης και της ταπείνωσης… Ήταν τεράστιος μα και απλότατος, ήταν κορυφαίος μα και ουραγός στην έπαρση, ήταν Όλυμπος και συνειδητά περνούσε στην ζωή σαν Κίσσαβος, ένας άνθρωπος που δημιούργησε χιλιάδες νέους φιλάθλους της ΑΕΚ, ταυτίστηκε μαζί τους, σαν ένας απ’ αυτούς και ποτέ του δεν καυχήθηκε… Η ζωή είναι γι αυτόν όχι απλά ευφραντική και καλόγνωμη, αλλά του χάρισε μια μεγάλη καρδιά, που μέσα της χωρούσε όλους αυτούς τους πιστούς που προσέλκυσε μόνος του στη Νέα Φιλαδέλφεια, ένα πλήρωμα, που ακόμη και σήμερα δονείται, ενθουσιάζεται και στο άκουσμα της μαγικής λέξης ΝΕΣΤΟΡΙΔΗΣ! Ήταν ΤΟΣΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΣ…
Η απλότητα που υπερτονίσαμε σε όλο της μεγαλείο! Δίπλα και συζήτηση με τα παιδάκια του γηπέδου!
Αιώνιε Μεγαλονέστορα! Απαράμιλλε σμιλευτή του ποδοσφαίρου! Κομμάτι περίτεχνο της Ιστορίας μας και του ίδιου μας του εαυτού… Και οι χρόνοι που θάρθουν για σένα θα μιλούν! Για το δικό σου μεγαλείο που αυγάτεψες και τράνεψες την πληθώρα των φίλων της ομάδος!
Η ΑΕΚ Ευγνωμονούσα!!!
Θ. Γ
Mε τον ΔΙΚΕΦΑΛΟ ΑΕΤΟ στο μέρος της καρδιάς, τον οποίο, προκειμένου να τον φέρει στα πέτο του δέχθηκε ακόμη και ένα χρόνο να μείνει εκτός δράσης, αφού έφυγε απ’ τον Πανιώνιο χωρίς την έγκρισή του για να φορέσει τα Κιτρινόμαυρα!
Ο Κώστας Νεστορίδης και το εκπληκτικό του δημιούργημα των τριαντατριών γκολ την περίοδο 1959 – 60, αναπαυόμενος συμβολικά πάνω σε τριαντατρείς μπάλες! Ήταν μια χρονιά τόσο εκπληκτική και για τον ίδιο και για την ΑΕΚ, που έχασαν το πρωτάθλημα σε μπαράζ με τον ΠΑΟ, παρά το γεγονός ότι και σπουδαίο ποδόσφαιρο είχαν παίξει σαν ομάδα, αλλά και στις τάξεις της υπήρχε αυτή η μηχανή των γκολ, ο Κώστας Νεστορίδης! Αυτή του η μοναδική ικανότητα και επαφή με τα δίχτυα, παίζοντας σαν φορ μέσα στην περιοχή, ήταν καταπληκτική και μάλιστα, παρά το γεγονός ότι δεν ήταν ιδιαίτερα ψηλός και δυνατός… Είχε το χάρισμα του σκόρερ, που του επέτρεπε με χίλιους τρόπους να σημειώνει γκολ!
ΜΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ ΧΡΌΝΙΑ ΤΗΣ ΑΘΩΟΤΗΤΑΣ!
Δεκαετία του 1960 στο νησί μου, στη Λευκάδα, μαθητής στην πρώτη τάξη του Δημοτικού συνηθίζαμε, σαν μικρά παιδιά πρωτόβγαλτα στον κόσμο, να μαζεύομε ότι μας κέντριζε το ενδιαφέρον και ένα από αυτά που οιστρηλατούσαν το νου μας ήταν το ποδόσφαιρο. Κυκλοφορούσαν εκείνα τα χρόνια τα περίφημα μπισκότα φίρμας ΡΟΥΛΙΑ μέσα στα οποία υπήρχαν φωτογραφίες με τους τότε ποδοσφαιριστές των μεγάλων ομάδων, με αποτέλεσμα όλα τα παιδάκια, όχι μόνο να τις συγκεντρώνομε, αλλά και να ταυτιζόμαστε με την μία ή την άλλη ομάδα. Όταν στα χέρια μου έπεσε η φωτογραφία της ΑΕΚ, που δημοσιεύω παρακάτω, με τον Ανδρέα Σταματιάδη και τον Κώστα Νεστορίδη έχοντας στους ώμους τους τα μικρά τους τότε παιδιά, αυτή η φωτογραφία έμελλε να κινητοποιήσει ολόκληρο τον αισθητικό και συναισθηματικό μου κόσμο και να με χαράξει δια βίου με τον ΔΙΚΕΦΑΛΟ ΑΕΤΟ στο μυαλό, με δεδομένη την μεγάλη μου αγάπη για την Βυζαντινή ιστορία, που άκουγα στο μονοθέσιο Δημοτικό μας σχολείο να διηγείται ο δάσκαλος στα μεγαλύτερα παιδιά!
Μια φωτογραφία με χίλιους συμβολισμούς και τότε και μετέπειτα για μένα, και παρά το γεγονός ότι ήμουν ο μοναδικός ΑΕΚΤΖΗΣ στο χωριό μου, μπορούσα και αντιμετώπιζα όλες τις ορδές των άλλων παιδιών Παναθηναϊκών και Ολυμπιακών! Ακόμη και στα επόμενα χρόνια, κυρίως τα Γυμνασιακά, όταν υπήρχαν και τα «πέτρινα στείρα χρόνια» της ΑΕΚ, τίποτα και καμία δύναμη δεν με απέσπασε απ’ την ιστορική αυτή ομάδα, την οποία αγάπησα από παιδάκι, βάζοντας, έπειτα στα φοιτητικά μου χρόνια, τον στόχο να την υπηρετήσω και δημοσιογραφικά, πράγμα που με αξίωσε η ζωή να το πραγματοποιήσω επί δεκαπενταετία, όταν χρημάτισα συντάκτης στον ιστορικό ΔΙΚΕΦΑΛΟ του Φαίδωνα Κωνσταντουδάκη!
Αυτή η «μοιραία και κισμετική» για μένα φωτογραφία ήρθε στα χέρια μου με μια ευλογημένη μορφή στην παρουσίαση του βιβλίου μου με τίτλο ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΑΕΚ, που έγινε τον Οκτώβρη του 2022 στο Πνευματικό Κέντρο της Νέας Φιλαδέλφειας υπό την αιγίδα ΤΗΣ ΛΕΣΧΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΑΕΚ… Έχοντας εκμυστηρευθεί στην πρόεδρο της ΛΕΣΧΗΣ την Χριστίνα Σούκερη, τον τρόπο με τον οποίο προσηλυτίστηκα στην ΑΕΚ, θεώρησε καλό και έκπληξη συνάμα, να πάρει την συγκεκριμένη φωτογραφία με τους θρύλους Νεστορίδη και Σταματιάδη με τα παιδιά τους και με μοντάζ να επικολλήσει τεχνικά μια δική μου φωτογραφία επταετής στο νησί μου και σε μορφή κάδρου να μου την παραδώσει, στην παρουσίαση του βιβλίου μου, με τις πρωτότυπες αφιερωματικές υπογραφές, μάλιστα, και του Νεστορίδη και του Σταματιάδη! Έκτοτε νοιώθω πράγματι σαν <<ΘΕΤΟΣ ΓΙΟΣ>> πια των δύο θρύλων της ΑΕΚ!
«ΘΕΤΟΣ ΓΙΟΣ» ΤΟΥ ΝΕΣΤΟΡΙΔΗ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΤΑΜΑΤΙΑΔΗ!
Επικολλημένη τεχνικά η δική μου φωτογραφία μικρός σαν «Θετός Γιός» των δύο θρύλων της ΑΕΚ, του Ανδρέα Σταματιάδη και του Κώστα Νεστορίδη. Και ιδιόχειρη αφιέρωση απ’ τους δύο τον Κώστα Νεστορίδη και τον Ανδρέα Σταματιάδη!
