Αποχαιρετισμός στον αγωνιστή Τάκη Παπαδάτο

Αποχαιρετισμός στον αγωνιστή Τάκη Παπαδάτο

Κάτω απ’ τα κυπαρίσσια
κι ανάμεσα στις ανεμόδαρτες ελιές
ο ίσκιος σου θα πλανιέται.
Ατάραχος στη βουή του ανέμου
ανέγγιχτος στο μεγάλο πέλαγο της ζωής θα ταξιδεύεις.
Ένας μεγάλος ήλιος
το δρόμο σου φωτίζει
ολόδροση η αυγή σε παραστέκει.
Οι μέρες σου ήταν οι μέρες του φωτός.
Απόδιωχνες τα σκοτάδια
την καταχνιά δεν τη φοβήθηκες.
Τα ξερονήσια, η μικρή πατρίδα των εξόριστων,
γνώρισαν την περηφάνια σου
τα γενναία βήματά σου χαράχτηκαν στο χώμα τους.
Στη σιωπή της καταδίκης τους ακούστηκε το δικό σου «όχι»
σαν φώλιασε στην καρδιά σου η δικαιοσύνη κι η λευτεριά.
Νύχτα πάνω στη νύχτα παιδί μικρό
με την ορφάνια προσκεφάλι
μια πρώιμη εξορία σε καρτερούσε.
Έτσι ξεκίνησες στο δρόμο της ζωής
κι έτσι έφτασες στο τέρμα.
Με του ήλιου τη βεβαιότητα
του άστρου τη λαμπράδα
της ανθρωπιάς την αναγκαιότητα.

Τα πιο ωραία λουλούδια
ανθίζουν την άνοιξη.
Κι εσύ σπορέας υπομονετικός των ψυχών μας
θα ατενίζεις για πάντα την αιώνια άνοιξη.

Καλό σου ταξίδι στο αιώνιο φως!

Ευαγγελία Κούρτη