Όταν σβήνουν τα φώτα

Μετά από κάθε πολιτιστικό γεγονός, είτε πετυχημένο, είτε αποτυχημένο βομβαρδίζονται οι αναγνώστες με δεκάδες δημοσιεύματα στις πολιτιστικές – και όχι μόνο – στήλες των μέσων. Μάλιστα βομβαρδίζουν τόσο συχνά και ισχυρά που μπορεί να μονοπωλούν το ενδιαφέρον ακόμα και παταγωδώς αποτυχημένες συναυλίες, κακοστημένες θεατρικές παραστάσεις ή και για πετυχημένες, «φτηνές» καλλιτεχνικές παραγωγές που η επιτυχία και η ζωή τους διαρκεί όσο ένα instagram story.

Στα σοβαρά επίσης, τα ίδια ΜΜΕ, επιλέγουν (στη συντριπτική τους πλειοψηφία) να αγνοούν το μεγαλύτερο πολιτιστικό-πολιτικό γεγονός της χώρας, το Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του Οδηγητή που και φέτος ολοκληρώθηκε με επιτυχία σε όλη την Ελλάδα και στις κεντρικές του εκδηλώσεις στο Πάρκο Τρίτση, με την συμμετοχή εκατοντάδων χιλιάδων νέων και ανθρώπων όλων των ηλικιών, με πλήθος καλλιτεχνών και καλλιτεχνικών παραγωγών από διάφορα είδη της Τέχνης.

Άμα κουτουλήσουν οι επιδιώξεις των διάφορων «ειδικών» με την πραγματικότητα που αντιμετωπίζει κανείς ερχόμενος στο Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του Οδηγητή, τότε εννοείται ότι… ηττάται η πραγματικότητα. Τα στερεότυπα και οι κουταμάρες είναι ανίκητα.

Όταν η γραμμή είναι ότι «δεν ενδιαφέρεται ο κόσμος για απεργίες» και «το 13ωρο δεν πουλάει» πως να μιλήσεις για ένα φεστιβάλ – διαδήλωση εναντίωσης στο νομοσχέδιο της αποκτήνωσης των εργαζομένων, για ένα φεστιβάλ που όλες οι σκηνές του μαζί με πλήθος καλλιτεχνών ήταν ένα κάλεσμα στην απεργία της Τετάρτης 1ης Οκτώβρη;

Όταν η γραμμή είναι ότι «δεν συγκινείται η νεολαία με τα πολιτικά» πως να μιλήσεις για ένα φεστιβάλ που στα πλαίσια του έγιναν (μιλώντας μόνο για την Αθήνα) 12 πολιτικές εκδηλώσεις-συζητήσεις με πραγματικό πλούτο περιεχόμενου, πάνω σε ένα εύρος θεμάτων από τις ανθρώπινες σχέσεις ως την στρατευμένη τέχνη και από τον αθλητισμό ως τα δικαιώματα των νέων στρατευμένων. Πώς να πεις, με την απολυτότητα του ύφους των 1000 καρδιναλίων που διακρίνει τους «ειδήμονες», ότι η νεολαία «είναι αδιάφορη» αν αντικρίσεις την κεντρική συναυλιακή σκηνή του φεστιβάλ της ΚΝΕ να έχει μετατραπεί σε χώρο εκδήλωσης και συζήτησης με τη συμμετοχή ορισμένων… χιλιάδων επισκεπτών του Φεστιβάλ; Πώς να ερμηνεύσεις την εικόνα της πολιτικής συγκέντρωσης του Φεστιβάλ με ομιλητή τον ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δ. Κουτσούμπα αν το μόνο που έχεις μάθει είναι η κλάψα και οι απολυτότητες που βασικά προκύπτουν από πολιτικά αδιέξοδα;

Όταν θέλεις να επιβάλεις μία στάση ζωής που ως στοιχείο της έχει ότι η «γνώση» είναι ένα συνονθύλευμα από βίντεο στο tik tok, λίγη δήθεν «προοδευτική» ή συντηρητική ψέκα από σελίδες στα social πώς να προβάλεις ένα φεστιβάλ που ο βασικός χώρος δίπλα στην κεντρική συναυλιακή σκηνή είναι ένα μεγάλο βιβλιοπωλείο της Σύγχρονης Εποχής, με εκατοντάδες τίτλους βιβλίου και ασταμάτητη ροή επισκεπτών; Ένα φεστιβάλ που έχει σαν βασικό στόχο του κάθε επισκέπτης του να φύγει με ένα βιβλίο…

Όταν η γραμμή είναι ότι «η Ελλάδα πρέπει να είναι σύμμαχος με το Ισραήλ» πώς να μιλήσεις για το Φεστιβάλ της ΚΝΕ, όταν το μήνυμα αλληλεγγύης στον αγωνιζόμενο λαό της Παλαιστίνης κατέκλυσε όλο το Πάρκο, ακόμα και τις λίμνες του;

Όταν οι επιχειρήσεις του τζόγου ελέγχουν ασφυκτικά μυαλά και πορτοφόλια εκατοντάδων χιλιάδων νέων ανθρώπων πώς να μιλήσεις για τον ξεχωριστό, ιδιαίτερο χώρο του Φεστιβάλ που αφορά την πάλη της ΚΝΕ ενάντια στα ναρκωτικά και όλες τις εξαρτήσεις;

Όταν η ιδεολογία που υπηρετήσεις λέει ότι η τέχνη πρέπει να μην μιλάει για τον λαό αλλά να «κλείνεται» και να ταΐζεται από στέγες και ιδρύματα εφοπλιστών για να κοιμίζει τον λαό, πού να βρεις χώρο να πεις ότι η μεγαλύτερη, υπαίθρια εικαστική έκθεση όχι μόνο φιλοξενήθηκε στη δυτική Αθήνα αλλά είχε και θέμα την στήριξη στην Παλαιστίνη;

Όταν το στερεότυπο που θέλουν να επικρατήσει είναι ότι «η νεολαία ακούει μόνο το Χ είδος μουσικής» που να τους πεις ότι για 4 ημέρες εκατοντάδες χιλιάδες νέοι και νέες ήρθαν και άκουσαν από παραδοσιακά πολυφωνικά και hiphop και από έντεχνο μέχρι heavy metal;

Όταν η ιδεολογία που υπηρετείς είναι η ιδεολογία της άρχουσας τάξης, της «μοιρολατρίας», του «τι να κάνεις, δεν αλλάζουν τα πράγματα» που να βρεις να γράψεις δέκα λέξεις για το Φεστιβάλ που από παντού φώναζε «Σοσιαλισμός για να νικήσει το δίκιο!”; Γιατί ναι! Υπάρχει δίκιο! Είναι το δίκιο της εργατικής τάξης να παλεύει για να καταργήσει την μισθωτή σκλαβιά και να ασκήσει το δικαίωμά της να ζήσει όπως της αξίζει, όπως αξίζει στην τάξη – παραγωγό όλου του πλούτου.

Το Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του Οδηγητή απέδειξε την αξιακή, αγωνιστική ακτινοβολία του στους πολύ δύσκολους καιρούς που διανύουμε. Απέδειξε την δυνατότητα του ΚΚΕ και της ΚΝΕ να επικοινωνεί και να ανανεώνει δεσμούς με χιλιάδες λαού και νεολαίας όχι λόγω ενός επικοινωνιακού μυστηρίου… αλλά λόγω των ανατρεπτικών ιδεών και της πολιτικής του ΚΚΕ, των θέσεων της ΚΝΕ.

Σε όσους επίσης μας ξαναπούν ότι «δεν διαβάζει ο κόσμος εφημερίδες» και μάλιστα να μετατρέπουν αυτή την πραγματικότητα σε δικαιολογία δια πάσα νόσο… ακόμα και εφοπλιστική… να τους θυμίσουμε επίσης ότι το σαββατοκύριακο που μας έρχεται, δεκάδες χιλιάδες νέοι, εργάτες, υπάλληλοι, επαγγελματίες σε όλη τη χώρα θα προμηθευτούν τον Ριζοσπάστη με τις Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ για το 22ο Συνέδριο του Κόμματος και θα τις μελετήσουν και θα συζητήσουν πραγματικά με βάση αυτό το κείμενο, με τους κομμουνιστές. Επιβεβαιώνοντας ότι οι δεσμοί του ΚΚΕ με τον λαό και την νεολαία εδραιώνονται στη ζωντανή επαφή, την πιο ουσιαστική πλατιά συζήτηση, την μάχη για να κερδηθούν ακόμα περισσότεροι στο δρόμο της οργανωμένης πάλης για τον Σοσιαλισμό.

(902.gr)