«Όξω ο πάλος του Ανανία»: Ψηφίδες Αλεξανδρίτικης ιστορίας
Το ιδιωτικό συμφωνητικό γράφτηκε στο μεταίχμιο του 19ου αιώνα στην Καρυά. Ήταν η έδρα του ομώνυμου Δήμου στην οποία ανήκε και η Κοινότητα Αλεξάνδρου. Εκεί θα πρέπει να ήταν και το φαρμακείο που αναφέρεται. Δεν μπορέσαμε να βγάλουμε λίγες λέξεις στο χειρόγραφο κείμενο αλλά η ουσία δεν αλλάζει. Ο Ιερομόναχος Ανανίας Σέρβος, κάτοικος Αλεξάνδρου, δηλώνει ότι αναλαμβάνει την υποχρέωση να πληρώσει στη χήρα Ασπασία (επιτρόπου των ανηλίκων παιδιών της) ένα χρηματικό ποσό 9,80 δραχμών, μέσα σε έναν μήνα. Το ποσό αφορά οφειλή για φάρμακα και ιατρικές επισκέψεις που είχε λάβει ο υπογράφων από το φαρμακείο του συζύγου της.
Έχει γραφτεί σε μονόφυλλο με έντυπο χαρτόσημο 10 Λεπτών και ανάγλυφη σφραγίδα με την αναγραφή «Διεθνής Οικονομική Επιτροπή» και το έτος 1891. Η Διεθνής Οικονομική Επιτροπή ήταν ένας διεθνής οργανισμός ελέγχου που επέβαλαν οι Μεγάλες Δυνάμεις (Αγγλία, Γαλλία, Γερμανία, Αυστρία, Ρωσία και Ιταλία) για να επιβλέπει τα οικονομικά της Ελλάδας και να εξασφαλίζει την αποπληρωμή των δανείων που είχε λάβει το ελληνικό κράτος.
«Εν Καρυά τη 11 Δεκεμβρίου 1899
Ο υποφαινόμενος Ιερομόναχος Ανανίας Σέρβος κάτοικος του χωρίου Αλεξάνδρου του Δήμου Καρυάς υπόσχομαι και υποχρεούμαι να πλερώσει εις την Ασπασίαν χήραν Φιλίππου [] επιτρόπου των ανηλίκων τέκνων της Σπυρίδωνος και Ερρίκου μετά μήνα έναν από σήμερα [] δραχμάς ενέα και ογδοήκοντα λεπτά (9,80/100) προερχομένας από αξίαν διαφόρων φαρμάκων και επισκέψεων άτινα έλαβεν [] παρά του συζύγου της εκ του φαρμακείου του και [] να στεναχωρούμαι κατά τους Νόμους και εις ένδειξιν υπογράφω ιδιοχείρως.
Ο εκθέτης
Ανανίας Ιερ Σέρβος (Υπογραφή)»
Ο εν λόγω Ιερομόναχος άσκησε καθήκοντα ιερέα κατά πάσα πιθανότητα στην Παναγία την Αλεξανδρίτισσα, που ήταν κτητορική εκκλησία των Σερβαίων. Ενδεχόμενα να λειτουργούσε και στις άλλες ενορίες του Αλέξανδρου. Σύμφωνα με μια χειρόγραφη σημείωση συγγενή του πέθανε το 1915: «Εις τας 17 Νοεμβρίου 1915 ημέραν Τρίτην απεβίωσε ο Ανανίας Σέρβος Ιερεύς».
Σε σχέση με τον Ιερομόναχο Ανανία Σέρβο, ο οποίος ήταν και καλός ξυλουργός (κάποια εργαλεία που χρησιμοποιούσε για τη δουλειά αυτή βρίσκονται σήμερα στα χέρια συγγενών του) η προφορική παράδοση έχει διασώσει και μία φράση που λέγεται ακόμη μέχρι σήμερα στην περιοχή του Αλέξανδρου και είναι η εξής: «Όξω ο πάλος του Ανανία». Τι σημαίνει όμως αυτό; Αφορά έναν αφορισμό που είχε γίνει στα Μαυρογιαννάτα, τον μεγαλύτερο μαχαλά της Κοινότητας Αλεξάνδρου, και είχε να κάνει με διάφορες κλοπές που είχαν γίνει στο χωριό μεταξύ των οποίων ήταν και ο πάλος του Ανανία (ο πάλος ήταν ένα εργαλείο που χρησίμευε σε γεωργικές εργασίες, ιδίως για ξελογγώματα και για αμπελοφύτια). Ο ίδιος όμως, ίσως και λόγω του ιερατικού του σχήματος, δεν ήθελε να συμπεριληφθεί στον αφορισμό η κλοπή που έγινε σε βάρος του. Έτσι όταν έγινε ο αφορισμός φαίνεται να ειπώθηκε «Όξω ο πάλος του Ανανία».
Με την ευκαιρία αυτή να αναφέρουμε ότι στα Κολυβάτα που ήταν ο μικρότερος μαχαλάς του Αλέξανδρου, είχαν γίνει σύμφωνα με την προφορική παράδοση δυο αφορισμοί. Ο ένας αφορούσε κάποιον ονόματι Λιέρικο, μάλλον για παρατσούκλι πρόκειται, που είχε κλέψει τα γουρούνια του γέρου Αντρειά. Θα πρέπει να ήταν Κολυβάς στο επίθετο, αφού ακόμη και μέχρι σήμερα συνηθίζεται να λέγεται από τους Κολυβαίους σε κάθε μεγάλη αναποδιά: «Πληρώνουμε τα γουρούνια του Λιέρικου!» ή εν είδει ρητορικού ερωτήματος: «Μα καλά τις αμαρτίες του Λιέρικου πληρώνουμε;»
Ο άλλος αφορισμός, όπως έχει φτάσει στα αυτιά μας, είχε να κάνει με κάποιον Παράρη, κι αυτό μάλλον παρατσούκλι θα ήταν. Λέγεται ότι ήταν νόθος γιος κάποιου Δαμιανή και ότι αφορίστηκε για το κλέψιμο των ασημένιων καντηλιών του Αγίου Νικολάου, ενοριακού ναού του χωριού. Λέγεται επίσης ότι τα καντήλια αυτά είχαν δωρίσει συγγενείς του στην εκκλησία και όταν ήρθε σε οικονομική στενότητα τα έκλεψε πράγματι, με τη θέληση όμως να τα αντικαταστήσει αργότερα όταν θα του επέτρεπε η οικονομική του κατάσταση.
