Θιακοί αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης που σκοτώθηκαν στην Λευκάδα – Η επιχείρηση της Λευκάδας
Έχουμε αναφέρει και άλλη φορά ότι ερχόμενος τον Ιούνη του 1944 στην Λευκάδα ο καπετάν Φουρτούνας (Φώτο: Εκ των πρωταγωνιστών της Μάχης της Λευκάδας στο Λαϊνάκι. Το πραγματικό του όνομα ήταν Ευστάθιος Λιάκας. Από τη Ζάβιτσα του Ξηρομέρου. Σκοτώθηκε στην Πελοπόννησο κατά την διάρκεια του εμφυλίου πολέμου), έφερε μαζί του εκτός από τους Κεφαλλονίτες αγωνιστές και κάποιους άλλους από το Θιάκι.
Μάλλον δεν υπάρχει ακριβής αριθμός τόσο των Κεφαλλονιτών όσο και των Θιακών που πήραν μέρος στην επιχείρηση της Λευκάδας, όπως συνηθίζεται να λέγεται η μάχη, που έλαβε χώρα στις 15/16 Ιούνη του 1944 στο Λαϊνάκι.
Απ” αυτούς πολλοί ήταν αυτοί που σκοτώθηκαν κατά την διάρκεια της μάχης ή κατασφάχτηκαν αργότερα, στα γεγονότα που ακολούθησαν. Μεταξύ των Θιακών που έχασαν τη ζωή τους στην επιχείρηση αναφέρεται ο Μίμης Δευτεραίνος, από το Κιόνι, ενώ δύο άλλοι Θιακοί ακόμη, ο Βαρβαρήγος ιερομόναχος από την Εξωγή και ο Σπύρος Παχουλής επίσης από το Κιόνι, σκοτώθηκαν στην Λευκάδα, την εποχή εκείνη, χωρίς να διευκρινίζεται επακριβώς χρονικά, σύμφωνα με την πιο κάτω γραπτή μαρτυρία του Θιακού Πάνου Μαρκαντώνη, Δασκάλου – Εθνοσύμβουλου:
Αντιγραφή από το βιβλίο «μνήμες – κρίσεις * Από την κατοχή και την Αντίσταση της Ιθάκης» (Αθήνα 1984) του Πάνου Μαρκαντώνη, Δασκάλου – Εθνοσύμβουλου:
«… Έρχομαι τώρα στην επιχείρηση της Λευκάδας. Δεν μπόρεσα να μάθω τίνος ήτο η αρχική ιδέα γι” αυτήν. Αγνοώ ποια οργάνωση την αποφάσισε. Ποιος την οργάνωσε. Την εκτέλεσε πάντως ένα ελασίτικο τμήμα με αρχηγό τον καπετάν Φουρτούνα (ψευδώνυμο).
Κληθήκαμε κι εδώ να βοηθήσουμε. Τελικά η επιχείρηση απότυχε ολοκληρωτικά. Σ” αυτή εμείς χάσαμε τον Μίμη Δευτεραίνο, από το Κιόνι. Τον σφάξανε οι ταγματασφαλήτες της Λευκάδας, μαζί μ” άλλους ελασίτες, πάνω στον Κάβο της Κυράς.
Οι δύο παραπάνω επιχειρήσεις (σ.σ. η άλλη στην οποία αναφέρεται ο συγγραφέας είναι αυτή της Πυλάρου στην Κεφαλλονιά) χρησιμοποιήθηκαν από τους Γάκηδες και τους Βεραίους, σαν πρόφαση και δικαιολογία για τις κατοπινές τους επιδρομές. Όταν, με την κάλυψη των Γερμανών, ήλθαν αργότερα και διαγούμισαν το Θιάκι…».
Στη σελίδα 48 συνεχίζει:
«Προσκλητήριο των νεκρών μας
Θα επαναλάβω το χιλιοειπωμένο: το δένδρο της λευτεριάς μεγαλώνει και καρπίζει μόνο σαν ποτισθεί με αίμα. Τα Θιακόπουλα πού “χασαν τη ζωή τους στον Αλβανικό Πόλεμο είναι: 1) ο Θωμάς Αρέθας και 2) ο Γεράσιμος Γρίβας από το Βαθύ 3) ο Σπύρος Σοφιανός από το Κιόνι και 4) ο Κωνσταντίνος Λιβάνης από το Περαχώρι.
Στην Αντίσταση, συνέχεια του Αλβανικού έπους, το δένδρο της λευτεριάς το μοσχοπότισαν με το αίμα τους οι: 1) Στάθης Πατσαλιάς από το Περαχώρι. Δολοφονήθηκε λίγο πιο κάτω από το σπίτι του από τον Αλυσανδράτο. 2) Ο Βασίλης Μωραΐτης από την Ανωγή. Ανθυπολοχαγός της σχολής του ΕΛΑΣ. Έπεσε στην Ήπειρο πολεμώντας τον εχθρό. 3) Ο Παναγιώτης Κουβαράς (Πίτας) από την Εξωγή. Εφεδροελασίτης έπεσε στην επιχείρηση της Πυλάρου. Έπεσε πολεμώντας για να προστατεύσει την χωή, την τιμή και την περιουσία του λαού. 4) Ο Βαρβαρήγος ιερομόναχος, επίσης από την Εξωγή, κατασφάχτηκε από τα καθάρματα του Γουρούνα, στη Λευκάδα. 5) Ο Σπύρος Παχουλής από το Κιόνι. Απλός Σαμίτης (σ.σ. Εαμίτης μάλλον είναι το σωστό). Εκτελέστηκε από τους ταγματασφαλήτες της Λευκάδας, στο Βλυχό. 6) Ο Μίμης Δευτεραίος, επίσης από το Κιόνι. Έλαβε μέρος στην επιχείρηση της Λευκάδας. Κατασφάχτηκε μ” άλλους Κεφαλλονίτες πάνω στα φανάρι της Κυράς. 7) Ο Ναός Τριλίβας από το Βαθύ. Ελανίτης, χάθηκε με την «Δημοκρατία» στην επιχείρηση της αιχμαλωσίας του ρυμουλκού «Μαρία Αντουανέττα». 8 ) Ο Γιαννάκης Δ. Κολυβάς, από τη Λεύκη. Ανήκε σε οικογένεια εδεσιτών. Τραυματίστηκε θανάσιμα από τους Γερμανούς, καθώς έτρεχε να τους αποφύγει και να κρυφτεί, κατά την δεύτερη επιχείρησή τους στη Λεύκη. 9) Κάπου εδώ πρέπει να πάρει θέση και ο άτυχος Μενέλαος Σέρβος από το Βαθύ. Τον έστειλε στον άλλο κόσμο μια απλή παράβαση της κυκλοφορίας από μέρους του -τι ήξερε ο κακομοίρης απ” αυτά- κι από την άλλη, μια εκτέλεση καθήκοντος σε πολεμική περίοδο, σε συνδυασμό με έλλειψη πείρας και ψυχραιμίας. Κι από πάνω το σκοτάδι της νύχτας, ο πραγματικός ένοχος. Τι έφταιε λοιπόν ο φτωχός Έκτορας, που φορτώθηκε τόσα χρόνια φυλακή από το μεταβαρκιαζιανό κράτος; Όχι έφταιε και παράφταιε. Δεν είχε λάβει μέρος στην Εθνική Αντίσταση; – Τι χρεία άλλων μαρτύρων; – Τι να πω; Θύματα κι οι δύο της τύχης, της κακιάς ώρας.
Εδώ θα αναφέρω και τους τραυματίες μας που είναι: 1) Ο Γιάννης Παξινός από την Ανωγή. Τραυματίστηκε και έχασε το πόδι του στην επιχείρηση της Πυλάρου. 2) Ο Νίκος Ραυτόπουλος από τον Σταυρό, Ελασίτης. Τραυματίστηκε κι αυτός στην επιχείρηση της Πυλάρου και 3) Ο Αντώνης Τσιντήλας από το Περαχώρι. Ελασίτης. Τραυματίστηκε κατά την επιχείρηση της αιχμαλωσίας του ρυμουλκού «Αντουαννέτα» από τους Γερμανούς».
