Οδοιπορικό στην Αθωνική Πολιτεία (Μέρος 2ο)

Ο Μάης είναι κατάλληλος μήνας για να επισκεφτεί κανείς το Άγιο Όρος.

Αφού πήραμε τα διαμονητήρια από το «Γραφείο Εξυπηρέτησης Προσκυνητών» που εδρεύει στην Ουρανούπολη, μπαίνουμε στο ταχύπλοο «Μικρά Αγία Άννα».

Όλες οι θέσεις είναι γεμάτες από προσκυνητές και μοναχούς.

Ο καπετάνιος αραχτός στο τιμόνι φαίνεται να γνωρίζει καλά τη θάλασσα της περιοχής.

Ένας μοναχός στο διπλανό κάθισμα φαίνεται κουρασμένος, τον πήρε ο ύπνος και κοιμάται του «καλού καιρού».

Ένας πατέρας με τον γιό του ξεκίνησαν από την Ουκρανία για να προσκυνήσουν στο Ρωσικό Μοναστήρι.

Όλοι σιωπηλοί και μεις βρίσκουμε την ευκαρία να κουβεντιάσουμε μ’ ένα νεαρό που είναι υπάλληλος στο Άγιο όρος, που μας δίνει αρκετές πληροφορίες για τα ταξί που μπορούμε να πάρουμε στις μετακινήσεις μας.

«Θα μείνεις πολύ σ’ αυτή τη δουλειά;» τον ρωτάω.

«Μάλλον όχι, είναι δύσκολο να μπαίνεις και να βγαίνεις κάθε βδομάδα, ιδιαίτερα τον χειμώνα» μου απαντάει.

Μετά κλείνεσαι στον εαυτό σου, δεν μιλάς, μόνο σκέφτεσαι, σκέφτεσαι πολλά και διάφορα….

Ποιος είμαι εγώ που εισβάλω σε μια μυσταγωγία και ταράζω τη σιωπή των αγγέλων?

Πως διανοούμαι να κοιτάξω στα μάτια «τους πεινασμένους του νάρθηκα τους λαβωμένους των στασιδιών»!

Σαν αστραπή περνούν από μπροστά μου οι μουσικές του Χρίστου Τσιαμούλη που δίνουν μια εικόνα τι πρόκειται να συναντήσεις σ’ αυτό το άγνωστο περιβάλλον.

(Από τον δίσκο του Χρίστου Τσιαμούλη «Άθως ο εμός» το κομμάτι «Καράβι και ταξιδεύει τ’ Άγιον Όρος» σε ήχο πλ. α΄ και στίχους του μοναχού Μωυσή Αγιορείτη).

Για τον επισκέπτη υπάρχουν πολλοί τρόποι να γνωρίσει τις φυσικές και πνευματικές ομορφιές του Αγίου Όρους, μιά και η επιλογή είναι δική του.

Δεν θα γνωρίσει όμως ποτέ «τους πεινασμένους του νάρθηκα, τους λαβωμένους των στασιδιών» στις τέσσαρες μέρες που μπορεί να μείνει στο Άγιο Όρος.

Αυτοί έχουν πάρει μια μεγάλη και φοβερή απόφαση ζωής και μεις οι πρόσκαιροι επισκέπτες, προσκυνητές ή τουρίστες είναι σχεδόν αδύνατο να καταλάβουμε. Οφείλουμε όμως να σεβαστούμε μέχρι και την παραμικρή λεπτομέρεια , και να κοιτάξουμε με δέος και θαυμασμό όλους Αυτούς τους «αφιερωμένους» στην υπηρεσία της Θεομήτορος.

Συνεχίζεται