Παραλίες, καμωμένες από τους «μεγάλους ποιητές», «τον ήλιο, τον αέρα» και τη θάλασσα…

Πανέμορφες παραλίες, μ΄ ονόματα παράξενα καμιά φορά κι εύηχα, που η προέλευσή τους πάει πολύ πίσω στο χρόνο. Στην δυτική ακτογραμμή του νησιού μας. Απ΄ τις καλύτερες παραλίες της Λευκάδας. Άλλες γνωστές, κι άλλες άγνωστες στους περισσότερους, που αγαπήθηκαν όμως εξίσου από ντόπιους και ξένους.

Παραλίες, καμωμένες από τους «μεγάλους ποιητές», «τον ήλιο, τον αέρα» και τη θάλασσα. Με μικρούς και μεγάλους βράχους, μέσα κι έξω από τη θάλασσα (από που λέτε να κατέβηκαν;). Με βότσαλο αλλά και ψιλή άμμο.

Παραλίες, άλλες ξιπασμένες για την ομορφιά τους, το φωνάζουν κιόλας από μακρυά, πολυβραβευμένες. Κι άλλες κρυμμένες ακόμη σα να ντρέπονται, σίγουρες όμως ότι θα κερδίσουν τον καθένα που θα θελήσει να πάει προσκυνητής… να «γυρίσει ολημερίς τη σκληρή ρέμβη της πέτρας και της θάλασσας», να κατέβει προς «τους γιαλούς τους κόλπους με τα βότσαλα» για το «αρμυρό θαλασσόχορτο»…

Παραλίες, καμωμένες από την αέναη κίνηση γης και θάλασσας. Επλήγησαν, λέει, κι αυτές από το σεισμό… Κι αν δείχνει να είναι έτσι είμαστε απόλυτα σίγουρα ότι με τους πρώτους άγριους κυματισμούς του χειμώνα θα επανέλθουν στην πρότερη, ίσως και καλύτερη από την πρότερη, κατάσταση. Έτσι γινόταν πάντα και δεν πιστεύουμε να αποτελούν εξαίρεση οι καιροί που ζούμε. Τις αφήσαμε τελευταίες, μέχρι να καταλαγιάσει ο κουρνιαχτός, ο πραγματικός, κι ο άλλος που επιδιώχτηκε συνειδητά, στα πλαίσια μιας εφήμερης «δημοσιογραφικής» επιτυχίας.

Εκείνος όμως πάλι που θα πρέπει να προσεχθεί και να διασφαλιστεί στο μέγιστο δυνατόν βαθμό είναι η ασφάλεια των λουόμενων. Ιδιαίτερα τους καλοκαιρινούς μήνες. Το να στρουθοκαμηλίζουμε και να κάνουμε σαν να μη συμβαίνει τίποτε, δεν ωφελεί κανέναν και πολύ περισσότερο τη μελλοντική τουριστική ανάπτυξη του τόπου μας. Η Λευκάδα δε θα πάψει να απειλείται από τους σεισμούς…

(Οι φωτογραφίες είναι από το fb Νίκου Μ.)