Θα του στήναμε και την προτομή μετά 216 χρόνια του «απελευθερωτή» και «αγίου» Ουσακώφ

1799 Αυγούστου

Σας προσκυνώ και με το δουλικό μου γράμμα σας φανερώνω: με το να είμ΄ εγώ κακός άνθρωπος εις τη χώρα σας γεις όπου εβήκα, ως και εις τα άγρια τα βουνά, όπου με ώρισες να πάγου, επήγα· μα όπως έχεις και η εντιμότης σου νόμο, οπού ο κλέφτης να προσκυνάγη, ό,τι πάρη να το δόση, έτσι έχομε και εμείς νόμο, οπού όποιον πιάσομε τα ό,τι μας έκανε να πλερώση. Όμως ένα τουφέκι ώρισες και το δικό μου ας είναι καλά, οπού θα μου φτειάσουν ασημένιο και α δε μου αξίζη, το φιλεύω. Όμως ας αφήσωμε τη<ν> πολυλογία· εγώ είμαι οπού ΄μαι ενάντιος της Ρούσκας, ως καθώς το εβεβαιώσετε μονάχος σας, μα να ξέρητε τον οχτρό σας ήταν καλύτερα. Όμως σας μιλώ να μην ντέσω καέναν από αυτούθε μέσα, όχι φτωχός να ειπή, όχι φίλος να ειπή και τον πάρη ο θάρρος, διατί, μα του Θεού τ΄ όνομα, είναι γελασμένος και πολύ βασανισμένος, διατί αν ξαγορέζετε πέντε, δεν ξαγοράζετε δέκα, δεν ξαγοράζετε. Και είναι φτωχός, θε λα πάρητε την ευχαρίστηση τη μύτη και τ΄ αφτιά και όποιος τα βαστάγει αυτά ας έβγη ούθε θέλει να περπατή, θέλεις εις το πέλαγο, θέλεις εις τη στεριά, διατί εγώ θέλω να πάρω το σφαχτό από τη<ν> κοπή, οπού να είναι μέρα και οι πιστικοί τρουγούρου -μου βαστάν τα ποδάρια- όχι τη νύχτα και να ΄ναι και μοναχά δίχως πιστικό. Έτσι το ΄χω διασμένο, δια να με καταλάβετε, ή <μ>πα<μ>πέσης είμαι ή τουρούσικος είμαι. Εγώ έλεγα να κάμω το<ν> παλιογαλαντόμο, μα σα με γνωρίσετε για ζαβό, εγώ είμαι, οπού σας άδειασα τον τόπο· με γεια σας, με χαρά σας! μονάχα να διαβάσετε το χαρτί να τ΄ αγκούση η φτωχολογιά να μη με λένε άπιστον. Αν δεν φτειάσ΄τι το τουφέκι ασημένιο δε<ν> τραυώ απάρτο το κισμέτ. Και α δε<ν> το διαβάσετε πούπλικι, ό,τι ζαράρι έλθη είναι το κρίμα εις το λαιμό του εκεινού, οπού να κρύψη το χαρτί. Βλάχος είμαι και ατζαμής και ελληνικά δεν ηξεύρω και βλάχικα αποκρίθηκα, μα να ΄χω το συ<μ>πάθιο.

Ραφτογιάννης διωγμένος.

Εκλαμπρότατοι αφεντάδες της Αγίας Μαύρας, την εκλα<μ>πρότητά σας δουλικώς προσκυνώ και με το ταπεινό μου γράμμα σας φανερώνω: τι μεγάλα κάζα έκαμα εις τους τόπους σας και με κυνηγάτε; Εγώ δεν επείραξα κανενός μίνια κόττα στανικώς, όξου α με φιλέψη κανένας. Με τη<ν> Τουρκιά, οπού έχω να κάμω, μου επήρανε δυό τρεις φορές το γείδος μου και με κυνηγάνε και μένανε και τους πειράζω κ΄ εγώ. Τώρα εγώ με τους τόπους σας δεν έχω να κάμω, μούνε μου έρχεται παράπονο, οπού δίχως να σας πειράξω να με κυνηγάτε, οπού μ΄ έχετε πατριώτη και θε να με κάνετε να την αφήκω τη<ν> πατρίδα μου· και λέτε οπώς σας στενεύει ο καπετάν Χρίστος και σας λέγει να του δώκετε θέλημα να με κυνηγήση με Τούρκους μέσα στους τόπους σας. Δώτε του να φέρη και Τούρκους μέσα αυτού να σας προδώκη τη χώρα, σα<ν> και πρώτα. Και σας λέγει οπώς με φυλάτε ευτού μέσα και δε<ν> του λέτε οπώς με φυλάγει ο γίδιος, ωσά<ν> και πέρσι, οπού μ΄ έβανε να χαλάσω τα τσιφλίκια του πασά και τώρα αυτείνοι με φυλάνε, διατί άνι με κυνηγήσουνε, τους σκοτώνω τα βόδια τους και τους ανθρώπους τους και τα γεννήματά τους τα καίγω και ό,τι μπορέσω θε να τους κάμω κ΄ εδώ γείμαι κι΄ ας με κυνηγήση. Να κάμη ζάπι τον εδικό του τόπο, όχι χαλεύει να ζαπίση και της εκλα[κλα]<μ>πρότη<ς> σας τους [σ]τόπους! Δε<ν> του λέτε να πάγη στο<ν> τόπο του ο καθένας; Τι σας εφορτώθηκε και πολεμάγει να ορίση το<ν> τόπο σας και σας λέγει, οπώς όποιος μου δίνει ψωμί να τόνε κυνηγάτε. Εγώ μου δίνει όλος ο κόσμος ψωμί, διατί α δε μου δώκη, του σκοτώνω το βόδι του γη το μουλάρι του, γη τ΄ άλογό του, γη και τον ίδιο. Φυλάγω μες την πόρτα του και τόνε σκοτώνω. Τώρα γη εκλαμπρότη σας το γνωρίζετε, μούνε θέλετε να παιδεύετε τους ραγιάδες <σ>ας και σας περικαλώ να μην ακούτε τα μοναφίκικα ψέματα και παιδεύετε τους γειτόνου<ς> σας, διατί εγώ θε να κάμω ό,τι να μπορέσω εκεί, οπού μου επήρανε το γείδος μου και γη εκλα<μ>πρότη σας, κάμετε όπως ορίσετε. Και ανίσως και σας γράψω και κανένα ενά<ν>τιο, ας έχω και συμπάθιο, διατί γείμαι γιδιώτης. Και το γράμμα μου να το διαβάσετε όλοι γοι αφεντάδες σας περικαλώ· και άνι σας έκαμα κακό, ας το εύρω. Και όποιονε έβλαψα να μου το φανερώσετε και κείνονε οπού με κυνηγάει να τόνε ξέρω.

Γιάννης Παραβόλας
εδικός σας πά<ν>τα.