Τάδε έφη Κωνστ. Σέρβος: «Όσον αφορά το φρεάτιο δεσμευόμαστε ότι μέσα στη βδομάδα θα γίνει…»
Καλό είναι να ρίχνουμε πού και πού καμιά ματιά στα λεξικά μας γιατί στην εποχή που ζούμε και μ΄ όλους αυτούς που ασκούν διαχείριση σε κεντρικό και τοπικό επίπεδο, που μας κυβερνάνε δηλαδή καθώς λέει ο λαός μας, οι λέξεις έχουν χάσει πια τα νοήματά τους. Έτσι η τρόικα έγινε «θεσμοί», η δανειακή σύμβαση δεν είναι μνημόνιο, ο «λιτός βίος» δεν είναι λιτότητα, η παράταση του μνημονίου έγινε «πρόγραμμα-γέφυρα», ο «κόφτης» δεν είναι διαρκές μνημόνιο και πάει λέγοντας…
Πάμε να δούμε μια ακόμη λέξη: Δεσμεύομαι = αναλαμβάνω την ηθική ή νομική υποχρέωση να κάνω ή να μην κάνω κάτι, γράφει -στην εποχή του διαδικτύου ζούμε εκτός του ότι κάποια λεξικά που έχουμε είναι καταπλακωμένα από άλλα βιβλία- το lexigram.gr.
Πάμε τώρα και πιο παρακάτω: «Όσον αφορά το φρεάτιο δεσμευόμαστε ότι μέσα στη βδομάδα θα γίνει…». Τάδε έφη Κωνσταντίνος Σέρβος, Αντιδήμαρχος του Δήμου Λευκάδας με καθ΄ ύλην αρμοδιότητες τα της Ύδρευσης-Αποχέτευσης. Ειπώθηκε στη «Λαϊκή Συνέλευση» (συνειδητά τα εισαγωγικά γιατί κάθε άλλο παρά για λαϊκό θεσμό πρόκειται) στον οικισμό της Νικιάνας που έλαβε χώρα την Παρασκευή 6 Μαΐου 2016. Δεν προλάβαμε να γράψουμε, αν και θα άξιζε τον κόπο…
Έχουμε λοιπόν και λέμε έκτοτε: Παρασκευή οκτώ ήταν 13 Μάη, Παρασκευή δεκατέσσερις ήταν 20 Μάη και σήμερα έχουμε 22 Μάη… Τώρα βέβαια, αν εξαιρέσουμε το χρονικό προσδιορισμό «μέσα στη βδομάδα θα γίνει…», αν γίνει, κάποτε!
Για το εν λόγω φρεάτιο που βρίσκεται στο κέντρο του οικισμού της Νικιάνας και για τους κινδύνους που εγκυμονεί έχουμε γράψει ξανά στο παρελθόν (δες εδώ) – απλά τώρα έρχεται να δέσει και με την συνεχιζόμενη κοροϊδία που ακούσαμε αυτή τη φορά με τα ίδια μας τα αυτιά:
«Ήταν 9 Ιούνη του 2015 όταν κατά τη διάρκεια εργασιών στο δίκτυο ύδρευσης είχε σπάσει ένα μεγάλο τσιμεντένιο καπάκι σε φρεάτιο (δες εδώ). Κοντεύει τώρα να κλείσει χρόνος και παραμένει έτσι, παρά τις συχνές οχλήσεις προς τη δημοτική Αρχή και παρά το γεγονός ότι βρίσκεται σε κεντρικό σημείο, απέναντι ακριβώς από το κοινοτικό κατάστημα και στη γωνία του δρόμου που οδηγεί στον ενοριακό ναό της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος. Πέρα από το γεγονός ότι οπτικά και αισθητικά δεν είναι ό,τι το καλύτερο, αφού δημιουργεί συνειρμούς εγκατάλειψης, υπάρχει ο κίνδυνος με τις ταχύτητες που -κακώς- αναπτύσσονται στο σημείο αυτό του δρόμου να δούμε και τίποτα «αεροπλανικά», όπως αυτά που βλέπουμε καμιά φορά στις τηλεοράσεις, έτσι όπως είναι υπερυψωμένο στην άκρη του δρόμου.»
