Σαν σήμερα στις 28 Μάη του 1871 η Παρισινή Κομμούνα πνίγεται στο αίμα
Εκτελεσθέντες Κομμουνάριοι
Σαν σήμερα, στις 28 Μάη του 1871, η Παρισινή Κομμούνα πνίγεται στο αίμα. Η αγριότητα των νικητών ξεπέρασε κάθε προηγούμενο. Σχεδόν 100.000 Παριζιάνοι πλήρωσαν με φυλακή, εξορία, εκτόπιση ή θάνατο. Σ΄ ένα τηλεγράφημά του, εκείνων των ημερών, ο Θιέρσος (Πρωθυπουργός της Γαλλίας, πρωταγωνιστής της αντεπανάστασης) ομολογούσε: «Η γη στρώθηκε από τα πτώματά τους και το φρικιαστικό αυτό θέαμα θα χρησιμεύσει για να δοθεί ένα μάθημα». Όντως, το μάθημα δόθηκε. Το προλεταριάτο στο εξής όφειλε να μη δείξει τόσο υπερβολική μεγαλοψυχία απέναντι στους ταξικούς εχθρούς του, όση έδειξε η Κομμούνα στις κυρίαρχες τάξεις της Γαλλίας.
Εξορισμένοι Κομμουνάριοι
Τα γεγονότα της εποχής εκείνης ανέδειξαν για πρώτη φορά την εργατική τάξη στην εξουσία, έστω και για 72 μέρες, και απέδειξαν, για πρώτη φορά, στην ιστορία της ταξικής πάλης και των επαναστάσεων ότι η εργατική τάξη βρίσκεται στο προσκήνιο των κοινωνικοπολιτικών εξελίξεων «ως τάξη για τον εαυτό της», χειραφετημένη πολιτικά από την αστική τάξη. Όπως έγραψε χαρακτηριστικά ο Μαρξ στο έργο του «Ο εμφύλιος πόλεμος στη Γαλλία», «ήταν η πρώτη επανάσταση με την οποία η εργατική τάξη αναγνωρίστηκε ανοιχτά σαν η μόνη τάξη που ήταν ακόμα ικανή για κοινωνική πρωτοβουλία».
Το ιστορικό έργο της Κομμούνας είναι έργο ζωτικής σημασίας για την ταξική πάλη της εργατικής τάξης και των συμμάχων της, για την ίδια την επανάσταση, για τη θεωρητική μόρφωση και διαπαιδαγώγηση του υποκειμενικού παράγοντα που αντικειμενικά επωμίζεται το καθήκον της εκπλήρωσης της ιστορικής του αποστολής: Να δρα με κάθε μέσο και αποτελεσματικά ώστε να γίνεται ο μοχλός για το νομοτελειακό πέρασμα στην ανώτερη κοινωνική βαθμίδα της ιστορίας, τον σοσιαλισμό – κομμουνισμό.
(Φωτογραφίες από την Παρισινή Κομμούνα στο gr.pinterest.com)
(902.gr)
Οι μπιστικοί των Γάλλων Μεγαλοαστών και του αυτοκράτορα, που σφάζανε στο Γόνατο.
Στο εικοστό (20) δημοτικό διαμέρισμα του Παρισιού Ανατολικά, φέρνει τον απόηχο της σφαγής την ματωμένη Εβδομάδα 21-28 Μα’ί’ου του 1871, των υπερασπιστών κομμουνάριων. Υποβαθμίστηκε μεθοδικά για χρόνια μέχρι σήμερα το διαμέρισμα αυτό , μια μικρή κυκλική πλατεία πνιγμένη στην κυκλοφρία των αυτοκινήτων και ένας τοίχος κάτι σηματοδοτεί υποκριτικά για τα τότε ιστορικά γεγονότα.
Και κάποιοι ελάχιστοι μνήμονες της ιστορίας επισκέπτονται κάθε χρόνο στην επέτειο της ματωμένης βδομάδας, τι σημείο.
Χρόνια ολόκληρα- και ίσως ποτέ δεν θα γίνει- ακόμα και ουσιαστική αποτίμηση των τότε συμβάντων της ίντριγκας του Γαλλογερμανικού πολέμου, του αιχμαλωτισμένου δήθεν Γάλλου αυτοκράτορα, του πρωθυπουργού που έφυγε με αερόστατο απ το αποκλεισμένο Παρίσι, την πείνα των εγκλωβισμένων- πολιορκημένων υπερασπιστών πολιτών, και την ανελέητη σφαγή αυτών των πολιορκημένων και γενικά την σφαγή ότι εκινείτο μέσα στο Παρίσι, για όλα τα παραπάνω δεν υπήρξε ανάγκη για περαιτέρω διεξοδική έρευνα.
Και ελάχιστες αναφορές υπάρχουν ότι , ο αρχικά δημοκρατικός ( αντιμοναρχικός μάλιστα ) στρατηγός Μακ Μαόν ήταν ή πρόβαλε ως ο θεωρητικός , ινστρούκτορ , της σφαγής και ο υλοποιητής ταυτόχρονα, μια και έσφαζε ( σαν το κατσίκι στο γόνατο) ότι εκινείτο μέσα στο πολιορκημένο Παρίσι τη ματοβαμένη εβδομάδα. Ο Μακ Μαόν – ο που έσφαζε στο γόνατο- λίγα χρόνια αργότερα έγινε και Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας.
Δεδομένου ότι κατά την Πολιορκία του Παρισιού από τον Σεπτέμβρη του 1870 , οι αποκλεισμένοι κάτοικοι για επιβίωση φάγανε ακόμα και τους ελέφαντες του Ζωολογικού κήπου και ότι άλλο ζωντανό ζώο υπήρχε, δεν έμενε τίποτα άλλο να κινείται, παρά μόνο οι άνθρωποι.
Ακόμη και οι Γερμανοί τότε κατακτητές του Παρισιού- που τους είχε καλέσει ο Γάλλος αυτοκράτορας και οι κολλητοί του- για να βοηθήσουν στο σφάξιμο των κομμουνάριων, ακόμα και οι Γερμανοί κατακτητές τότε, εξέφραζαν την προβληματισμό με το μέγεθος της σφαγής , μια και δεν έβρισκαν τίποτα άλλο παρά ανθρώπους για το σφάξιμο.
Στο σφάξιμο συναινούσαν και οι αστές κυρίες , μια και η κουμούνα του Παρισιού επέβαλε την κατάργηση της νυχτερινής ( άγρια χαράματα) εργασίας των ανηλίκων και έτσι , οι αστές κυρίες, δεν θα γεύονταν το ζεστό πρω’ι’νό κρουασάν που παρήγαγαν και διένειμαν οι Γαλλικοί φούρνοι, χρησιμοποιώντας ιδιαίτερα για την διανομή τους ανηλίκους.