Τα αποτελέσματα των εκλογών της 31ης Μαρτίου του 1946 στη Λευκάδα
Καταγράφεται με 68% το τέταρτο μεγαλύτερο ποσοστό αποχής πανελλαδικά
Το πρωτοσέλιδο του «Ριζοσπάστη» την Κυριακή 31 Μάρτη του 1946
Στις 31 του Μάρτη 1946, σε πρωτοφανείς συνθήκες βίας και νοθείας, ενώ χωροφυλακή και ληστοσυμμορίτες συνεργάζονταν για την κατατρομοκράτηση των ψηφοφόρων, μπροστά στα μάτια 1.200 παρατηρητών του ΟΗΕ «διεξήχθησαν» οι βουλευτικές εκλογές, ή ακριβέστερα συντελέστηκε ένας πρωτοφανής βιασμός της θέλησης του ελληνικού λαού.
Πανό του ΕΑΜ που καλεί σε αποχή από τις εκλογές (ΔΗΜΟΚΡΑΤΕΣ ΑΠΟΧΗ)
Στις εκλογές, σε σύνολο εγγεγραμμένων 2.211.791, ψήφισαν 1.106.510. Έκαναν αποχή, ακολουθώντας τη γραμμή του ΚΚΕ και του Συνασπισμού των κομμάτων του ΕΑΜ, παρά τις αφόρητες πιέσεις που ασκήθηκαν τις παραμονές των εκλογών, 1.105.281 πολίτες, ποσοστό δηλαδή πάνω από 50%. Στην πραγματικότητα το ποσοστό της αποχής ήταν πολύ μεγαλύτερο, γιατί ένας μεγάλος αριθμός δημοκρατικών πολιτών δεν είχαν εγγραφεί στους εκλογικούς καταλόγους και γιατί πολλοί βασιλόφρονες διπλοψήφισαν. Κι όμως, η Επιτροπή του ΟΗΕ διακήρυξε κυνικά, ότι «το ποσοστό της αποχής της Αριστεράς δεν υπερέβαινε το 9,3%»..!
Στη Λευκάδα η αποχή άγγιξε το 68%, ένα από τα μεγαλύτερα ποσοστά πανελλαδικά μετά την Κέρκυρα, τη Μυτιλήνη και τη Λάρισα. Γράφει ο «Ριζοσπάστης» στο φύλλο της Τρίτης 2 Απρίλη 1946:
|
ΘΡΙΑΜΒΟ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ Τ΄ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΣΤΗ ΛΑΡΙΣΣΑ ΑΠΟΧΗ 70%, ΚΕΡΚΥΡΑ 75%, ΜΥΤΙΛΗΝΗ 73%, ΚΑΛΑΜΑΤΑ 62%, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 56%, ΚΙΛΚΙΣ 65%, ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑ 57%, ΚΡΗΤΗ 60%, ΛΕΥΚΑΔΑ 68% ΛΕΥΚΑΔΑ: (Στην πόλη και σε 17 αγροτικά τμήματα)
|
Γράφει η ίδια εφημερίδα, στο φύλλο της Τρίτης 26 Μάρτη του 1946, λίγες μόλις μέρες πριν τις εκλογές:
|
ΠΑΝΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΣ ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΣ ΣΤΙΣ ΕΠΑΡΧΙΕΣ Από τη Θεσσαλονίκη ως το Μωριά και τα νησιά μια λέξη αντηχεί: ΑΠΟΧΗ! ΛΕΥΚΑΔΑ, 25. – Ετσιθελικά ο νομάρχης απαγόρευσε στα Κόμματα του ΕΑΜ να οργανώσουν πανδημοκρατική συγκέντρωση. |
Το «προδοτικό μαύρο μέτωπο», όπως αποκαλούνται στο Ριζοσπάστη τα κόμματα που πήραν μέρος στις εκλογές, ανήσυχο από το μεγάλο ποσοστό της αποχής προσπαθεί να τα μπαλώσει. Διαβάζουμε τρεις μέρες μετά τις εκλογές στην εφημερίδα «ΕΜΠΡΟΣ» στο φύλλο της Τετάρτης 3 Απριλίου του 1946:
|
ΑΠΕΚΑΛΥΦΘΗ Η ΣΚΕΥΩΡΙΑ ΠΡΟΣ ΕΞΟΓΚΩΣΙΝ ΤΟΥ ΠΟΣΟΣΤΟΥ ΑΠΟΧΗΣ ΚΑΤΕΚΡΑΤΟΥΝΤΟ ΤΑ ΤΗΛΕΓΡΑΦΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΝΟΜΑΡΧΩΝ ΑΝΑΦΕΡΟΥΝ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΟΙ ΣΦΑΓΙΑΣΘΕΝΤΕΣ ΥΠΟ ΤΩΝ ΕΛΑΣΙΤΩΝ, ΓΕΡΜΑΝΩΝ ΚΑΙ ΙΤΑΛΩΝ, ΟΙ ΜΕΤΑΔΗΜΟΤΕΥΣΑΝΤΕΣ, ΟΙ ΥΠΗΡΕΤΟΥΝΤΕΣ ΕΙΣ ΤΟ ΣΤΡΑΤΕΥΜΑ, ΟΙ ΑΠΟΒΙΩΣΑΝΤΕΣ Κ.Λ.Π. Ο νομαρχών Πρεβέζης κ. Σιρ… (σ.σ. δυσανάγνωστο) τηλεγραφεί εις το υπουργείον Εσωτερικών εν συνεχεία του 3762 τηλεγραφήματός του ότι ο ακριβής αριθμός των εγγεγραμμένων εις τους εκλογικούς καταλόγους του 1ου εκλογικού τμήματος Λευκάδος είναι 707. Εξ αυτών οι 607 είναι αποβιώσαντες και μεταδημοτεύσαντες. |
Τη μέρα των εκλογών μια ομάδα ενόπλων καταδιωκομένων αγωνιστών επιτέθηκε κατά του Σταθμού Χωροφυλακής του Λιτόχωρου. Το χτύπημα του Λιτόχωρου αποτέλεσε ένοπλη διαμαρτυρία ενάντια στο αντιδραστικό καθεστώς της τρομοκρατίας και της βίας και της εκλογικής νοθείας και προειδοποίηση προς την αντίδραση, ότι δεν είναι δυνατό να δολοφονεί ατιμώρητα άοπλους πολίτες, γυναίκες και παιδιά.
Στις εκλογές αυτές το Λαϊκό Κόμμα, με το οποίο συνεργαζόταν ο Στ. Γονατάς, πήρε 609.000 ψήφους και 205 έδρες, η ΕΠΕ (Σοφοκλής Βενιζέλος, Γεώργιος Παπανδρέου, Παναγιώτης Κανελλόπουλος) 213.000 ψήφους και 68 έδρες, το Κόμμα των Φιλελευθέρων (Θεμ. Σοφούλης) 200.000 ψήφους και 48 έδρες και το Εθνικό Κόμμα (Ναπολέων Ζέρβας) 65.000 ψήφους και 20 έδρες.
Η επικράτηση στις εκλογές των μοναρχικών του Λαϊκού Κόμματος σήμαινε την άνοδο στην κυβερνητική εξουσία των πιο αντιδραστικών δυνάμεων. Σήμαινε νέα δεινά για το λαό και νέες συμφορές για τον τόπο.
(Ριζοσπάστης, 902.gr)
Τα καλά παιδιά
( αγυιόπαιδες)
H πολυπληθής ς σε άτομα (δήθεν πολιτικούς της εποχής μετά την αποχώρηση των Γερμανών το 1944) πολιτική τάξη της χώρας και αυτόκλητους σωτήρες των πολιτών, από την πολύ δύσκολη μετακατοχική συγκυρία, ρήμαξαν και την ίδια την επικράτεια της χώρας και τους πολίτες για πολλά χρόνια και ίσως ακόμα και σήμερα.
Ο σφοδρός πολέμιος της Γενικής Αμνηστείας στην Βάρκιζα ( αυτός επέμενε μέχρι τέλους για την μερική αμνήστευση και την επέβαλε), Ιωάννης Σοφιανόπουλος , μετατράπηκε σε υπέρμαχο και διάπυρο κήρυκα της αποχής από τις εκλογές του 1946.!!!! Και μάλιστα έκαμε και ειδική συγκέντρωση-ομιλία φανφάρα παρλαπιπιά για την υποστήριξη της αποχής.
Ο σκληρός από το 1943 διώκτης του ΕΑΜ , Γεώργιος Καρτάλης με καταγωγή απ τον ωραίο Βόλο, ήταν αι αυτός πύρηνος κύρηκας υπερ της αποχής στις εκλογές του 1946.
Ο ιδρυτής του ΕΔΕΣ μάλιστα με καταστατικό ίδρυσης του ΕΔΕΣ, για την έκπτωση της Μοναρχίας στην Ελλάδα μετά τον πόλεμο, Ναπολέων Ζέρβας το μπάταρε από το 1943 και μετά γιατί έβλεπε και την προσωπική του πολιτική επιβίωση ( ήταν και οι αντιστασιακές χρυσές λίρες) μεταπολεμικά.
Ο ακατάλληλος για εμπλοκή Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός δεν μπορούσε παρά να είναι με αναιμική στάση ως ορισθείς Αντιβασιλεύς , όταν κλήθηκε να παίξει αυτόν τον ρόλο. Που κατά μαρυρία γραπτή και προφορική του στενότερου συνεργάτη του Ιωάννη Γεωργάκη, ήθελε να παίξει αυτόν τον ρόλο. Μη αναλογιζόμενος όμως ότι ήταν ακατάλληλος ( αναιμική η στάση του σύμφωνα με τον Νίκο Σβορώνο).
Ο ταξιδευτής της εποχής ανά τον κόσμο και καλοπερασάκιας Γεώργιος Β” ( μνησίκακος ο ίδιος) δεν ήθελε να καταλάβει ότι ήταν ανεπιθύμητος, και είχε περάσει η μπογιά του. Για τούτο δεν δίστασε να καταφύγει στον ίδιο τον Ρούσβελτ ( πρίν πεθάνει αυτός) αλλά στον Τρούμαν μετέπειτα για να εξασφαλίσει πιεστικά την επιστροφή του.
Ο Εξ αριστεράς Ηλίας Τσιριμώκος διατραγματευτής στην συμφωνία της Βάρκιζας ( Σιάντος- Παρτσαλίδης- Τσιριμώκος) γέλασε τους συντρόφους του και ανέβηκε στην Αγγλική πρεσβεία ( εν όσω κρατούσαν οι διαπραγματεύσεις της Βάρκιζας), για να πάρει το Τσά’ι” του.!!!
Η επίσημη ηγεσία της Αριστεράς ( δηλαδή η εντελόμενη απ την Μόσχα μετά τον Μά’ι’ο του 1945) δηλαδή ο Ζαχαριάδης, γαλουχημένος με τις Λενικοσταλινικές απόψεις και »θέσεις του Απρίλη΄΄ για την επανάσταση , εκτίμησε ότι ι νηστικοί και ξεθεωμένοι απ την πείνα της κατοχής πολίτες ήταν έτοιμοι να βγούν στο βουνό με τα τφέκια και τους γκράδες.
Οι ντόπιοι κατοχικοί δοσίλογοι, που από το 1943 δεν αρνήθηκαν να συνεργαστούν με τον κατακτητή, για να διαφυλαχτεί το αστικό καθεστώς ( δηλαδή οι 1000 οικογένειες φαγάδων γύρω απ την βουλή σύμφωνα με την Αμερικάνικη μεταπολεμική έκθεση), δεν εννούσαν να μην συμμετάχουν μεταπολεμικά στην συναυλία που θα εξασφάλιζε ο ήχος των ρεόντων χρυσών λιρών ( γκλίν γκλάν… γκλίν γκλάν…).
Αναμνήσεις απ το Παρών : » Μαζί τα φάγαμε!!!!».
Οι Αγυιόπαιδες- καμπιόνια-της ιστορίας του τόπου.