Να φύγει ο απαγωγός του βιολογικού από την κλειστή θάλασσα του διαύλου!

Το νησί μας, η Λευκάδα, είναι, ίσως, η μόνη περιοχή στον ελλαδικό χώρο, αν όχι παγκόσμια, που διακρίνεται για δύο πρωτοτυπίες, όσον αφορά την διαχείριση των στερεών και υγρών αποβλήτων.

Η μια είναι ότι ο χώρος απόρριψης των σκουπιδιών, ο ΧΑΔΑ του νησιού, γειτονεύει σχεδόν με το όριο του ρυμοτομικού σχεδίου της πόλης της Λευκάδας και βρίσκεται συνάμα σε απόσταση αναπνοής από μια σειρά σχολικές μονάδες.

Η άλλη είναι ότι ο αποδέκτης διάθεσης των επεξεργασμένων λυμάτων του βιολογικού καθαρισμού είναι ο δίαυλος Λευκάδας, μια στενή και κλειστή θάλασσα, που είναι περιοχή Natura 2000 και γειτονεύει άμεσα με τους τουριστικά αναπτυγμένους οικισμούς στην ανατολική ακτογραμμή του νησιού της Λευκάδας, τους Καρυώτες, την Λυγιά, τον Επίσκοπο και τη Νικιάνα.

Πρόκειται για μια βεβαρημένη περιβαλλοντικά περιοχή, αφού στο μεγαλύτερο μέρος της δεν έχει συνδεθεί ακόμη με τον βιολογικό καθαρισμό της πόλης της Λευκάδας με αποτέλεσμα να υφίσταται σοβαρή ρύπανση από τους απορροφητικούς βόθρους που χρησιμοποιούνται, τα λύματα των οποίων στις περισσότερες περιπτώσεις διηθούνται προς την θάλασσα. Υπάρχουν επίσης πολλές παράνομες σωληνώσεις απευθείας εκκένωσης των βοθρολυμάτων προς την θάλασσα – ο κόσμος τό ΄χει τούμπανο κι εμείς κρυφό καμάρι!. Σύμφωνα με μια πρόσφατη μελέτη, συμπεραίνεται από τα βυτιοφόρα που φθάνουν στις εγκαταστάσεις καθαρισμού το καλοκαίρι με βοθρολύματα, ο αριθμός των οποίων είναι μικρός, ότι μεγάλες ποσότητες ακαθάρτων διηθούνται προς τα υπόγεια νερά και την εκτεταμένη παραλία με αναμβισβήτητη την μόλυνσή της.

Είναι επίσης γνωστό ότι ο βιολογικός καθαρισμός του Δήμου Λευκάδας, που κατασκευάστηκε το 1996 στο νότιο τμήμα των παλαιών Αλυκών νοτιοαναλικά της πόλης της Λευκάδας και σε απόσταση 400μ. περίπου από τον οικισμό Καλλιγωνίου, τα έχει φάει τα ψωμιά του, λόγω και της ελλιπούς συντήρησης όλα τα προηγούμενα χρόνια, και λειτουργεί σήμερα -όπως λειτουργεί- στα όρια των αντοχών του. Το ζήτημα αυτό έχει απασχολήσει υπό μορφή κυρίως ερωτήσεων συχνά στο παρελθόν το δημοτικό συμβούλιο με τους ιθύνοντες της δημοτικής Αρχής να καθησυχάζουν κάθε φορά και να διαβεβαιώνουν ότι σύμφωνα με τα αποτελέσματα των μετρήσεων δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας. Καλό πάντως θα ήταν να δίνονται ανά τακτά χρονικά διαστήματα τα αποτελέσματα των όποιων μετρήσεων στη δημοσιότητα, ώστε να μπορεί ο κάθε ενδιαφερόμενος πολίτης να τα συγκρίνει και με τα προβλεπόμενα από την Έγκριση των Περιβαλλοντικών Όρων.

Ακόμη είναι γνωστό ότι στις προθέσεις των δημοτικών αρχών των τελευταίων ετών, συμπεριλαμβανομένης και της σημερινής, είναι η επέκταση και αναβάθμιση της Εγκατάστασης Επεξεργασίας Λυμάτων (βιολογικού καθαρισμού), με την προσθήκη μονάδας τριτοβάθμιας επεξεργασίας των λυμάτων, με κύριο σκοπό την αφαίρεση του φωσφόρου και του αζώτου. Το άζωτο μπορεί να βρίσκεται στο νερό με τη μορφή αμμωνίας, η οποία είναι τοξική για τα ψάρια, ενώ οι ενώσεις του φωσφόρου (άλατα) μπορούν να προκαλέσουν ευτροφισμό στη θάλασσα. Προϋπόθεση όμως γι΄ αυτό είναι η μεταφορά του τελικού αποδέκτη των επεξεργασμένων λυμάτων στην ανοιχτή θάλασσα του Ιονίου, στη θαλάσσια περιοχή μεταξύ του ακρωτηρίου Γυράπετρας και της Αμμόγλωσσας σε βάθος τουλάχιστον 25μ. μέσα στην θάλασσα και απόσταση περίπου 650μ. από την ακτή. Αυτό εξάλλου προβλέπεται και από τις μέχρι τώρα ειλημμένες αποφάσεις του δημοτικού συμβουλίου Λευκάδας.

«Με την προχωρημένη επεξεργασία των υγρών αποβλήτων (απομάκρυνση φωσφόρου και αζώτου, διύλιση, χλωρίωση – αποχλωρίωση) το προϊόν (νερό) καθαρισμού, που λαμβάνεται με την επεξεργασία των λυμάτων, είναι τελείως κατάλληλο για άρδευση, κολύμβηση, αλιεία κ.λ.π. ακόμα και ως πόσιμο μετά από απλή επιπρόσθετη επεξεργασία. Κατά συνέπεια η απόρριψη του καθαρισμένου αυτού νερού στα βόρεια του ακρωτηρίου Γυράπετρας όπου υφίσταται και σημαντική διάλυση με τον διαχυτήρα, είναι απόλυτα ορθός», συμπεραίνει η μελέτη που προαναφέραμε και μπορείτε να διαβάσετε πιο κάτω.

Όλα αυτά βέβαια θα πρέπει να γίνουν τώρα από εθνικούς πόρους, αφού η τρέχουσα προγραμματική περίοδος του ΕΣΠΑ δεν χρηματοδοτεί πλέον έργα υποδομών. Αλλά ακόμη κι αν εξευρεθούν κάποτε οι πόροι υπάρχει μια ομάδα συμπολιτών μας που αντιδρά σφοδρά στο ενδεχόμενο αυτό και μπλοκάρει συχνά-πυκνά με δικαστικά μέτρα οποιαδήποτε ενέργεια στην κατεύθυνση αυτή, με αποτέλεσμα ο αποδέκτης να παραμένει στην κλειστή θάλασσα του διαύλου και οι κάτοικοι των όμορων παραλιακών οικισμών να συνεχίζουν να υφίστανται τις συνέπειες αυτής της κατάστασης.

Τα πιο πάνω μας ήρθαν και πάλι στο νου με αφορμή την έκδοση ενός νέου βιβλίου του αξιότιμου φιλολόγου και συγγραφέα κ. Σπύρου Βρεττού και κάποια στοιχεία που έχει συμπεριλάβει ο εκδότης (εκδόσεις βακχικόν) στο βιογραφικό σημείωμα του συγγραφέα, κι όπου μεταξύ άλλων διαβάζουμε:

«Από τον Ιούνιο του 2006 και μέχρι σήμερα, αγωνίζεται υπεράνθρωπα για ν’ αποτρέψει την εναπόθεση των αστικών λυμάτων της Λευκάδας στη θάλασσα του Κάστρου, της Γύρας και του Άη-Γιάννη, περιοχή χαρακτηρισμένη ως ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους, ήδη από το 1974. Πρόκειται για ένα σπάνιο φυσικό μνημείο, δημιούργημα της μεγαλοφυΐας της φύσης. Σ’ αυτόν τον χώρο ο Άγγελος Σικελιανός συναισθάνθηκε τον άρρητο παλμό της αιωνιότητας, και η Εύα Πάλμερ-Σικελιανού στα απομνημονεύματά της σημειώνει: «Ακρογιαλιά-Πνεύμα». Αυτό ακριβώς το μεγαλειώδες φυσικό μνημείο επιλέγεται επίμονα ως αποδέκτης των αστικών λυμάτων. Πράξη καταστροφική και για την υγεία των ανθρώπων και ιδιαίτερα των χιλιάδων παιδιών που κολυμπούν εκεί κατά τους θερινούς μήνες, και για τη σημερινή, μοναδικά αισιόδοξη, οικονομική προοπτική της Λευκάδας και της απέναντι Ακαρνανίας.»

(Χρησιμοποιήθηκαν στοιχεία από την ΜΕΛΕΤΗ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΩΝ ΕΠΙΠΤΩΣΕΩΝ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΝ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑΣ ΛΥΜΑΤΩΝ (Επέκταση και αναβάθμιση υφιστάμενων εγκαταστάσεων Δήμου Λευκάδας) ΚΑΙ ΑΠΑΓΩΓΟΥ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑΣ ΛΥΜΑΤΩΝ (Από τις Ε.Ε.Λ. προς το ακρωτήρι Γυράπετρας) [ΜΕΛΕΤΗΤΗΣ: DELCO EΠΕ – Ν. Δεληγιαννίδης & Σια], που εγκρίθηκε από το Δημοτικό Συμβούλιο Λευκάδας τον Μάιο 2018).