Αμάν βρε παιδιά, πόσο καιρός θα χρειαστεί ακόμα…

Στο χωριό βρεθήκαμε για λίγο σήμερα το απόγευμα. Στο χωριό μας, τα Κολυβάτα Λευκάδας. Εκεί που πάντα ο νους θα ταξιδεύει, όσα χρόνια και αν πέρασαν, όσα χρόνια ακόμη και αν περάσουν…

Με την ευκαιρία αυτή θα θέλαμε να θίξουμε δυο πράγματα, που είναι έτσι κι αλλιώς γνωστά στους καθ΄ ύλην αρμόδιους φορείς, αφού έχουν επισημανθεί επανειλημμένα στο παρελθόν, τόσο από τους λιγοστούς, σήμερα, κατοίκους, όσο και από τον πρόεδρο της τοπικής κοινότητας Αλεξάνδρου κ. Σπ. Νίκα. Παρόλα ταύτα δεν έχει γίνει απολύτως τίποτα. Ίσως και γιατί τα «ψηφουλάκια» είναι λιγοστά, καθώς λένε κάποιες κακές γλώσσες!

Το πρώτο είναι εύκολο να γίνει και είναι ο δημοτικός φωτισμός. Οι άνθρωποι τα πληρώνουν τα τέλη τους, και με το παραπάνω μάλιστα μέχρι πρότινος, αφού ο ορεινός οικισμός, στους πρόποδες των Σκάρων, είχε την ατυχία να συγκαταλεγεί στην πρώτη κατηγορία, συμπαρασυρόμενος από τον παραθαλάσσιο τουριστικό οικισμό της Νικιάνας, με τον οποίο ανήκει στην ίδια κοινότητα, αυτή του Αλεξάνδρου. Αυτό μπορεί και να έχει διορθωθεί εν τω μεταξύ, αφού είχε παρθεί απόφαση στο δημοτικό συμβούλιο Λευκάδας, αλλά κάποιο μπέρδεμα προέκυψε στην συνέχεια με την Αποκεντρωμένη διοίκηση.

Μιλάμε τώρα για την κεντρική και μοναδική πλατεία του χωριού όπου έχει σαπίσει από την πολυχρονία το ντουί του λαμπτήρα στην κολόνα της ΔΕΗ με αποτέλεσμα να επικρατεί θεοσκοτεινιά όταν σουρουπώνει. «Φοβάμαι να περάσω», μας εκμυστηρεύτηκε κάτοικος κι είναι αλήθεια. Κόστος μεγάλο δεν απαιτείται, θέληση χρειάζεται, που φαίνεται, δυστυχώς, να μην υπάρχει. Προτρέπουμε τους αρμόδιους, Δήμο και ΔΕΗ (ή ΔΕΔΔΗΕ ή όπως αλλιώς λέγεται σήμερα) να το ξαναδούν. Υποχρέωσή τους είναι να εξυπηρετούν, στα αυτονόητα τουλάχιστον, τους πολίτες!

Το δεύτερο που θα θέλαμε να επισημάνουμε είναι η κατάσταση με το «μεγάλο γεφύρι», στο λαγκάδι του «Σκατλιάρη», στη μπασιά του χωριού και λίγο πριν από τα πρώτα σπίτια. Έτσι έχει επικρατήσει να λέγεται, «μεγάλο γεφύρι», γιατί υπάρχει λίγο πιο μπροστά και ένα άλλο μικρότερο. Στην ουσία βέβαια δεν είναι μεγάλο στο μέγεθος, άντε να ΄χει δυο τρία μέτρα πλάτος. Θα πρέπει να έχουν περάσει πάνω από 90 χρόνια από τότε που φτιάχτηκε (ο δρόμος για το χωριό είναι εξακριβωμένο ότι έγινε προς το τέλος της δεκαετίας του ΄20) με αποτέλεσμα να κινδυνεύει τώρα με κατάρρευση, αφού τα σίδερα και το τσιμέντο έχουν πλέον διαβρωθεί.

Αυτή τη φορά δεν μπορέσαμε από την βλάστηση να κατέβουμε να το φωτογραφήσουμε από κάτω, αλλά το έχουμε δει στο παρελθόν.

Καλό θα ήταν να το δει άμεσα ο Δήμος Λευκάδας προτού συμβεί κάποιο ατύχημα, γιατί ο δρόμος δέχεται, ιδιαίτερα τους καλοκαιρινούς μήνες και λόγω της λειτουργίας μιας παραδοσιακής ταβέρνας, που είναι γνωστή στους επισκέπτες του τόπου μας, ένα αξιοσημείωτο κυκλοφοριακό φορτίο. Ας το τρέξει λιγάκι και ο αρμόδιος για τα έργα Αντιδήμαρχος που τυχαίνει να είναι και κοντοχωριανός, αν και δεν θα έπρεπε φυσικά να το βάζουμε σε τέτοια βάση.

Άλμπουμ με 25 φωτογραφίες
(Για άνοιγμα μετακινείστε το ποντίκι στην εικόνα και κάντε κλικ πάνω στα άσπρα γράμματα με τον τίτλο του άλμπουμ )