Επίσημη πρεμιέρα του θεατρικού έργου της Βιβής Κοψιδά-Βρεττού, Μαρία Πολυδούρη, στην Αθήνα

Σαν προσευχητάρι μοιάζει η αίθουσα του θεάτρου Αλκμήνη, το Secret Room, όπου παίζεται από τις 23 Ιανουαρίου το έργο της Βιβής Κοψιδά-Βρεττού, Μαρία Πολυδούρη. Χώρος που συγκεντρώνει, παρασύρει, αποσπά από τον έξω κόσμο, από φροντίδες κι έγνοιες της προηγούμενης στιγμής.

Εκεί, στη βραδινή παράσταση της Πέμπτης 31 Ιανουαρίου, στις 9.30 μ.μ., έγινε η επίσημη πρεμιέρα του έργου στην Αθήνα. Μέσα στο κατάμεστο από κόσμο κομψό θέατρο, παρακολουθήσαμε μια «μυσταγωγία του πόνου», όπως είπε η συγγραφέας στο τέλος της παράστασης. Η ποιήτρια Μαρία Πολυδούρη έζησε μια «δεύτερη» συγκλονιστική ζωή από την εξαίρετη ηθοποιό Φωτεινή Φιλοσόφου, η οποία, στη μακρά της θεατρική θητεία, μας έχει προσφέρει σημαντικές ερμηνείες έργων του κλασικού ρεπερτορίου. Ο Νίκος Γιάννακας, με την εκφραστική αυστηρότητα και το συγκρατημένο, λακωνικό του συναίσθημα, κοφτός στις εκδηλώσεις του, ανέδειξε την τρικυμία του εσωτερικού κόσμου του ποιητή Κώστα Καρυωτάκη και τις συγκρούσεις ανάμεσα στον ψυχικό του κόσμο και σε ό,τι η πραγματικότητα του επέβαλε. Στο ημίφως της μεταμορφούμενης κάθε στιγμή σκηνής από τους 72 διαφορετικούς φωτισμούς, στο αναλόγιό του ακίνητος, ο Γιάννης Νικολαΐδης (ο σκηνοθέτης του έργου), στο ρόλο του αφηγητή, πραΰνει με την ήρεμη, γαλήνια εκφραστικότητα της αφήγησής του.

Δεσπόζει το μαύρο χρώμα στη σκηνή, σ’ένα κοντράστ με τα ελάχιστα λευκά έπιπλα που συγκροτούν τα σκηνικά. Χρώματα και τα δύο που «αχνίζουν» θάνατο. Χωρίς μελοδραματισμούς και ασύντακτες υπερβολές, αλλά με την ισορροπία που δημιουργεί το πάθος της ζωής και του έρωτα όταν αναμετράται με το θάνατο, με την εναρμόνιση των αντιθέσεων και των συγκρουσιακών καταστάσεων στην ανέλιξη του έργου, βιώσαμε την ουσία της τραγικότητας των ποιητών, ουσία των τραγικών διαπλοκών της ανθρώπινης ζωής. Γιατί τι είναι τελικά το θέατρο; Μετάφραση της ανθρώπινης ζωής είναι, κι αυτό που χρειάζεται να πει είναι η αλήθεια της.

Τη νιώσαμε αυτή την αλήθεια εκείνο το βράδυ. Λόγος αισθαντικής ποιότητας, εμπνευσμένη σκηνοθεσία, υποκριτική τέχνη, υποβλητική ατμόσφαιρα, αυθεντικό συγκινησιακό περιβάλλον, όπου οι θεατές αφομοιώνονται σχεδόν με τους πρωταγωνιστές, καθώς δεν υπάρχουν ευκρινή όρια ανάμεσά τους, και συλλειτουργούν σε μια πραγματική νυχτερινή λειτουργία ποιητικής λύτρωσης. Οι αρμονικές, μεταξύ τους, συζεύξεις αναπαράγουν τους τόνους, τις ποιότητες και το ήθος του θεάτρου που υλοποιεί την πράξη της αγωγής. Και της αναψυχής, με την πρωτογενή, αρχαία ελληνική της σημασία.

Την παράσταση το βράδυ των εγκαινίων παρακολούθησαν με ιδιαίτερη συγκίνηση (που μετατράπηκε σε ενθουσιασμό ωραίων κοινωνικών συναντήσεων), άνθρωποι του πνεύματος και της τέχνης, συγγενείς, φίλοι και γνωστοί της συγγραφέως, δημοσιογράφοι και πολλοί άνθρωποι του θεάτρου. Ένα κλίμα ανώτερης κοινωνικότητας και πραγματικής συμμετοχής στην πνευματικότητα της κοινής χαράς, που προσφέρει η αληθινή τέχνη. Και όσοι παραβρεθήκαμε στην παράσταση το δεχτήκαμε αβίαστα και το φέρουμε ακόμα μέσα μας. Και γι’αυτό ευχαριστούμε!

Το έργο παίζεται κάθε Τετάρτη, ώρα 7 μ.μ., και κάθε Πέμπτη, ώρα 9.30 μ.μ., στο θέατρο Αλκμήνη (Αλκμήνης 8-12, Κάτω Πετράλωνα, τηλ. 210-3428 650).

Στο χώρο του θεάτρου (όπως και στα βιβλιοπωλεία) διατίθεται και το θεατρικό έργο, που μόλις κυκλοφόρησε, με τίτλο: Μαρία Πολυδούρη-Μονωδία πικρού Απριλίου (εκδ. Βακχικόν, Αθήνα 2019).