Ένας Λευκοτσικνιάς (Egretta garzetta) στα λασπόνερα του Μεγάλου Αυλακίου

Τον συναντήσαμε πριν λίγες μέρες στα λασπόνερα του Μεγάλου Αυλακίου, λίγο πριν το καρνάγιο. Μια υποβαθμισμένη στο μεγαλύτερο μέρος της περιοχή της Λευκάδας που γειτονεύει με το κοσμοπολίτικο Νυδρί, το θερινό αυτό θέρετρο του νησιού μας, η γκλαμουριά όμως του οποίου αρχίζει από τον πλάτανο και τελειώνει λίγο μετά την προβλήτα των φεριμπότ.

Από κει και πέρα αρχίζει η εγκατάλειψη. Δρόμος της κακιάς ώρας, χωρίς πεζοδρόμια στο μεγαλύτερο μέρος του, κάθε λογής σκουπίδια στη θάλασσα, η οποία, όπως έχουμε γράψει και άλλες φορές στο παρελθόν, έχει μετατραπεί σε νεκροταφείο σκαφών.

Για τον Λευκοτσικνιά διαβάζουμε στη σελίδα της Ελληνικής Ορνιθολογικής Εταιρείας:

«Τον συναντά κανείς σε όλους τους τύπους των υγροτόπων από την άνοιξη μέχρι το φθινόπωρο αλλά και το χειμώνα ιδιαίτερα στη δυτική Ελλάδα. Φωλιάζει σε παρόχθια δάση (σπάνια σε καλαμώνες) σε τουλάχιστον 17 αποικίες συνήθως με άλλα είδη ερωδιών. Περίπου 2.100 ζευγάρια φωλιάζουν στην Ελλάδα τα περισσότερα από τα οποία στον Αμβρακικό, το Δέλτα Αξιού και την Κερκίνη. Τρέφεται με τουλάχιστον 60 διαφορετικά είδη οργανισμών κυρίως ψάρια και έντομα. Υπάρχει και μαύρη μορφή Λευκοτσικνιά αλλά είναι πολύ σπάνια και συχνά συγχέεται με τον Θαλασσοτσικνιά (Egretta garzetta gularis ή κατ’ άλλους Egretta gularis) που κατανέμεται στις ακτές της δυτικής και ανατολικής Αφρικής και τυχαία έχει εμφανιστεί στην Ελλάδα 2-3 φορές.»