Η Λαϊκή Συσπείρωση για τις εξορύξεις υδρογονανθράκων στο Ιόνιο αλλά και αλλού
Η Λαϊκή Συσπείρωση, το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ με το οποίο εκπροσωπείται σε Δήμους και Περιφέρειες, έχει καταθέσει επανειλημμένα την αντίθεσή της με τις εξορύξεις σε πλήθος τοποθετήσεων ειδικά τα τελευταία χρόνια. Κάτι τέτοιο έγινε και σε πρόσφατο Περιφερειακό Συμβούλιο όπως και σε συνεδριάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου Λευκάδας με σχετική θεματολογία. Μάλιστα, το ΚΚΕ ήταν η πρώτη πολιτική δύναμη που ανέδειξε το ζήτημα από την πρώτη στιγμή που άνοιξε η συζήτηση για τις ΑΟΖ και την οικονομική τους εκμετάλλευση.
Καταθέτουμε για άλλη μια φορά, επιγραμματικά, τις απόψεις μας σχετικά με τις εξορύξεις υδρογονανθράκων, κάνοντας μια συνολικότερη τοποθέτηση για το ζήτημα.
Πάγια θέση είναι ότι είμαστε ενάντια στις εξορύξεις, ακριβώς γιατί αυτές αφορούν την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων, αφορούν τα κέρδη συγκεκριμένων ενεργειακών κολοσσών και μονοπωλιακών ομίλων που δεν νοιάζονται για το λαό και τις ανάγκες του. Δεν αφορούν την μείωση της ενεργειακής φτώχειας που βιώνουν τα λαϊκά νοικοκυριά, ούτε την εξασφάλιση φτηνής ενέργειας. Ονομάζουν και διαφημίζουν ως δήθεν οφέλη τα πενιχρά «έσοδα» του κράτους και της τοπικής διοίκησης (Δήμοι ή/και Περιφέρειες). Επιπλέον, δεν αποκλείεται η εκδήλωση ατυχήματος μεγάλης έκτασης, με μακροπρόθεσμες συνέπειες στην υγεία και στην βασική οικονομική δραστηριότητα εργατών και μικρών επαγγελματιών (τουρισμός, αλιεία κλπ).
Υπάρχει στρατηγική συμφωνία για ληστρική εκχώρηση του ορυκτού πλούτου της περιοχής στους πετρελαϊκούς κολοσσούς, τόσο από τις κυβερνήσεις όσο κι από τις περιφερειακές αρχές, την προηγούμενη της ΝΔ και τη σημερινή των ΣΥΡΙΖΑ – ΛΑΕ. Η διαφορά τους έγκειται μόνο στις διαφορετικές «περιβαλλοντικές εγγυήσεις» που διαπραγματεύτηκαν στα πλαίσια της Στρατηγικής Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΣΜΠΕ).
Η προεκλογική διακήρυξη της παράταξης του νυν Περιφερειάρχη Θ. Γαλιατσάτου, που πλειοψήφησε στις περιφερειακές εκλογές του 2014, (με την στήριξη των «αντιμνημονικών» δυνάμεων των ΣΥΡΙΖΑ – ΛΑΕ και άλλων που έβαλαν πλάτη), πουθενά δεν ανέφερε ρητά ότι είναι ενάντια στις εξορύξεις. Αντίθετα, καλυπτόταν πίσω από τις λεγόμενες περιβαλλοντικές προϋποθέσεις, οι οποίες, φυσικά, μπορούν να αλλάζουν πολύ εύκολα κατά το δοκούν. Ανέφερε συγκεκριμένα: «Η υπόθεση της εξόρυξης των υδρογονανθράκων στα νερά του Ιονίου, λόγω της πολύ μεγάλης σημασίας της για το περιβάλλον και την οικονομία, θα επανεξεταστεί με βασική φιλοσοφία την προστασία του περιβάλλοντος και των κατοίκων του Ιονίου». Και έτσι έκανε. Άλλαξε κάποιες περιβαλλοντικές προϋποθέσεις και, κρατώντας την «ουσία», αναβάθμισε την συνεισφορά του, διαφημίζοντας τις χορηγίες των πετρελαϊκών εταιριών. Παράλληλα, βέβαια, δέχτηκε την επίσκεψη ΝΑΤΟϊκών στελεχών, που οι φρεγάτες του ΝΑΤΟ τους επιτηρούν τα θαλάσσια οικόπεδα που είναι προς εκμετάλλευση από τις πολυεθνικές.
Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι η νυν δημοτική αρχή του ΣΥΡΙΖΑ διαφοροποιήθηκε σε πρόσφατη, αρνητική για τις εξορύξεις, απόφαση της ΠΕΔ στηρίζοντας τις κυβερνητικές αποφάσεις υπέρ των εξορύξεων.
Η «Λαϊκή Συσπείρωση», έχοντας πάγιες θέσεις, βλέπει τις εξορύξεις αποκλειστικά και μόνο από την πλευρά της εξυπηρέτησης των λαϊκών αναγκών. Αυτό φυσικά μπορεί να γίνει μόνο από μια οικονομία οργανωμένη αλλιώς που θα λειτουργεί για να ικανοποιεί τις ανάγκες του λαού και όχι τα μεγάλα συμφέροντα, με το λαό να κρατά τα «κλειδιά» της οικονομίας στα χέρια του και να είναι σε θέση να επιβάλλει τη θέλησή του. Τότε, ο ορυκτός πλούτος θα ανήκει στο λαό και όχι στους ενεργειακούς κολοσσούς. Μόνο τότε θα μπορέσει να διασφαλιστεί ότι όλη η διαθέσιμη τεχνολογία εξόρυξης θα μπορέσει να πραγματοποιήσει εξορύξεις χωρίς να επιβαρυνθεί το περιβάλλον, φυσικό και ανθρωπογενές. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι οι έννοιες «κόστος» και «κέρδος» να μη διαφεντεύουν την οικονομία και να καθορίζουν τα πάντα, όντας, φυσικά, πάνω από την προστασία του ανθρώπου και του περιβάλλοντος.
Όποια αγωνιστική δραστηριότητα αναπτύξει ο λαός της Λευκάδας ή και άλλων περιοχών, να την πραγματοποιήσει στηριγμένος στις δικές του δυνάμεις μέσα από τα εργατικά σωματεία και τους λαϊκούς φορείς, διασφαλίζοντας ότι δε θα καταλήξει να να διαλέξει στρατόπεδο στην αντιπαράθεση που βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη, όπως για παράδειγμα των ενεργειακών μονοπωλίων του πετρελαίου και των υδρογονανθράκων εναντίον αυτών Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας. Η αυτονόητη εναντίωση στις εξορύξεις να μην καταλήξει να γίνει αντικείμενο εκμετάλλευσης από «αμαρτωλές» ΜΚΟ που σπεύδουν για να «βοηθήσουν» δήθεν τον αγώνα υπέρ της «πράσινης ενέργειας». Της «πράσινης ενέργειας» που επίσης μπορεί να λειτουργήσει και λειτουργεί επιβαρυντικά στο περιβάλλον αφού και πάλι το κέρδος είναι ιεραρχημένο, και όχι η προστασία του περιβάλλοντος.
Αντίστοιχα, δεν μπορεί ο λαός να δεχτεί να τεθούν προς εκμετάλλευση ο «υπέργειος» φυσικός πλούτος, οι αιγιαλοί, οι ορεινοί όγκοι κλπ με άξονες την τουριστική ανάπτυξη καταστρέφοντας ποικιλοτρόπως, επίσης, το περιβάλλον.
Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ καθώς και όλα τα κόμματα που υιοθετούν τη λογική της ΕΕ, της επιχειρηματικότητας δε θα είναι «με το περιβάλλον» αλλά θα διαλέξουν και θα υποστηρίξουν, οικονομικά και πολιτικά, κάποιον ή κάποιους που θα θέλουν την εκμετάλλευσή του είτε με «πράσινα» και «οικολογικά» κριτήρια είτε όχι. Αντίστοιχα, αν ψάξει κανείς τα προγράμματα ή τα λεγόμενα των υποψήφιων συνδυασμών σε Δήμους και Περιφέρεια θα βρει τέτοιες προτάσεις που κρύβονται πίσω από διακηρύξεις όπως πχ «βιώσιμη τουριστική ανάπτυξη» κ.ά. ακόμα κι αν, παντού κλίνουν σε όλες τις πτώσεις την «προστασία του περιβάλλοντος» σαν συμπλήρωμα σε κάθε πρότασή τους.
Ένας επιπλέον κίνδυνος, κρίσιμης σημασίας είναι η εμπλοκή στα γεωπολιτικά παιχνίδια που εγκυμονούν κινδύνους πολεμικών συγκρούσεων, αλλαγής συνόρων κ.ά με βασικούς άξονες την εκμετάλλευση των ενεργειακών κοιτασμάτων. Φυσικά, όλες τις επιπτώσεις από αυτές τι επικίνδυνες εξελίξεις θα τις πληρώσει ο ελληνικός λαός.
Η στάση κάθε πολιτικής δύναμης είτε κεντρικά είτε σε τοπικό επίπεδο, για τις εξελίξεις και την εμπλοκή στα γεωπολιτικά παιχνίδια, μαζί με τη συνέπειά τους πρέπει να γίνει κριτήριο ψήφου από κάθε καλοπροαίρετο άνθρωπο που αγωνιά για το περιβάλλον, τον άνθρωπο και τις επιπτώσεις από την καπιταλιστική ανάπτυξη, «πράσινη» και μη.
