Το Καλαμίτσι και οι παραλίες του
Τις παραλίες του Καλαμιτσίου, Αβάλι, Καβαλικευτά, Μεγάλη Πέτρα, τις είχαμε επισκεφτεί και άλλη φορά στο παρελθόν. Γράφαμε τότε, πριν κάμποσα χρόνια:
«Τρεις αδελφάδες… Τρεις πανέμορφες αδελφάδες -Αβάλι, Καβαλικευτά, Μεγάλη Πέτρα- ξαπλωμένες στα πόδια του Καλαμιτσιού, στην δυτική ακτογραμμή του νησιού μας. Από τις καλύτερες παραλίες της Λευκάδας. Άγνωστες εν μέρει στο τσούρμο που «εισβάλλει» κάθε καλοκαίρι στο νησί μας. Δεν είναι σαν τις άλλες, τις ξιπασμένες για την ομορφιά τους. Που το φωνάζουν κιόλας από μακρυά. Αυτές κρυμμένες είναι, σα να ντρέπονται. Σίγουρες όμως ότι θα κερδίσουν τον καθένα που θα θελήσει να πάει προσκυνητής… Να «γυρίσει ολημερίς τη σκληρή ρέμβη της πέτρας και της θάλασσας», να κατέβει προς «τους γιαλούς τους κόλπους με τα βότσαλα» για το «αρμυρό θαλασσόχορτο»…».
Έκτοτε άλλαξαν πολλά και κάθε άλλο παρά άγνωστες είναι σήμερα… Ο τόπος έχει πλέον γεμίσει καντίνες και πάρκινγκ αυτοκινήτων και οι αδελφάδες δεν είναι τρεις, αλλά τέσσερις. Θα πρέπει να προσθέσουμε τη «Θεοτόκο», μία επίσης μεγάλη και πανέμορφη παραλία στο Καλαμίτσι.
Ο κοινός δρόμος προς τις παραλίες είναι σχετικά βατός. Έχουν τσιμεντοστρωθεί τελευταία μικρά τμήματα του δρόμου αλλά χρειάζεται προσοχή λόγω της στενότητάς του και της φθοράς του οδοστρώματος σε αρκετά σημεία του. Πρόσφατα καθαρίστηκε το χωριό από τα χόρτα με πρωτοβουλία του νεοεκλεγμένου διοικητικού συμβουλίου του Πολιτιστικού Συλλόγου «Νερόμυλος».
Ένα από τα μεγάλα προβλήματα του χωριού παραμένει να είναι ο περιφερειακός δρόμος, η λεγόμενη παράκαμψη του Καλαμιτσίου, που θα αποσυμφορήσει τον οικισμό από τον μεγάλο κυκλοφοριακό φόρτο, ιδιαίτερα τους καλοκαιρινούς μήνες. Σήμερα ο επαρχιακός δρόμος που συνδέει τον Άγιο Νικήτα με το Καλαμίτσι και συνδέεται κατόπιν με τον δρόμο προς Εξάνθεια και Χορτάτα, προσφέροντας πρόσβαση στις γνωστές παραλίες της νοτιοδυτικής Λευκάδας, διέρχεται μέσα από το χωριό, με αποτέλεσμα σε κάποια σημεία του να είναι αδύνατη η ταυτόχρονη κυκλοφορία οχημάτων στα δύο ρεύματα και να επικρατεί το καλοκαίρι κυκλοφοριακό κομφούζιο. Η ρύθμιση της κυκλοφορίας με φανάρια τους καλοκαιρινούς μήνες στην είσοδο και έξοδο του χωριού δεν φαίνεται να αποδίδει, αφού παρατηρείται συχνά το φαινόμενο να παραβιάζονται.
Το έργο αυτό προϋπολογισμού 3.500.000 ευρώ είχε ενταχθεί με απόφαση του Υπουργού Οικονομίας και Ανάπτυξης Γιάννη Δραγασάκη από τον Σεπτέμβρη του περασμένου χρόνου στο Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων της Περιφέρειας Ιονίων Νήσων, αλλά μέχρι σήμερα, ένα χρόνο περίπου αργότερα, δεν κουνιέται φύλλο. Δεν γνωρίζουμε, δυστυχώς, για το τι μέλλει γενέσθαι…
Για το χωριό γράφει ο Παναγιώτης Κουνιάκης (Η νήσος Λευκάς από των αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι των καθ΄ ημάς: Ήθη-Έθιμα-Εξέλιξις και Δράσις των πολιτικών αυτής ανδρών, 1928):
«ΚΑΛΑΜΙΤΣΙ». Απομεμονωμένος συνοικισμός χωρίον του τέως Δήμου Εξανθείας, συγκοινωνεί με τα χωρία Αγίου Νικήτα και Εξανθείας δια βατής και ανωμάλου οδού. Εν καιρώ δε χειμώνος λίαν επικινδύνου. Περιφέρεια ως επί το πλείστον άγονος και μη επαρκούσα εις την διατήρησιν των κατοίκων. Δια τούτο οι μεν τούτων τρέπονται προς την αλιείαν, οι δε εις Ακαρνανίαν προς καλλιέργειαν δημητριακών. Προϊόντα οίνος ελάχιστος και κηπευτικά. Κάτοικοι 698 ως επί το πλείστον βίαιοι και επιρρεπείς εις θορύβους. Κατά τον αποκλεισμόν του 1916-1917 επρωτοστάτησαν εις στάσιν, μη εκδηλωθείσαν όμως, τη επεμβάσει των συνετωτέρων. Κυριαρχούντα επίθετα Περδικάρης – Καρύδης.
Εκ του χωρίου τούτου κατήγετο ο επιφανής κληρικός Ευγένιος Περδικάρης, διατελέσας επί πολλά έτη εφημέριος της Ελληνικής παροικίας Νεαπόλεως Ιταλίας και μετέπειτα Αρχιεπίσκοπος Λευκάδος και Ιθάκης, διαδεχθείς τον Γρηγόριον Αραβανήν. Ο πολύ ενάρετος και αγαθός ούτος Ιεράρχης δεν επέζησεν επί πολύ. Απέθανε δε νεώτατος ακόμη εν τη Ιερά Μονή Πεφανερωμένης, εν η παις ων, εκουρεύθη Μοναχός προσβληθείς εξ ονυχίτιδος του ποδός.
Εγγύτατα του χωρίου τούτου κείται βαθεία Κοιλάς αρδευομένη από άφθονα ύδατα. «Κήποι» κοινώς καλουμένη ένθα υπάρχει και το εκκλησίδριον, «Η Παναγία στους Κήπους». Μετόχιον της άλλοτε πλουσιωτάτης Μονής Πεφανερωμένης».
Αυτό λοιπόν το εκκλησίδριον, την «Παναγία στους Κήπους», που παραμένει να είναι και σήμερα μετόχι της Μονής Φανερωμένης, προσπαθήσαμε και εμείς να επισκεφτούμε, ακολουθώντας την πινακίδα στο δρόμο για τις παραλίες. Ήταν μια από αυτές τις επιμήκεις καφέ χρώματος πινακίδες σήμανσης σε κίτρινο χρώμα για την ελληνική γλώσσα και σε λευκό για την αγγλική, που έχει γεμίσει τελευταία το νησί μας -και καλώς- και δείχνουν αρχαιολογικούς χώρους, μοναστήρια και παλιές εκκλησίες.
Δεν τα καταφέραμε όμως αφού η πινακίδα μας έβγαλε σε ένα τρίστρατο και άντε μετά να ακολουθήσεις το σωστό δρόμο, αφού δεν υπήρχε καμία περαιτέρω σήμανση. Ούτε στο ξάγναντο που βγήκαμε με τα πόδια, μήπως και δούμε κάτι, μας διευκόλυνε. Καλοί μου άνθρωποι, όποιοι κι αν είστε εσείς που τις τοποθετείτε, σεβαστείτε τουλάχιστον τους επισκέπτες του τόπου μας!
Άλμπουμ με 60 φωτογραφίες
Για να δείτε το άλμπουμ σε ξεχωριστό παράθυρο κάντε κλικ στον τίτλο
