Ανακοίνωση του ΚΚΕ για το θάνατο του σ. Κώστα Κολυβά (Μπερδεμπέ)
Σε ανακοίνωσή του το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ για το θάνατο του σ. Κώστα Κολυβά (Μπερδεμπέ) σημειώνει:
«Το ΚΚΕ εκφράζει τη μεγάλη του θλίψη για την απώλεια του παλαίμαχου κομμουνιστή και αγωνιστή της Εθνικής Αντίστασης σ. Κώστα Κολυβά (Μπερδεμπέ).
Ο σ. Κ. Κολυβάς, ο «μπαρμπα-Κώστας» όπως τον αποκαλούσαν οι σύντροφοι και φίλοι του, γεννήθηκε το 1920 στον οικισμό Κολυβάτα Αλεξάνδρου, στη Λευκάδα, πρώτο από τα τρία παιδιά μιας φτωχής αγροτοκτηνοτροφικής οικογένειας. Το 1942 κατά τη διάρκεια της Κατοχής έρχεται σε επαφή με το λαϊκό κίνημα και τους αγώνες της Αντίστασης και οργανώνεται στο ΚΚΕ.
Ο σ. Κ. Κολυβάς συμμετείχε ενεργά, μέσα από τις γραμμές του ΕΛΑΣ, στην ΕΑΜική Εθνική Αντίσταση, πολέμησε στη μάχη της Λευκάδας, τον Ιούνη του ‘44, όπου και τραυματίστηκε σοβαρά στο χέρι.
Τη δεκαετία του ΄50 και του ΄60 συμμετείχε ενεργά στην ΕΔΑ και στο κίνημα Ειρήνης. Για την αγωνιστική του δράση συνελήφθη, στις 29 Απρίλη του ΄67, από τη χούντα και εξορίστηκε στα Γιούρα και τη Λέρο, όπου και έδωσε τη μάχη, το 1968, για τον επαναστατικό χαρακτήρα του ΚΚΕ και τη συγκρότηση των Οργανώσεών του. Απολύθηκε με τους τελευταίους στις 24 Ιούνη του ΄70.
Με την πτώση της χούντας, ο σ. Κ. Κολυβάς επέστρεψε στο νησί του και είχε σημαντική συνεισφορά στη συγκρότηση της ΚΟ Λευκάδας.
Έως την τελευταία του πνοή υπηρέτησε με συνέπεια την υπόθεση της εργατικής τάξης, τους σκοπούς του Κόμματος, τιμώντας την ιδιότητα του μέλους του ΚΚΕ.
Η κηδεία του θα είναι πολιτική και θα γίνει στον προαύλιο χώρο του παλιού Δημοτικού Σχολείου Νικιάνας Λευκάδας (πίσω από τον ενοριακό ναό Μεταμόρφωσης του Σωτήρος) την Πέμπτη 11 Ιούλη στις 7 μ.μ.».
Η καταδίκη προσώπων του παρελθόντος συνιστά ζώσα πολιτική κατά τον Τολιάτι.
Μήπως και η αναφορά σε πρόσωπα του παρελθόντος μπορεί να αποτελέσει κριτήριο ζώσας πολιτικής?
Με αυτή την υπόθεση η αναφορά στον Κώστα Κολυβά που λίγες μέρες πρίν έφυγε απ την ζωή , μπορεί να ενεργοποιήσει προβληματισμό για τα χρόνια ,είναι ιστορία πλέον, που ο Κ Κολυβάς συνελήφθη ώς επικίνδυνος για την δημόσια και Εθνική ασφάλεια , όπως πολλοί άλλοι, και στάλθηκαν υπερορία.
Το Ελληνικό καθεστώς τότε και το κράτος και το Έθνος , με ποιά κριτήρια απειλούνταν από τον Αλεξανδρίτη αγρότη Κώστα Κολυβά ??.Κάτοικο ενός χωριού μικρού με λίγη ή ελάχιστο κλήρο γής που αγωνιζόνταν στα χωματά του για να επιβιώσει??
Επρόκειτο σπ τον Αλέξανδρο Λευκάδος να ενεργοποιήσει, ο ίδιος ή έστω μια ομάδα γεωργών ή μεροκαματιάρηδων, επρόκειτο να ενεργοποιήσουν επαναστατικά κινήματα έναντι του κράτους και της Εθνικής ασφάλειας με πράξεις ή παραλείψεις.??
Ή διέτρεχαν κίνδυνο ιδεολογικής μολύνσεως οι γείτονες στο χωριό με τις σνατρεπτικές ιδέες του Κ.Κολυβά και ορισμένων άλλων κοινής ιδεολογίας συγχωριανών??
Ακόμα με πράξεις ή παραλείψεις μπορούσε απ τον Αλέξανδρο Λευκάδος -που ούτε συγκοινωνία καθημερινή δεν υπήρχε , να απειληθεί η ευνομία και η τάξις στην Νήσο Λευκάδα ή έστω στην ευρύτερη ημιορεινή περιοχήντου Νησιού??
Η αναφορά εδώ γίνεται για να δοθεί η ευκαιρία για κάποισς μορφής ιστορικό αναστοχασμό για την εποχή και ξαναδιάβασμα με σύγχρονη ματιά ( και με ασφάλεια ιστορικού χρόνου) των κοινωνικών φαινομένων της εποχής που ο Κώστας Κολυβάς και άλλοι εκτοπίστηκαν.
Μια αθέατη πλευρά χρόνια της ελληνικής πραγματικότητας που και η ελληνική ιστοριογραφία δεν ευδοκιμεί είναι η θεώρηση της ιστορικής ή νεώτερης ιστορικής περιόδου ( ιδιαίτερα του 20 ου αιώνα ) από και την ανάδειξη των μαζικών ψυχώσεων μέχρι παρανοιών στο επίπεδο της άσκησης της πολιτικής των κρατών και κάτω απ τα κυρίαρχα οργανωτικα κοινωνικά σχήματα της κάθε εποχής , και εν προκειμένω της αναφερόμενης εδώ εποχής.
Το κάθε ξαναδιάβασμα μιας παρελθοντικής εποχής ( κάτι σαν νεώτερη μετάφραση κάθε φορά ενός αρχετυικού κειμένου) αναβιβάζει και κριτήρια με τα οποία εμπλουτίζεται η συγχρονία κσι πλευρές θεώρησης που συνιστούν ουσιακότερους καθορισμούς ( αιτιακότερη συνδεσιμότητα) στο ιστορικό διάβα ή και σε διαφορετικές εποχές. Σύμπτωση κυρίων παραγόντων , αναλογίες στις δομές , δυνατότητα εμπειρικής συγκρισιμότητας παραμετρων , μεταξύ ιστορικών περιόδων μπορεί να εισφέρει ο επαναστοχασμός και για τα μεγαλύτερα σχήματα μελέτης της ιστορίας. Πέρα από την ενεργοποίηση διαδικασιών εξατομικευμένου αναστοχασμού των ανθρώπων που υπήρξαν λίγο ή πολύ τα δρώντα υποκείμενα ώς μικρή ιστορία σε κάθε περίοδο.
Υπό αυτή την έννοια και αν ο επαναστοχασμός και εξατομικευμένος σημαίνεται ώς πολιτική συμμετοχική πράξη ( για να εμφάνει στην αξία της συμμετοχής) και απ τον Γερμανό κύριο εκπρόσωπο της κοινωνιολογικής υποβάθρωσης Γερμανό Μαξ Βέμπερ ( να τα ξανασκεφτούμε όλα), τότε έχει μεγαλύτερη αξία η μέχρι το τέλος του βίου του διαρκής παρουσία του Κώστα Κολυβά και με βάση την ιδεολογία του στην μικρή ιστορία ώς δρών υποκείμενο αυτής.