Συμβαίνει τώρα: Φωτιά σε αποθήκη-μπάρμπεκιου στην περιοχή Βαρδάνια

Θέλουν όλα προσοχή.
Μέσα στην δυσκολία της εποχής , η καθημερινότητα δεν είναι ακολουθεί την όποια εμφανιζομένη ως αναγκαιότητα, αλλά η καθημερινότητα είναι και επιβάλει τους όρους της αναγκαιότητας. Η καθημερινότητα είναι η αναγκαιότητα.. και οι όποιες ελάχιστες ορθολογικές προσδοκίες ακόμα έπονται.
Οι φωτιές πλέον απότοκο μιας μελαγχολικής υστέρησης της καθημερινότητας ως λειτουργία, λόγω της εγκατασταθείσης λογικά μπροστά διαβιωτικής ανασφάλειας μέσα σε αυτή την εποχή , οι φωτιές λοιπόν σε σπίτια, οικήματα, αλλά και ευρύτερα.. είναι το δείγμα των απορροιών της δύσκολης εποχής, ή τέλος πάντων δυσκολότερης από προηγούμενες στις οποίες η λειτουργία της καθημερινότητα ήταν πιότερο κανονικοποιημένη.
Θα μπορούσε κάποιος να υποθέσει ότι , η έννοια της καθημερινότητας πλέον έχει πάρει και μια αίσθηση δαιμονικότητας , και είναι δυσκολότερη να συληφθεί ουσιοκτατικότερα , κάτω από την σκέψη και το ιδεατό της επικείμενης διαβιωτικής – μέχρι και κινδυνώδους- ανασφάλειας σωρρευτικά.
Δεν πρέπει επ ουδενί λόγο η καθημερινότητα να πέσει σε επίπεδο ελάχιστης λειτουργικότητας, κάτω απ την πίεση των σκέψεων για την μελλοντική εκτιμώμενη ανασφάλεια.. ( όσο και αν αυτό φαντάζει και είναι μια ανθρώπινη εκδήλωση και συλλογικά και ατομικά κάτω απ την ενεστώσα κάθε φορά διαβιωτική πίεση ).
Οι κοινωνίες και τα άτομα, δεν πρέπει να φοβούνται να αναλώνονται και να ξοδεύονται για την πρόληψη και αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση του τυχαίου της κοινωνικής λειτουργικότητας και των φυσικών εκάστοτε αντιξοοτήτων που υπερβαίνουν όταν εκδηλωθούν τα μέτρα με βάση τα μεγέθη των εκάστοτε κοινωνιών.
Για το θέμα της φωτιάς , ιδιαίτερα σε οικοδομικό κλέιστό χώρο κτίρια γραφείων, σπίτια , αποθήκες, το γνωσιακό υπόβαθρο της Ελληνικής πυροσβεστικής αρχής είναι υψηλότατο και στην παγκόσμια πρωτοπορεία σύμφωνα και με διεθνείς αναφορές, όπως και το επίπεδο για την αντιμετώπιση του είδους και του μεγέθους ( και παραπάνω ) των φυσικών καταστροφών που εμφανίζονται γεωγραφικά.
Ταυτόχρονα και από αρκετά χρόνια πρίν , δεν είναι μικρή ως κινητοποίηση ενδιαφέροντος ούτε σαν δαπάνη η επένδυση πόρων και της πολιτείας και των ιδιωτών ( επιχειρήσεις) για την πυροσβεστική εκπαίδευση των εργαζομένων και πολιτών για τους χώρους εργασίας , και την συγκρότηση μιας γενικά κουλτούρας γνώσης για την αντιμετώπιση αρχικά της κάθε φωτιάς , την οργάνωση ομάδων και εργαλείων ( κύρια πυροσβεστήρων και χρήση αυτών ) με στόχο αυτή την γνωσιακότητα στους χώρους συγχρωτισμού. Για όποιον/ όποια έχει τύχει τέτοιας σεμιναριακής εκπαίδευσης – και καλά είναι να την απολαμβάνουν όλο και περισσότεροι πολίτες- μένει μια θετικότητα της όλης προσπάθειας και πολύτιμες γνώσεις πρακτικής εφαρμογής για το θέμα αρχικής αντιμετώπισης της κάθε φωτιάς , της αναγκαίας ψυχραιμίας και εγρήγορσης. Και προς αυτή την κατεύθυνση γίνονται και εφαρμοστικές ασκήσεις ετήσια σε μεγάλους χώρους συγχρωτισμού εργαζομένων και γενικά ανθρώπων, αλλά και για μεμονωμένες περιπτώσεις ανάφλεξης αυτοκινήτων ( πάντα ο/οι πυροσβεστήρας/ες είναι νομοθετικά θεσμισμένος μέσα στο αυτοκίνούμενο). Και όλοι αυτή η βασική γνωσιακότητα μπορεί α εφαρμοστεί και σε χώρους ατομικής οίκησης , ή αποθήκευσης , ή ακόμα και σε ευρύτερες καλοκαιρινές φωτιές που δυστυχώς η Μεσογειακή χώρα μας έχει.
Να μην διστάσει κανείς πολίτης να ξοδευτεί ελάχιστα – βοηθούμενος και από μια ευρύτερη πρόσκληση από την πυροσβεστική υπηρεσία και για την μείωση του κόστους συμμετοχής – να μην διστάσει πολίτης να λάβει μέρος σε τέτοιες σεμιναριακές εκ της πυροσβεστικής αρχής ενημερώσεις, διότι ίσως είναι μία απ τις σπουδαιότερες μαθησιακές διαδικασίες που αφήνει ενεργό γνωσιακό κατάλοιπο ,, εφ όρου ζωής για τον κάθε εκπαιδευόμενο. Η πολιτεία, οι Δήμοι, οι περιφέρειες , και οι ίδιοι οι πολίτες θα πρέπει ενεργητικά να θέλουν να οργανώσουν και να συμμετάσχουν σε όλη αυτή την προσπάθεια. Με την ελπίδα ποτέ να μην συμβαίνει φωτιά ή κάποιο άλλο φυσικό επικίνδυνο φαινόμενο, αλλά αυτό δυστυχώς δεν είναι εξασφαλισμένο , όσο και αν είναι κοινωνική ευχή.
Th.A