Έλληνες μετανάστες κατά της Χούντας
Από το αρχικό ξάφνιασμα το πρωί της 21ης Απριλίου 1967 στην οργάνωση των Ελλήνων της Δ. Γερμανίας κατά της δικτατορίας. Σύμμαχοί τους γερμανοί πολιτικοί και συνδικαλιστές, τα συνδικάτα, αλλά συχνά και τα ΜΜΕ.
Αντιδικτατορική διαδήλωση στο Βερολίνο (3 Φεβρουαρίου 1968)
Το άκουσμα της είδησης για την κατάλυση της δημοκρατίας στην Ελλάδα και την επιβολή στρατιωτικής δικτατορίας στις 21 Απριλίου 1967 οδήγησε σχεδόν αμέσως στον σχηματισμό αντιδικτατορικών ομάδων στους κύκλους του απόδημου ελληνισμού. Η Δυτική Γερμανία, βασικός πόλος έλξης Ελλήνων, φοιτητών και εργατών, εξελίχθηκε σε κέντρο του αγώνα κατά της δικτατορίας των συνταγματαρχών.
Ως αποτέλεσμα της γενικότερης κοινωνικής κινητοποίησης αλλά και των εξελίξεων σε ακαδημαϊκές κοινότητες και συνδικάτα το αντιδικτατορικό κίνημα έλαβε μεγάλη ώθηση. Μάλιστα κατά την χρονική περίοδο 1970-1972 ο αριθμός των οργανώσεων που δραστηριοποιούνταν στην Δ. Γερμανία σχεδόν διπλασιάστηκε. Συγκεντρώσεις και πορείες διαμαρτυρίας σε μεγάλα αστικά κέντρα, ομιλίες και δράσεις με τη στήριξη γερμανών πολιτικών, ακτιβιστών και διανοούμενων επανέφεραν συστηματικά το ζήτημα αποκατάστασης της δημοκρατίας στην Ελλάδα.
Νέα Πολιτεία, 8 Ιουνίου 1969
Μία από τις μεγαλύτερες διαδηλώσεις κατά του δικτατορικού καθεστώτος διοργανώθηκε έναν σχεδόν μήνα μετά το πραξικόπημα, στις 28 Μαΐου 1967, υπό την αιγίδα του γερμανικού συνδέσμου συνδικάτων DGB στο Ντίσελντορφ. Σύμφωνα με στοιχεία της αστυνομίας οι συγκεντρωμένοι ξεπερνούσαν τις 10.000. Η στήριξη του αντιδικτατορικού κινήματος εκ μέρους των γερμανικών συνδικάτων είχε όμως γίνει ξεκάθαρη ήδη από τον Απρίλιο του 1967, όταν ζήτησαν την άμεση αποκατάσταση της δημοκρατίας στην Ελλάδα, δηλώνοντας αλληλεγγύη στους έλληνες φοιτητές και εργαζόμενους στη Δ. Γερμανία.
Η παρουσία του καθεστώτος στη Δυτική Γερμανία
Αυτή η άμεση και διαρκώς αυξανόμενη αντιδικτατορική κινητοποίηση δεν πέρασε φυσικά απαρατήρητη από το καθεστώς. Έχοντας εισχωρήσει στο διπλωματικό σώμα, στις εργατικές επιτροπές και στα σχολεία επιχειρούσε συστηματικά καθ’ όλη τη διάρκεια της επταετίας να ασκήσει πιέσεις στον απόδημο ελληνισμό.
Το 1972 το περιοδικό SPIEGEL περιέγραφε σε άρθρο του τις πρακτικές της φιλοχουντικής οργάνωσης «Αναγέννησις» στην Στουτγάρδη, της οποίας μέλη ανάγκαζαν έλληνες εργάτες και κυρίως μέλη του συνδικάτου IG-Metall να γίνουν συνδρομητές καθεστωτικών περιοδικών, απειλώντας τους με κατάδοση στις αρχές της Αθήνας.
Με αφαιρέσεις ιθαγένειας και ακυρώσεις διαβατηρίων, μηνύσεις, κατασκοπεία και προπαγάνδα από «εθνικώς σκεπτόμενους» δασκάλους και κληρικούς η χούντα προσπαθούσε να τρομοκρατήσει τους Έλληνες της Δ. Γερμανίας. Παράλληλα, επιχειρούσε να τους «επιστρατεύσει» ως πληροφοριοδότες, όταν αυτοί επισκέπτονταν την Ελλάδα. Όταν μάλιστα οι επιδόσεις τους κρίνονταν ικανοποιητικές, επιβραβεύονταν με προνόμια, όπως άδειες ταξί ή περιπτέρων, μετά τον επαναπατρισμό τους στην Ελλάδα.
Οι «ελληνικές φωνές» της Δυτικής Γερμανίας
Το πρωί της 21ης Απριλίου 1967 οι έλληνες συντάκτες της DW πήγαν ανυποψίαστοι στα γραφεία τους, όπου πληροφορήθηκαν για «την γκανγκστερική επέμβαση των πρακτόρων της CIA στην Ελλάδα», γράφει στο βιβλίο του Ώρα Ελλάδος 21.40-22.40 ο Κώστας Νικολάου, διευθυντής της Ελληνικής Σύνταξης της DW την περίοδο της δικτατορίας. Αρχικά, υπογραμμίζει, οι κεντρικές υπηρεσίες της DW δεν συμμερίστηκαν την αγανάκτηση των ελλήνων συντακτών για τις εξελίξεις στην Ελλάδα και τηρήθηκε «στάση αναμονής» αναφορικά με το περιεχόμενο της ελληνικής εκπομπής: «Από την 1η Μαρτίου 1969 και όχι από την 21η Απριλίου του 1967, όπως νομίζουν ακόμα πολλοί στην Ελλάδα, άρχισε να γράφει ιστορία η ελληνική εκπομπή της Deutsche Welle».
Το ελληνικό πρόγραμμα της Βαυαρικής Ραδιοφωνίας, σε αντίθεση με εκείνο της Deutsche Welle, απευθυνόταν μόνο στους έλληνες μετανάστες – ήταν για εκείνους ένας σύνδεσμος με την πατρίδα, ενώ παράλληλα παρείχε πληροφορίες για τη ζωή στη Δυτική Γερμανία. Υπό την διεύθυνση του Παύλου Μπακογιάννη, στον οποίο είχε δοθεί ήδη από το 1966 η δυνατότητα σχολιασμού της ελληνικής πολιτικής επικαιρότητας, το ελληνικό πρόγραμμα άσκησε από την πρώτη κιόλας μέρα σκληρή κριτική στο καθεστώς της Αθήνας.
Η αντιδικτατορική δημοσιογραφία των «τρωκτικών του Ραδιοσταθμού Κολωνίας», όπως τους χαρακτήριζε το καθεστώς, και της Βαυαρικής Ραδιοφωνίας οδήγησαν αρκετές φορές κατά τη διάρκεια της επταετίας σε πολιτικές συγκρούσεις ανάμεσα σε Αθήνα και Βόννη. Όμως παρά τις απειλές, τις πιέσεις και τις αλλαγές που υπέστησαν τα δύο προγράμματα, παρέμειναν μέχρι την πτώση του καθεστώτος έγκυρες πηγές ελεύθερης ενημέρωσης και μαχητικής δημοσιογραφίας κατά της δικτατορίας.
Πηγή; Deutsche Welle – Χρύσα Βαχτσεβάνου
Όλα τα κράτη όμως – και τα Ανατολικά και τα Δυτικά- ανεγνώρησαν το Ελληνικό στρατιωτικό δικτατορικό καθεστώς σε επίπεδο κράτους
Οι Αμερικανοί την αρχή του 1968 με επιστολή του Προέδρου στον Έλληνα όπως έγραφε πρωθυπουργό.
Όλα τα πακέτα πήγαν καλά… Όλα τα κράτη θέλανε να μπούνε στα μοιραζόμενα εκ της δικτατορίας λεφτά της αρπαχτής.
Οι Αμερικανοί άφησαν το παλάτι με τις κορώνες και τις τρακατρούκες πώς θα κάνει αντεπανάσταση, αφού είπαν: άστον να κάνει και βλέπουμε ». Τα ίδια που είχαν πεί και για την » επανάσταση» στην Πρεσβεία της Αθήνας.
Ανατολικές χώρες δεν μπλέχτηκαν, γιατί δε επενέβαινα στα εσωτερικά άλλης χώρας!!! Οι Αγγλογάλλοι – Ολανδοί κλπ όλοι μέσα στο κόλπο, και μόνο κάτι ραδιοφωνικές φούσκες δήθεν αμολάγανε όλοι.
Αλλά για να πιέσουν αφόρητα τους στρατιωτικούς να αποχωρήσουν μέχρι στον ΟΗΕ να τους γκρεμίσουν, τίποτα .
Και κάποια μέρα καλά είναι η επίσημη ιστορία, να καταγράψει ποιοί είχανε τις δυνατότητες να φύγουν απ την Ελλάδα ή ποιούς τους βρήκε έξω η δικτατορία και μείνανε ??
Πώς και στην κατασκοτωμένη Ελλάδα οικονομικά του 1967, οι τουαλέτες ήταν στο 70% του πληθυσμού έξω απ τα σπίτια, και άσφαλτο δεν υπήρχε πουθενά στην περιφέρεια, μπόρεσαν να βρίσκονται στο εξωτερικό ώς φοιτητές- σπουδαστές κλπ. Εκεί πώς ζούσαν, δεν θέλανε σπίτι νοίκι φα’ί” ρούχα ???
Με τι δυνατότητες οικονομνικές έφευγε κάποιος ώς φοιτητής για το εξωτερικό , αν δεν ήταν από οικογένεια με το χρήμα ??? Ή μετανάστες στην Γερμανία από Βόρειο Ελλάδα κύρια , που ήταν χωμένοι στο Γερμανικό μεροκάματο, ολημερίς και ζούσαν στα κοινόβια Heim???
Πώς και πιάσανε όλους στην Ελλάδα, γιατί δεν μπορούσαν να φύγουν, αλλοιώς θα έφευγαν για να μην πάνε εξορία και δικαστήρια.???
Μεγάλες κοινωνικές απόψεις διακινούνται χρόνια. Αυτοί που μείνανε μέσα , όλος ο κόσμος με τις βιωτικές ανάγκες , πώς θα αντιμετώπιζαν την κατάσταση ??? Αυτοί που μείνανε μέσα και διώχτηκαν από δουλειές τι να κάνανε , πώς να βρίσκανε τα εισητήρια για να φύγουν ή να αφήσουν σπίτια και οικογένειες ???
Υπερμεγεθύνθει η αντίσταση στην δικτατορία απ το εξωτερικό, και τρακατρούκες κούφιες πέφτανε.
Μεταπολιτευτικά οι αιθεροβάμονες της ιδεολογίας κατηγόρησαν τους έλληνες – απ τους καφενέδες- ότι μες την χούντα ενέδωσαν στο καταναλωτισμό. Αλλά δεν είπαν ούτε λένε τα ίδια για τον καταναλωτισμό που ισοπέδωσε τα πάντα ώς συπεριφορισμός των Ελλήνων την δεκαετια του 2000, με τα εισαγόμενα επιδοτουμένως μάλιστα αυτοκίνητα και χωρίς τεκμήριο, ή ελάχιστο, διαβίωσης??.
Γιατί όλες οι χώρες οι Δημοκρατικές του πολιτισμένου κόσμου ανεγνώρισαν τα κνώδαλα της στρατιωτικής επταετίας ???
Ακόμα απάντηση δεν υπάρχει, ούτε θα υπάρχει ποτέ, αλλά θα την ξέρουν όλοι.
Η Αγγλία γιατί δέχτηκε να κατασκευάσει με χουντική παραγγελία την Rolls Royce type silver shadow που η κατασκευή της διήρκησε 2 χρόνια και παρελήφθη απ το Ελληνικό κράτος αμέσως μεταπολιτευτικά ??? Η Γαλλία γιατί δέχτηκε την παραγγελία οπλισμού και αεροπλάνων από την Χούντα ??
Η Γερμανία γιατί μεσω siemens Επικράτησε οριστικά στην Ελλάδα μέσω του δικτατορικού καθεστώτος???
Οι Αμερικανοί γιατί πεπάγωσαν το εμπάργκο όπλων που δήθεν είχαν επιβάλλει απέναντι στην Χούντα.
Για να έφευγε ένας κάτοικος από τον Αλέξανδρο Λευκάδος ή από ένα χωριό για να φύγει εκτός Ελλάδος να αντισταθεί με φωνές στα ραδιόφωνα στα βραχέα ή μακρά κύματα , ή να σηκώνει πλακάτ στο Παρίσι, που θα έβρισκε και τα χρήματα να πληρώσει τα εισητήρια για να φτάσει στην ξένη χώρα, εκεί που θα έμενε… θα κοιμόντανε πάνω στα σίδερα του Πύργου του άιφελ?? ή κοντά στο τείχος του Βερολίνου, και απ τις δύο πλευρές θάφκιαχνε μπαράγκα ??? Και τι φόραγε , τι θα έτρωγε ,