«Οι “Ελληνες στο Χόλιγουντ την εποχή του βωβού κινηματογράφου»
Μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «Μνήμες» το λεύκωμα των Φώντα Λάδη και Νίκου Θεοδοσίου «Οι Έλληνες στο Χόλιγουντ την εποχή του βωβού κινηματογράφου».
Πρόκειται για μια γλαφυρή εξιστόρηση της ζωής και της δράσης δεκάδων άγνωστων έως σήμερα Ελλήνων ηθοποιών, παραγωγών και αιθουσαρχών, μεταναστών στις ΗΠΑ, από τις απαρχές του βωβού κινηματογράφου έως το 1930, πολλοί από τους οποίους ακόμα έως σήμερα είναι άγνωστοι στο ευρύ κοινό αλλά και στους ίδιους τους ιστορικούς της 7ης τέχνης.
Το λεύκωμα είναι προϊόν πολυετούς έρευνας των δυο συγγραφέων και ενός πολύμηνου ταξιδιού του Φώντα Λάδη το 2015 στις ΗΠΑ, στην προσπάθεια να επαληθεύσει και να συμπληρώσει τα στοιχεία που του είχε αποκαλύψει το 1985, ο 90χρονος τότε Θανάσης Λυμπέρης, ο οποίος είχε κάνει ηθοποιός στο Χόλιγουντ, σε μια συνέντευξη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Ταχυδρόμος».
Ονόματα, όπως ο ηθοποιός Δημήτρης Μήτσουρας, οι αδελφοί Γιώργος και Πέτρος Ρήγας, ο Δημήτρης Αλεξίου, ο Γιώργος Κουλούρης, η ανακάλυψη του Σεσίλ Ντεμίλ -πρώην πράκτορας- Ρίτα Καρίτα, ο παραγωγός Αντώνης Ξυδιάς και λεπτομέρειες για το έργο τους περιέχονται στο πρώτο και το δεύτερο μέρος του λευκώματος.
Στο τρίτο μέρος, ο Ν. Θεοδοσίου μας ξεναγεί στη μυθιστορηματική ζωή του Αλέξανδρου Πανταζή, που παιδί ακόμα, μπάρκαρε από την Άνδρο και έφτασε στις ΗΠΑ, όπου έχτισε στις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα, το μεγαλύτερο δίκτυο αιθουσών θεάτρου και κινηματογράφου, κάποιες από τις οποίες λειτουργούν με το όνομά του ακόμα και σήμερα.
Το λεύκωμα, που κυκλοφορεί σε ελληνική και αγγλική έκδοση περιέχει, εκτός από τα εντυπωσιακά, πρωτότυπα στοιχεία και δεκάδες σπάνια ντοκουμέντα, καρτ ποστάλ και φωτογραφίες που για πρώτη φορά έρχονται στο φως.
Το λεύκωμα μπορείτε να το προμηθευτείτε από τις εκδόσεις «Πολύτροπον» στο κέντρο της Αθήνας ή από τις «Μνήμες» στο Μεταξουργείο.
(902.gr)
O Πατήρ Κέννεντυ , αρχικομπιναδόρος και αρχικατεργάρης της χρηματιστηριακής ιστορίας των ΗΠΑ και μάλλον και της παγκοσμίου ιστορίας , είναι ο μεθοδεύσας την σκευωρία για την δήθεν αποπλάνηση ανηλίκης , από τον κορυφαίο θεατρικό επιχειρηματία των ΗΠΑ από καταβολής θεατρικού θεάματος Ανδριώτη Αλέξανδρο Πανταζή. Στόχος του θηριώδους αρχικατεργάρη Τζότζεφ Κέννεντυ ήταν να φάει- όπως και έγινε – το θεατρικό δίκτυο που είχε καταφέρει να συγκροτήσει στις πόλεις της Αμερικής ο Έλληνας απ την Ανδρο Αλέξανδρος Πανταζής. Στο Λος άντζελες υπάρχει ώς θεατρικό ακόμα που λειτουργεί μνημείο προστατευόμενο απ το κράτος το PANTAGES THEATER.
Ως κτιριακές κατασκευές τα θέατρα του Αλέξανδρου Πανταζή ήταν αρχιτεκτονικά αριστουργήματα και με στοιχεία πολυτέλειας για την εποχή, καινοτομικά ηχοακουστικά , που αναβίβαζαν την θεατρική παιδεία μέσα στα πλαίσια της τότε Macho επιχειρηματικής κουλτούρας για το θέατρο ώς Show που επικρατούσε στις αρχές του αιώνα στις ΗΠΑ.
Ο ουσιαστικά επικεφαλής της δικής του μαφιόζικης γκάνγκστερικής οικογένειας ο Τζότζεφ Κέννεντυ, έβλεπε την δυναμική του θεάματος ώς μέθοδο κονόμας , και για τούτο μπλέχτηκε και στις θεατρικές και κινηματογραφικές επιχειρήσεις ( με εταιρεία παραγωγής στο Χόλυγουντ) και με την προυπόθεση ότι για να εισέλθει κάποια γυναίκα ηθοποιός στην εταιρεία του έπρεπε πρώτα να περάσει απ το κρεβάτι του ιδιοκτήτη της εταιρείας -και παραγωγού του θεατρού ή του φίλμ τότε πατρός Τζότζεφ Κέννεντυ.
Από τότε έμεινε και η ρήση μεγάλης ηθοποιού της εποχής :» Αν κάποια κοπέλα πεί ότι για να παίξει σε ταινία δεν κοιμήθηκε με τον παραγωγό της ταινίας λέει ψέματα ». Το 1926 ο Αλέξανδρος Πανταζής είχε στην ιδιοκτησία του 30 θέατρα και διαχειριζόνταν άλλα 40-45 θέατρα σε όλη την ΗΠΑ. Να σημειωθεί ότι οι εισπράξεις των θεάτρων την εποχή του Βωβού Κινηματογράφου ( ώς το 1927) ήταν μεγαλύτερες ουσιαστικά των κινηματογραφικών εισπράξεων. Αλλά και η εξέλιξη της τεχνικής προμήνυε την εκτίναξη των εισπράξεων του ομιλούντος κινηματογράφου.
Ο Τζότζεφ Κέννεντυ δεν μπορούσε να χάσει αυτή την ευκαιρεία, με τα χρήματα που στοιχιζόνταν από πίσω του απ τα ταμεία της μαφίας που προέρχονταν από τις παράνομες εισπράξεις ώς τότε απ την πορνεία τον τζόγο και κύρια την ποτοαπαγόρευση από το 1920 και μετά. Να σημειωθεί εδώ ότι το 1920 πρίν την επιβολή της ποτοαπαγόρευσης λειτουργούσαν στις ΗΠΑ 10000 νόμιμα μπάρ, κα το 1932 πρίν το τέλος της ποτοαπαγόρευσης λειτουργούσαν 32000 παράνομα μπάρ. Ο Τζότζεφ Κέννεντυ ( γαμπρός του Δημάρχου της Βοστώνης , είχε παντρευτεί την κόρη του ) εξασφάλιζε για τον εαυτό του το απυρόβλητο του Αμερικανικού κράτους για τις παράνομες δουλειές του – με την μέθοδο του λαδώματος των αξιωματούχων -. Ταυτόχρονα με την εμπλοκή του στην παρανομία της ποτοαπαγόρευσης και στον κόσμο του θεάματος ( θέατρα και κινηματογραφο), λειτουργούσε και ώς ατζέντης κερδοσκοπικών κεφαλαίων των οικογενειών της Μαφίας , και της δικής του, στο χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης , που την δεκαεία ιδιαίτερα του 1920 είχε φουσκώσει κερδοσκοπικά κάτω απ τον πλούτο που παρήγαγε η καινοτομική σε σειρά βιομηχανική παραγωγή , τα φθηνά καταναλωτικά προ’ι’όντα ώς παράμετρο του Αμερικανικού ονείρου » της νίκης της και εξάλειψης φτώχειας» κυκλοφορούσε ώς πολιτική ιδεολογία από το 1920 και μετά στην ΗΠΑ. Και κύρια στον κερδοσκοπικό αυτό κεφαλαιακό κυκεώνα ο Τζότζεφ Κέννεντυ και τα στοιχιζόμενα πίσω απ αυτόν κεφάλαια μαφιόζων και καπιταλιστών είχαν βρεί διέξοδο στα τοκογλυφικά εξαρτησιακά δάνεια που παρείχαν οι Αμερικανοί κεφαλαιούχοι στα Ευρωπαικά κράτη , για την τακτοποίηση των αποζημιώσεων και εκρεμμοτήτων απ τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο. Η κορωνίδα και το απόγειο της κερδοσκοπικής εγκληματικής δράσης του Τζότζεφ Κέννεντυ , ήταν η πώληση όλων των μετοχών στο χρηματιστήριο στις οποίες ήταν επενδεδυμένα τα τεράστια κεφάλαια που εκπροσωπούσε, πώληση που έγινε στις ανώτατες τιμές μετοχών μια βδομάδα πρίν το χρηματιστηριακό κράχ του Οκτωβρίου του 1929. Αποκομίζοντας προσωπικά οικογενειακά κέρδη άνω των 500 εκατομμυρίων Δολλαρίων ευρώ της εποχής. Ποσό ακατανόητο για τα μεγέθη της δεκαετίας του 1920 , που μόνο ε τις περιουσίες του Ροκ Φέλλερ των πετρελαίων, του Καρνέγκι του Χάλυβα , και του Φόρντ αυτοκίνητα, – οι μεγαλύτερες περιουσίες της ιστορίας- μπορούσε να συγκριθεί. Η ικανοτητά του Τζότζεφ Κέννεντυ στα κερδοσκοπικά κεφαλαιακά παιχνίδια ήταν αυτή που ώθησε τον εκλεγμένο πρόεδρο Φραγκλίνο Ρούσβελτ το 1932 , να τοποθετήσει τον Τζότζεφ Κέννεντυ επικεφαλής της κεφαλαιαγοράς των ΗΠΑ ,αμέσως μετά την εκλογή του. Και όταν υπέδειξαν στον Φραγκλίνο Ρούσβελτ , ότι τοποθετεί επικεφαλής να αρχιμαφιόζο κερδοσκόπο, ο Ρούσβελτ απάντησε : » ότι αυτός ο αρχικατεργάρης χρειάζεται για να μπορεί να χαλιναγωγήσει τους άλλους κερδοσκόπους κατεργαρέους στην κεφαλαιαγορά ».
Ο ίδιος ο Φρακλίνος Ρούσβελτ τα επόμενα χρόνια , ώς το 1940 έστειλε τον Τζότζεφ Κέννεντυ πρέσβη των ΗΠΑ στο Λονδίνο, που μαζί με την συζυγό του παρουσιαζόνταν ζούσε με την ερωμένη του μεγάλη της εποχής ηθοποιό ντίβα του κινηματογράφου και συνοδευόμενος από σύζυγο και ερωμένη και τα παιδιά του παρουσιαζόνταν στα επίσημα πρεσβευτικά γεύματα και συγκεντρώσεις. » Από δώ η γυναίκα μου και από δώ αίσθημά μου ». Ως πρέσβης στο Λονδίνο ο Τζότζεφ Κέννεντυ αλλά και από πρίν ώς πρόεδρος της κεφαλαιαγοράς των ΗΠΑ από το 1933, ήταν αυτός που έφερε σε επαφή τους Αμερικανούς κεφαλαιούχους Ford , GM , κλπ για να αγοράσουν και να επενδύσουν στην ναζιστική Γερμανία βοηθώντας , για τούτο και ο ίδιος ο Χένρυ Ford ίδρυσε την θυγατρική Γερμανική Ford το 1933-34 στην ναζιστική Γερμανία , και οι κεφαλαιούχοι του Ντιτρό’ι’τ της General Motors αγόρασαν το 1936 με 66 εκατομμύρια δολλάρια το 70% της Opel ( των von opel), και η οικογένεια Ροκ Φέλλερ εξαγόρασε το 1935-1936 το μεγάλο μερίδιο της Γερμανικής Χαλυβουργίας Κρούπ, διευκολύνοντας και τον ιδιοκτήτη Άλφρεντ Κρούπ να μεταφέρει κεφάλαια στην ΗΠΑ, μια και η εξαγωγή κεφαλαίων απογορευόνταν στην ναζιστική Γερμανία. Ο Πατήρ Τζότζεφ Κέννεντυ έφυγε ( ανακλήθη βίαια ουσιαστικά από το Αμερικανικό κογκρέσο από πρεσβευτής στο Λονδίνο ) πλουσιότερος κατά πολλά εκατομμύρια δολλάρια, απ τις μεσολαβήσεις για την επένδυση Αμερικανικών κεφαλαίων στην Ευρώπη και δή στην Ναζιστική Γερμανία , και ταυτόχρονα υπέρμαχος του απομονωτισμού των ΗΠΑ για την μη εμπλοκή του Αμερικανικού κράτους στον Β παγκόσμιο πόλεμο, και ώς ένας ιδεολογικά και πολιτικά υποστηρικτής της Ναζιστικής Γερμανίας και του ίδιου του »σωτήρα της Ευρώπης Αδόλφου Χίτλερ» όπως ο ίδιος έλεγε δημόσια.
Στο τέλος της υπόθεσης υφαρπαγής από τον Τζότζεφ Κέννετυ των θεάτρων του έλληνα Αλέξανδρου Πανταζή, ο Πανταζης δικαιώθηκε αφού έκατσε 7 μήνες άδικα φυλακή και αποζημιώθηκε με ένα ποσό 3 εκατομμυρίων δολλαρίων την αρχή της δεκαετίας του 1930, για την απώλεια των θεάτρων του. Ο ΨΑλέξανδρος Πανταζής πέθανε στον ύπνο του το 1936.
Στο Σικάγο απ την Ελληνική παροικία κεφαλαιούχος ήταν ο Φίλιππας απ τον Δρυμώνα Λευκάδος, που είχε πουλήσει το Philips surup στον Αμερικανικό στρατό. Ήταν αι αυτός ιδιοκτήτης κτιρίου θεατρικού μεγάρου , που και σήμερα έχει ανακηρυχθεί προστατευόμενο μνημείο και έχει ανασκευαστή και λειτουργεί.
Ο Φίλιππας μεταπολεμικά αγόρασε και τον Σκορπιό απ τον Θεοδόση Μαυροειδή που δεν του άρεσε το πατρικό επίθετο και ήθελε να γίνει Μουστοξύδης απ τον παππού εκ μητρός, για να φαίνεται απόγονος του προπάπου του Κερκυραίου Ανδρέα Μουστοξυδη. Και τα ταυτόχρονα να τρώει τα χρήματα απ την πώληση , μια και τον Σκορπιό τον ελιχε πουλήσει μες την κατοχή αρχικά και κατόπιν τον ξαναπούλησε στον Φίλιππα , αφού με τον νόμο Σβώλου τον πήρε πίσω απ την αρχική πώληση – ώς μη γενόμενα κατοχικά συμβόλαια-.
Στο Σικάγο και μεταπολεμικά ήξεραν οι Έλληνες απ την προπολεμική παροικία ότι ο Πατήρ Τζότζεφ Κέννεντυ, ήταν ο μεγαλύτερος γκάνγκστερ των ΗΠΑ, αλλά από τον φόβο του μετανάστη στην ξένη και δη Μακαρθική χώρα της δεκαετίας του 1950, δεν μπορούσαν να εκφραστούν.
Τα πράγματα άλλαξαν για την οικογένεια Κέννεντυ και στους Έλληνες του Σικάγου , με την εκλογή στην προεδρία των ΗΠΑ το 1960 του Δευτερότοκου υιού της οικογένειας ΤΖών Κέννεντυ ( ο πρωτότοκος είχε σκοτωθεί σε αεροπορικό στον πόλεμο ) , και τον αέρα ανανέωσης που έφερε στην Αμερικανική ατμόσφαιρα χάρις και την πληρωμένη απ την πατρική περιουσία προβολή του απ τα μέσα επικοινωνίας και δή την πρωτοεμφανιζόμενη πλατιά μαζικά τηλεόραση. Παραμονές των εκλογών του 1960 , και για να πάρει το χρίσμα των δημοκρατικών ο Τζών Κέννεντυ, ο πατέρας του του έγραφε: » να αγοράσεις όσους ψήφους εκλεκτόρων σου χρειάζονται και μόνο για να εκλεγείς . Δεν χρειάζονται παραπάνω ».
Η δημοκρατικότερη προσπάθεια διακυβέρνησης του Τζών Κέννεντυ, η δολοφονία του.. και η δολοφονία του αδελφού του Ρόμπερτ το 1968.. δρομολόγησε τον μύθο των Κέννεντυ , σαν » τους Μέδικους του 20ου αιώνα».
O Αλφόνσο ( Άλ Καπόνε ) ή Άλ Καπόνι όπως τον λέγανε προπολεμικά στο Σικάγο , ο Λάκυ Λουτσιάνο ( Σαλβατόρε Λουκάνια ) στην Νέα Υόρκη που είναι τα μεγαλύτερα ονόματα στην ιστορία των Μαφιόζων – Γκάνγκστερς , δεν ήταν παρά κεφτέδες για διλοφονικό ψευτοσαματά και τέρτζελο , μπροστά στον πατήρ Τζότζεφ Κέννεντυ.
Και αυτό εξηγείται μια και και οι δύο Καπόνι και Λουτσιάνο ήταν Ιταλοί μετανάστες ώς νεαροί που έφτασαν στην ΗΠΑ και δεν μπορούσαν να έχουν την προσβασιμότητα στο σύστημα που είχε ο γηγενής από προηγούμενες γεννιές Τζότζεφ Κέννεντυ.
Και εδώ η ερμηνεία της χρήσης των όπλων και της ανατίναξης
καταστημάτων για το ξεκαθάρισμα λογαριασμών ανάμεσα στις γκανγκστερικές συμμορίες, μια και η βιαιότητα ( όπλα και βόμβες ) ήταν το μέσο απ τους επήλυδες νεαρούς ώς μετέπειτα παράνομοι στην ΗΠΑ, για να αποκτήσουν την δέουσα προσβασιμότητα στο σύστημα.
Η ταξινομημένη παρανομία μέσα στο κοινωνικόοικονομικό και σύστημα των ΗΠΑ ήταν η νομιμοποιημένη αφανής και πλήρως δικαιολογημένη ώς ιδεολογικό στοιχείο του πολιτικού συστήματος διαφθορά και δοσοληψία , έναντι της φανερής γκανγκσερικής ίντριγκας ουσιαστικά , σε σημείο που η θεσμική μόνιμη παρανομία να τροφοδοτεί και να αφήνει χώρο για την φανερή εγκληματικότητα των μαφιόζων – γκάνγκστερς , γα να μπορεί να μεγενθύνεται αυτή (η θεσμική αφανής παρανομία).
Είναι χαρακτηριστική η περιγραφή στον κόσμο του θεάματος τα χρόνια της ποτοαπαγόρευσης, ότι στην πίστα χόρευαν ή έπαιζαν μουσική οι μαύροι, στα ταμεία στους γκισέδες ήταν οι λευκοί υπάλληλοι, στα box office των επιχειρήσεων αυτών τα κλειδιά τα κατείχαν οι Γκάνγκστερς, και τα μεγάλα χρηματοκιβώτια των Τραπεζών ( που αποταμιευόνταν τα χρήματα των γκάνγκστερς) ήταν των μεγάλων οικογενειών βιομηχάνων και επιχειρηματιών της εποχής.
Οι νεαροί της Νοτίου Ιταλίας και Σικελίας που με τις οικογενειές τους μετανάστευαν στον Νέο κόσμο το τέλος του 19ου αιώνα αρχή του 20ου , χαμίνια κυριολεκτικά χωρίς υποχρεωτική την εκπαίδευση και στιβαγμένοι στα εργατικά σπίτια του ενός ή και δύο το πολύ δωματίων με τις κοινές τουαλέτες , έβρισκαν οραματική κοινωνικό διέξοδο στην απόκτηση χρημάτων έστω και παρανόμων για την έξοδο απ την κλειστή αυτή εργατική χωρίς προοπτική κοινωνικής αναβάθμισης κλειστή κοινωνικότητα και χωρις καμμία κοινωνική ασφάλιση και ασφάλεια. Άρχιζαν έτσι απ την παιδική ηλικία με μικροκλοπές σε παρέες, νεανικές συμμορίες , πολλές φορές και κατά παραγγελία δολοφονίες οι μεγαλύτεροι , αναμορφωτήρια συγκεκριμένης χρονικής διάρκειας ποινικά , και στην πρώ’ι’μη αντρική ηλικία κατέληγαν αδίστακτα όργανα του συστήματος των οργανωμένων εγκληματικών οικογενειών ( μαφιόζικων οικογενειών), οι οποίες αυτές μαφιόζικες οικογένειες λειτουργούσαν ώς η πρωμετοπίδα του γενικευμένου συστήματος οικονομικής και πολιτικής διαφθοράς για να προφυλάσσεται έτσι το σύστημα αυτής της αφανούς οργανωμένης πολιτικής διαφθοράς, που έφτανε στο επίπεδο της δοσοληπτικής και της εμετάλευσης των εγχρηματοποιημένων με δολλάρια πλουτοπαραγωγικών πηγών και κοινωνικών διεργασιών που συγκροτούσε έτσι το πολιτικό και πολιτειακό σύστημα, στην βάση της διακονίας του. Η διανομή της νόμιμης παρανομίας και των τεράστιων πόρων της γινόνταν με τα νομοθετήματα του Κογκρέσου , όπου οι γερουσιαστές ώς εκπρόσωποι ιδιωτικών οι ίδιοι δικών των επιχειρηματικών και βιομηχανικών συμφερόντων, προσπαθούσα να μοιράσουν και να προσποριστούν την πίττα του ραγδαία μεγεθυνόμενου πλούτου μεταξύ των. Η εκμετάλευση της γης , οι μεταφορές κύρια ο σιδηρόδρομος αρχικά, ο χάλυβας, το πετρέλαιο, τα αυτοκίνητα , η διατροφική και οινοπνευματική βιομηχανία , η πολεμική βιομηχανία, η καθ εαυτό βιομηχανική όλο και μαζικότερη παραγωγή παραγωγή κάθε προ’ι’οντος , π χρηματοσπιστωτικός τομέας και η ναυτιλία ώς ανάγκη ικανού τραπεζικού χρήματος , η αεροπορική βιομηχανία , ακόμα και η διαστημική , είχαν κύριο χαρακτηριστικό ότι ώς ιδιοκτησίες βρισκόνταν στα χέρια των πολιτικών- γερουσιαστών που προέρχονταν απ τις οικονομικά ισχυρές οικογένειες ώς θεσμικός κανόνας. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που οι ισχυρές οικογένειες των γερουσιαστών τσακώθηκαν μεταξύ τους για την προοπτική διανομής του πλούτου που θα προέκυπτε, Και η σημαντικότερη εκδοχή αυτής της διαμάχης ήταν ο αμρικανικός εμφύλιος πόλεμος ακόμη απ τον 19ο αιώνα, όπου στην βάση του βρίσκεται η διανομή της προκύπτουσας εκμεταλεύσιμης και Βορειοανατολικά και ώς τον Καναδά κύρια τεράστια ποσότητας χέρσου ώς τότε γής. Τα περί δήθεν θέματα απελευθέρωσης των μαύρων του Νότου , και της ανατροπής στς παραγωγικές σχέσεις που έφερε ο μηχανή του Γου’ί’τνευ εκκοκισμού του βάμβακος , είναι ευαγγέλια πολιτικής δοξασίας και ιστορίες της Αμερικανικής των ΗΠΑ κλαφουνιές και παρλαπιπιές.
Τον αμερικανό πρόεδρο πρέπει να τον εγκυρώσει το συμβούλιο των εκλεκτόρων γερουσιαστών, για τούτο και οι διεργασίες μετά τις εκλογές κάθε φορά και της διανομής της πολιτικής και οιονομικής ισχύος κάθε φορά ώς την επικύρωση του αποτελέσματος των εκλογών. Και αυτό ώς συμβολική κατάληξη επενέργειας της συγκρότησης των συμφερόντων ώς βάση της πολιτικής μεθοδολογίας.
Σε αυτή την μεθοδολογία χρωστάει μεταπολεμικά και την εκτιναξή της σε πρωτοφανή παγκόσμια σε χωρητικότητα μεταφοράς ύψη η Ελληνόκτητη χύδην και δη πετρελαιοφόρος ναυτιλία. Μια και το πρός μεταφορά πετρέλαιο ( το μεγαλύτερο εμπόρευμα της ιστορίας) ήταν το προ’ι’όν που ανέλαβαν να το διχειριστούν οι παραδοσιακές οικογένειες δισεκατομμυριούχων των ΗΠΑ της προπολεμικής εποχής ,μαζί όμως με την προκύψασα μέσα στους παγκοσμίους πολέμους νεοαστική τάξη των στρατιωτικών.
Οι Έλληνες φιλόδοξοι και επιθετικοί υπό δημιουργία εφοπλιστές έειναν μεγαλύτερη προμήθεια στους γερουσιαστές από για να αναλάβουν το έργο της μεταφοράς του πετρελαίου , απ ότι παραδοσιακότεροι της εποχής πλοιοκτήτες άλλων χωρών ( Νορβηγία, Αγγλία, Ιαπωνία ). Μεγαλύτερα συμβόλαια φορτίων πετρελαίου, μεγαλύτερη ολοένα χρηματοδότηση στα ναυπηγεία απ το τραπεζικό Αμερικανικό χρήμα για την κατασκευη όλο και μγαλύτερων πλοίων .. μεγαλύτερα φορτία.. μεγαλύτερα κέρδη.. μεγαλύτερες προμήθειες δοσοληψιών και το σύστημα δούλευε ώς δείκτες καλοκουρτισμένου ρολογιού.