«Και σου απαντούν αγρίως … δεν υπάρχουν περιουσίες είναι εκτάσεις δασικές»…

Φωτογραφία: Fritz Berger

Αξεπέραστος, και τώρα με την ανάρτηση των δασικών χαρτών στο νησί μας επίκαιρος, ο λαϊκός ποιητής Νίκος Βρεττός (Μανίας) από τα Κολυβάτα Αλεξάνδρου Λευκάδας.

Το ποίημά του με τίτλο «Τα βάσανα του αγρότη» γράφτηκε πριν 44 χρόνια, τον Αύγουστο του 1977. Ας μας συμπαθάει, από κει που βρίσκεται τώρα, που επικαιροποιούμε άνευ αδείας τον τίτλο του ποιήματός του: «Τα βάσανα του Λευκαδίτη». Μετά τον Γολγοθά του Κτηματολογίου, που για πολλούς συνεχίζεται ακόμη μέχρι σήμερα, έπεται η συνέχεια, το δασολόγιο, ό,τι κι αν λένε τώρα για να καθησυχάσουν τους αγανακτισμένους Λευκαδίτες (εμπειρία από άλλες περιοχές υπάρχει αρκετή) … Άσε που είναι (το δασολόγιο) και μοχλός «ανάπτυξης» – και στο πεδίο όμως αυτό υπάρχει επίσης εμπειρία για το τι εννοούν ανάπτυξη.

Το ποίημα μάς το θύμισε η χθεσινή διαδικτυακή εκδήλωση που διοργανώθηκε από το Δήμο Λευκάδας, με σκοπό την ενημέρωση των πολιτών για την ανάρτηση των δασικών χαρτών.

Κι … ας αποφασίσουν επιτέλους, Δήμαρχος και Βουλευτής, για το πόσο είναι οι δασικές εκτάσεις που εμφανίζονται σήμερα στον αναρτημένο δασικό χάρτη και πόσο ήταν το 1945. Γιατί άλλα λέει ο ένας και άλλα ο άλλος… Κι οι αποκλίσεις στα λεγόμενά τους είναι μεγάλες!

Συγκεκριμένα, όπως είπε στο τελευταίο δημοτικό συμβούλιο ο Δήμαρχος Λευκάδας και επανέλαβε εν μέρει και κατά την διάρκεια της χθεσινής συζήτησης, το 1946 οι δασικές εκτάσεις στο δήμο Λευκάδας ήταν 15% περίπου, ενώ το ποσοστό κάλυψης στους δασικούς χάρτες ανέρχεται σήμερα άνω του 60%, τονίζοντας (στο δημοτικό συμβούλιο) ότι «σε ένα χρονικό διάστημα 70 ετών, από το 1946 μέχρι το 2016, η μισή Λευκάδα έγινε δάσος…».

Αντίθετα ο βουλευτής Λευκάδας, επικαλούμενος πηγές του υπουργείου («από ψηλά» όπως είπε), ανέφερε ότι το 1945 το 42% της επιφάνειας της Λευκάδας, ήτοι 152.000 στρέμματα, ήταν δασικά, ενώ σήμερα, το 2021, εμφανίζεται στους δασικούς χάρτες να είναι δασικό το 55%, ήτοι 199.000 στρέμματα. Όσον αφορά τις χορτολιβαδικές εκτάσεις δεν έχει υπάρξει αλλαγή, όπως είπε, αφού 1.000 στρέμματα ήταν το 1945 και ο ίδιος αριθμός είναι και σήμερα.

Τα βάσανα του αγρότη

Απροστάτευτε αγρότη
όσο που να εξοφλήσεις,
τράβηξες στο παρελθόν,
μα έχεις και άλλα να τραβήξεις

Και στο κτήμα σου σαν πας
μην το θεωρείς αστείο
ξεκώλωσες δυο φτέρες
σ΄ άρπαξε το δασαρχείο

Και αν σε πιάσουν άνθρωπέ μου
πρέπει να κρατάν΄ οι πλάτες,
είναι τσούρμο, είναι κράτος,
είν΄ του δάσους οι προστάτες

Θα σε πάν΄ στο δικαστήριο
και θα σου το πουν ωμά
πως εκράταγες στα χέρια
κλαδευτήρι και κασμά!!

Εργαλεία τέτοιου είδους
άνηκαν στο παρελθόν
ο κασμάς έχει απαγορευτεί
είναι όπλο φοβερό

Ανακρίσεις θα σου κάνουν
και θα σου το πουν σταράτα,
πως ξεκώλωσες δυο φτέρες;
γιατί έκοψες τα βάτα;

Τις ελιές πως τις κλαδεύεις;
ξέρεις θα σε βρει μπελιάς,
πως κουτσούρεψες τ΄ αμπέλι;
και το πράσινο χαλάς!

Και απ΄ το ένανε στον άλλο
συνεχίζει το βιολί
γιατί είναι μεσ΄ το δασαρχείο
φαγοκοιμήσιδες πολλοί

Αν πουλήσεις αγριάδα
που το δίκιο ειν΄ δικό σου
στα μπουντρούμια, στη ψειρού,
άφησες το κόκαλό σου

Και του λες απελπισμένα
είναι ιδιοκτησία μου,
θέλω να το καλλιεργήσω
είναι η περιουσία μου

Και σου απαντούν αγρίως
άσε τις προδικαστικές,
δεν υπάρχουν περιουσίες
είναι εκτάσεις δασικές

Περιουσίες δεν υπάρχουν,
κάποτε υπήρχαν όμως
τις κατάργησαν οι λίγοι
τις κατάργησε ο νόμος

Έτσι φίλτατε αγρότη
αυτό έχει σημασία…
εις το μέλλον θα ΄σαι αγρότης,
άλλα δίχως περιουσία

Και αγανακτούν οι νέοι
και τα πάντα παρατάνε,
μια βαλίτσα μόνο παίρνουν
στην Αθήνα για να πάνε

Τι θα κάνουν τα παιδιά μας
στη πρωτεύουσα που παν;
αυτοκίνητα θα κλέβουν
ή βιτρίνες θε να σπάν΄

Τότε επεμβαίνει ο νόμος,
που είναι τα μέτρα του δραστήρια
και γεμίζουν με τους νέους,
φυλακές και κρατητήρια

Εγκαταλειμμένοι οι νέοι
αρχινάνε το λοιπόν
σάλους να δημιουργούνε
και ένα πόλεμο ψυχρό

Έχει και άλλα ο αγρότης
για να φτιάξετε ένα σπίτι
είναι δίλημμα μεγάλο
θα καταστραφείτε ντιπ

Έτσι απόφαση θα πάρει
για να φτάσει στο μοιραίο
να σκαριάσει ένα σπίτι
έστω κι ας είναι και λαθραίο

Και άμα φτιάσει το σπιτάκι
το λαθραίο ο φτωχός
βάζει τα παιδιά του μέσα
και είπε δόξα το Θεό

Το πρωί όταν ξυπνήσει
νάβγει έξω στην αυλή του,
μια μπουλντόζα πέντε μέτρα
κόβει την αναπνοή του

Και του λέει ο αστυνόμος
δεν θα φέρεις αντιρρήσεις
οικοδόμησες λαθραία,
κάνουμε κατεδαφίσεις

Τα παιδιά του βγάζουν έξω
όχι ξένοι, πατριώτες,
θα τα σκότωναν και εκείνα,
μα τα θέλουν για στρατιώτες

Έτσι ο δύστυχος αγρότης
με σκυμμένο το κεφάλι
βλέπει το φτωχό καλύβι,
ίσωμα να είναι πάλι

Κι ο ταλαίπωρος αγρότης
θα πληρώσει και θα σκάσει
γιατί έφτιαξε ένα σπίτι
τα παιδιά του να στεγάσει

Πες μας τώρα φίλε αγρότη
θα τα αντέξεις όλα τούτα;
Πέτρα δέσε στο λαιμό σου
και στη θάλασσα για βούτα

Να γλυτώσεις μια για πάντα
απ΄ τον κίνδυνο εκείνο,
το Καραμανλή το Κώστα,
τον σωτήρα των Ελλήνων

Που ΄ρθε μέσα απ΄ τη Γαλλία,
με προγράμματα γενναία
να σκαριάσει στην Ελλάδα,
μια Δημοκρατία Νέα

Και εφάρμοσε το νόμο
αυστηρότατoν εν πρώτοις
να εξοντώσει τον εργάτη
και να πνίξει τον αγρότη

Κολυβάτα 26.08.1977

Νικόλαος Γ. Βρεττός (1928-2008)