Published On: Κυ, Ιουν 26th, 2011

Ο τοίχος έχει τη δική του ιστορία: ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩ(…) – ΕΛΑΣ…

Το είχαμε ακούσει, πριν κάμποσο καιρό τώρα, από τον Αλέκο Β. Δεν δώσαμε όμως τη δέουσα σημασία, παρότι κάτι τέτοια τα ψάχνουμε συνήθως ενδελεχώς.

Αποτρεπτικά λειτούργησαν τα τρεχάματα των ημερών, αλλά και η σχεδόν απόλυτη βεβαιότητα, σε βαθμό τέτοιο, ώστε να μας φαντάζει αδιανόητο το γεγονός να έχει σωθεί κάτι από τον καιρό της Κατοχής στον τόπο μας Πολύ περισσότερο ένα παλιό σύνθημα σε τοίχο σπιτιού, σε ένα χωριό μάλιστα κάθε άλλο παρά (Ε)ΑΜίτικο, στο Βλυχό Λευκάδας. Ποιος ξέρει, μεταγενέστερο θα ΄ναι είπαμε. Αλλά στο Βλυχό;

Ελάχιστα είναι πράγματι τα τεκμήρια της εποχής εκείνης που διασώθηκαν, μέσα στο κλίμα της τρομοκρατίας και των διωγμών που ακολούθησαν το ΕΑΜικό κίνημα, μεταξύ αυτών κάποια λίγα φύλλα εφημεριδούλων και προσωπικές φωτογραφίες αγωνιστών.

Χθες η συζήτηση έφερε το θέμα ξανά στο προσκήνιο. Έτσι κλέψαμε σήμερα λίγο χρόνο με σκοπό να το ψάξουμε. Περπατήσαμε κάμποσο, το βρήκαμε. Πρόκειται πράγματι για ένα σύνθημα της εποχής εκείνης, που ήταν όλα αυτά τα χρόνια καλυμμένο κάτω από τον σοβά του τοίχου. Με την πολυκαιρία ο σοβάς άρχισε να ξεφτίζει και το σύνθημα ήρθε ξανά στην επιφάνεια:

**ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩ(…) – ΕΛΑΣ*…**

και κάτι άλλο που δεν είναι πλέον ευδιάκριτο. Με κόκκινα γράμματα – ώχρα πρέπει να ΄ναι.

Παλιό το σπίτι, μεγάλο και δίπατο. Αρχοντικό για την εποχή του. Πέτρινο, φτιαγμένο με ντόπια πέτρα από Τζουμερκιώτες μαστόρους.

Ρωτήσαμε τους περίοικους, μάθαμε κάποια πράγματα για την ιστορία του. Ανήκε σε κάποιο λαδέμπορο. Μας εξιστόρησαν ακόμη ότι τα μεγάλα βαρέλια αποθήκευσης του λαδιού στην αυλή του σπιτιού, μπροστά στο λιμάνι, είχαν εκληφθεί την περίοδο της Κατοχής από τα εχθρικά αεροπλάνα ως αποθήκες, με αποτέλεσμα να βομβαρδιστεί η περιοχή. Είχαν σκοτωθεί και κάποιοι ντόπιοι. Στο σπίτι στεγαζόταν παλιότερα το Ειρηνοδικείο, πιο δίπλα ο Αστυνομικός Σταθμός. Σήμερα είναι ιδιοκτησία κάποιου πολιτικού μηχανικού -ως άνθρωπο με ευαισθησίες μας τον χαρακτήρισαν- που όπως μας είπαν σκοπεύει να το ανακαινίσει. Αν είναι δυνατόν, αν μπορέσει να διασώσει κάτι -δύσκολο βέβαια- ας το κάνει, ένα κομμάτι της σύγχρονης ιστορίας του τόπου μας είναι κι αυτό…

Να κλείσουμε λέγοντας ότι η πολυπόθητη απελευθέρωση, ποτισμένη με το αίμα χιλιάδων αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης, όντως ήρθε τελικά. Η λευτεριά όμως κράτησε λίγους μόνο μήνες, μέχρι που ενέσκηψε μια καινούργια σκλαβιά… που ο απόηχός της φτάνει ως τις μέρες μας.