Αφιέρωμα του ΒΗmagazino σε νησάκια, μεταξύ άλλων, της Λευκάδας

Ένα μικρό αφιέρωμα στους «τόπους και τις όψεις του Αιγαίου, του Ιονίου και της Κρήτης που έχουν αλλάξει τη συνείδηση εκείνων που τις περπάτησαν» έχει το ΒΗmagazino, απ΄ όπου και τα πιο κάτω όπου γίνεται αναφορά σε νησάκια του νομού Λευκάδας:

Του Νίκου Γ. Μαστροπαύλου

… Να, στο μικρό Ιόνιο, όλα αυτά τα νησιά μοιάζουν με πλωτά άλση που ταξιδεύουν σε ένα ήρεμο πέλαγος. Γιατί έτσι είναι συνήθως η θάλασσα έξω από το Νυδρί, στη «γειτονιά» των Πριγκιπόννησων: του Σκορπιού, του Σκορπιδιού, της Μαδουρής, της Σπάρτης, του Μεγανησιού. Η ομορφιά τους σε συνεπαίρνει, αλλά δεν μπορείς να αποφύγεις και κάποιες άλλες σκέψεις. Βέβαια, το όνομά τους είχε πάντα κάτι το αριστοκρατικό, αλλά μπήκαν στον παγκόσμιο κοσμοπολίτικο χάρτη όταν ο Αριστοτέλης Ωνάσης αγόρασε τον Σκορπιό. Είχαν όμως και πριν τη ζωή τους, πολύ διαφορετική βέβαια από αυτή που τους επεφύλαξε το μέλλον.

Αν πλησιάσεις τη Σπάρτη, την οποία επίσης αγόρασε ο Ωνάσης, ξεχωρίζει στην ακτή, στη σκιά των πεύκων, ένα παλιό καμίνι για να θυμίζει τις πεζές ανάγκες των κοινών θνητών, όπως αυτή της παραγωγής ασβέστη. Είναι όμως ανάγκη μόνο των κοινών θνητών; Γιατί σε έναν γαλήνιο όρμο του Σκορπιού, στέκει πάνω στην αμμουδιά κατάλευκο το σπίτι της Τζάκι, μια αιγαιοπελαγίτικη πινελιά στο Ιόνιο. Ο περίπλους μέχρι εκεί είναι μαγεία. Προηγείται όμως η προσέγγιση στον κεντρικό όρμο του νησιού. Ανάμεσα από τα κάθε λογής φυτά από όλη τη Γη, προβάλλει η στέγη του σπιτιού του Ωνάση, πάνω από τον κόλπο με τις τρεις διαδοχικές παραλίες. Οι επισκέπτες δεν επιτρέπεται να προχωρήσουν στο εσωτερικό του νησιού και να πλησιάσουν τα κτίσματα. Τις παραλίες όμως του πάλαι ποτέ απόρθητου φρουρίου χαίρονται τώρα όσοι έρχονται εδώ με δικό τους ή με τουριστικό σκάφος που εκτελεί δρομολόγια από το Νυδρί. Είναι πράγματι πανηγύρι χρωμάτων η συνάντηση των κατάφυτων ακτών αυτού του νησιού με τα σκουροπράσινα νερά.

Κάλαμος, το πευκοδάσος που ταξιδεύει…

Αυτός δεν είναι ο πιο γνωστός Κάλαμος της Ελλάδας, αλλά σίγουρα είναι ο πιο γοητευτικός. Κυριολεκτικά, γιατί, καθώς παίρνεις το καΐκι που συνδέει αυτό το επίλεκτο νησί του Μικρού Ιονίου με την ηπειρωτική χώρα, μένεις άφωνος μετά από λίγο. Προσεγγίζεις ένα πολύ ιδιαίτερο τοπίο: μια «γειτονιά» κατάφυτων λόφων που ταξιδεύουν σε μαύρα, μυστηριώδη νερά. Τελικά το καΐκι τους «προλαβαίνει» και ακολουθεί την ακτογραμμή που δεν την οριοθετούν, τουλάχιστον σε αυτή την πλευρά του νησιού, άμμος ή βράχοι, αλλά δέντρα. Μια ιδιαίτερη ποικιλία πεύκου έχει κυριαρχήσει παντού, ανεβαίνει και στους πιο απόκρημνους βράχους και κατεβαίνει μέχρι τη θάλασσα. Μόλις αφήνουν να φανούν οι δύο διαφορετικές «πινελιές» στο τοπίο, το μεσαιωνικό κάστρο, το Καστρομονάστηρο, και η γοητευτική εκκλησία του Αγίου Κωνσταντίου από πέτρα και κεραμίδια στο όριο της καταπράσινης πλαγιάς και των σκουροπράσινων νερών, στην περιοχή Αϊ-Δονάτος, ένας άγιος που τιμάται ιδιαίτερα εδώ στην περιφέρεια της Λευκάδας. Σαν ζωγραφιά.

Αν έρχεσαι από το μέρος της Ιθάκης και έχεις στα δεξιά σου τον Καστό, είναι πολύ πιθανόν να δεις τα δελφίνια που έχουν κάνει στέκι τους αυτό το πέρασμα να παίζουν με το σκάφος. Στον Κάλαμο σε υποδέχεται μια Αγραπιδιά. Η παραλία με τους ανεμόμυλους θεμελιωμένους πάνω στα βότσαλα. Ταξιδεύεις έτσι μέχρι το μικρό λιμάνι όπου δημιουργούν μια κοινή παρέα τα αραγμένα σκάφη και τα παραθαλάσσια οικήματα. Εδώ επικεντρώνεται η ζωή του νησιού και κυλά ήσυχα, πολύ ήσυχα. Εξάλλου αυτό αποζητούν οι περισσότεροι από αυτούς που βρέθηκαν εδώ. Ταξίδευαν στο Ιόνιο και κατέφυγαν εδώ για να αράξουν, να ξεκουραστούν, να ησυχάσουν και να δουν και ένα όμορφο νησί. Δίπλα στο λιμάνι υπάρχει η πολύ ωραία παραλία Μυρτιές με βότσαλα και πεύκα. Και το ίδιο το χωριό του Καλάμου αναδύεται μέσα από το πράσινο. Έχει αρκετά ωραία πέτρινα σπίτια με κεραμοσκεπές, κληματαριές και μικρούς κήπους, που προβάλλονται γοητευτικά στο γαλάζιο φόντο του πελάγους. Ένας ακόμη μικρός οικισμός του νησιού είναι η Επισκοπή. Στο μικρό λιμανάκι οι θερινοί κάτοικοι δένουν τις βάρκες τους, απαραίτητο μέσο συγκοινωνίας με την απέναντι ακτή του Μύτικα. Οι άλλες παραλίες είναι μικρές, βοτσαλωτές με πεντακάθαρα νερά, το Ασπρογυάλι κοντά στο λιμάνι, νοτιότερα οι Πεύκοι και το Κεφάλι, στη δυτική πλευρά ο Κέδρος, το Αλεξάκι, οι Κήποι και ο Τράχηλος…

Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ (www.tovima.gr)