Μια παλιά φωτογραφία…

Περίπατος σ’ άγνωστα μονοπάτια…

Σήμερα θα περπατήσουμε σ’ άγνωστα μονοπάτια δίπλα στη θάλασσα.

Με μια παρέα φίλων θελήσαμε να πάμε κάπου μακριά από θορύβους και πολυσύχναστους δρόμους.

Ο ανηφορικός χωματόδρομος, μας οδηγεί σ’ ένα πετρόκτιστο Μοναστήρι με μια υπέροχη θέα σε μια ρηχή λιμνοθάλασσα γεμάτη αλίπεδα.

Δεν ξέραμε πως υπήρχε ανεμόμυλος σε μια άκρη του ιβαριού.

Ο κάμπος όλος καλλιεργημένος και οι ανεμόμυλοι όλοι σε λειτουργία περιμένουν πελάτες για ν’ αλέσουν τα γεννήματά τους.

Μετά το Μοναστήρι προς τα πάνω συναντάμε στον δρόμο τον Γεράσιμο τον Κελή με το σακούλι στον ώμο του να κατεβαίνει στη Χώρα.

Λίγο πιο πέρα ο Σπύρος ο Τσουρεκάς καπνίζει τα μελίσσια του, ενώ ο Πάνος ο «Γεωπόνος» κρεμάει τις δακοπαγίδες του στα λιόδεντρα.

Χαιρετάμε τον Γιάννη τον Αμόνα και τον ακούμε να λέει με τη χαρακτηριστική μπάσα φωνή του: «Εκεί που πάτε να προσέχετε γιατί πέφτουν κοτρώνια από τις πλαγιές».

Προχωράμε ανάμεσα από πεύκα σ’ ένα στενό μονοπάτι φραγμένο από ογκόλιθους.

Μεσοστρατίς συναντάμε κι’ άλλους με τα ίδια ενδιαφέροντα.

Ο δυνατός μαϊστρος μας ανακατεύει τα μαλλιά.

Στις «Ποτισές» βλέπουμε γίδια να σβήνουν τη δίψα τους μέσα στην άμμο εκεί που αναβρύζει γάργαρο νερό.

Στο πέτρινο γεφύρι αισθάνομαι την ανάγκη να φωνάξω δυνατά για ν’ ακουστεί ο αντίλαλός μου στην απέναντι πευκόφυτη πλαγιά.

Μετά από λίγο βρίσκουμε απάγκιο σ’ ένα ήσυχο λιμανάκι.

Το φωτογράφησε από τους πρώτους, κάποιος επιφανής Αρχαιολόγος…

Στην αμμουδιά αραδιασμένα κοφίνια γεμάτα Βαρτζαμί περιμένουν το καϊκι για να τα πάει στην Κέρκυρα.

Σε μια άκρη της μεγάλης και πλατιάς αμμουδιάς κάποιοι ξεκουράζονται. Ήρθαν από τα ορεινά με τα ζώα τους για δροσιστούν στα καθάρια νερά του λιμανιού.

Προσπαθώ να θυμηθώ πού είμαστε αλλά το γήρας ουκ έρχεται μόνο…

Με τα χρόνια εκτός των άλλων αδυνατίζει και η μνήμη…

Ίσως κάποια στιγμή κάτι θάρθει στο μυαλό μου να θυμηθώ για να συμπληρώσω αυτό το σημείωμα.

Προς το παρόν αιθεροβατώ και ίσως είναι προτιμότερο από το να ακούω και να βλέπω αυτά που συμβαίνουν στη Χώρα μου…

Σημείωση:
Κάποιες φορές καθώς παρατηρώ μια παλιά φωτογραφία συντελείται άλλοτε ευχάριστα, άλλοτε οδυνηρά μια δοκιμασία της μνήμης σαν αποτέλεσμα μιας αναπότρεπτης βιολογικής φθοράς.

Τα αποτελέσματα αυτής της δοκιμασίας μπορεί να μην είναι έγκυρα είναι όμως αγνά και δεν έχουν την οιανδήποτε πρόθεση να θίξουν πρόσωπα ή καταστάσεις.

Παράλληλα η λεπτομερής παρατήρηση σε μια ξεχασμένη παλιά φωτογραφία, σου αποκαλύπτει στοιχεία που ποτέ δεν μπορούσες να φανταστείς και φέρνει στην επιφάνεια μνήμες που για χρόνια ήταν καταχωνιασμένες στο υποσυνείδητο…

Αιθεροβάμων