Κάποια από τα παλιά σπίτια στην πόλη της Λευκάδας

«Τα μέγαρα των αριστοκρατικών οικογενειών μετατράπηκαν σε ξενοδοχεία και τα φτωχικά ξύλινα σπίτια των ψαράδων και επιτηδευματιών σε σύγχρονες τριώροφες πολυκατοικίες από μπετόν…»

Οι φωτογραφίες είναι παλιότερες. Ενδεχόμενα κάποια από τα σπίτια αυτά να μην υπάρχουν πλέον, σε αυτή τη μορφή τουλάχιστον. Όπως η πιο πάνω οικία Μαμαλούκα, στην οδό Άγγελου Σικελιανού, που έχει εντωμεταξύ πλήρως ανακαινιστεί.

Το είχαμε αναρτήσει ως θέμα και παλιότερα (2009) στο παλιό μας ιστολόγιο, όμως οι φωτογραφίες δεν είχαν περάσει κατά την μετακόμιση στην παρούσα σελίδα και γι΄ αυτό επανερχόμαστε…

Υπάρχουν σίγουρα και δεκάδες άλλα. Η επιλογή έγινε με κριτήρια ανάδειξης των απλών λαϊκών παραδοσιακών σπιτιών και λιγότερο των παλιών αρχοντικών.

«… Η Λευκάδα, γνωστή από τα ενετικά έγγραφα και ως Αμαξική, αναδυόταν από τα νερά της λιμνοθάλασσας. Η χαμηλή δόμηση, η πολυμορφία των μικρών όγκων και η πολυχρωμία των όψεων δημιούργησαν στο πέρασμα των αιώνων, από την ίδρυσή της, στις αρχές του 14ου αιώνα, μέχρι σήμερα, μια πολύ ενδιαφέρουσα αρμονική οικιστική σύνθεση. O αντικατοπτρισμός των θαλασσινών μετώπων σταμάτησε όταν κατασκευάστηκε η περιφερειακή οδός της πόλης.

»Τα μέγαρα των αριστοκρατικών οικογενειών μετατράπηκαν σε ξενοδοχεία και τα φτωχικά ξύλινα σπίτια των ψαράδων και επιτηδευματιών σε σύγχρονες τριώροφες πολυκατοικίες από μπετόν. Η αλλοίωση του ιστορικού κέντρου συνεχίζεται σε γοργούς ρυθμούς κατ’ εφαρμογή μιας νομοθεσίας πολλαπλών επιλογών, η οποία χάριν μιας οικονομικής ευρωστίας, που απολαμβάνουν γηγενείς και νέοι επενδυτές, δρα εις βάρος της ευρωπαϊκής ιστορίας, καταστρατηγώντας σαφείς νόμους και διεθνείς κανονισμούς για την προστασία της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς και του ιστορικού και φυσικού περιβάλλοντος.

»Αξιόλογα αρχιτεκτονικά μέτωπα με παλαιά διώροφα κτίρια συναντά κανείς ακόμα σήμερα στις παλαιές της γειτονιές, «στου Πουλιού» δυτικά και «στης Αγίας Κάρας» ανατολικά. Τα λιτά νεοκλασικά μορφολογικά χαρακτηριστικά τους έχουν προσαρμοστεί στις ανάγκες της μοναδικής αντισεισμικής αρχιτεκτονικής της πόλης. Πρόκειται για ένα ιδιοφυές σύστημα μικτής δόμησης με λίθους στο ισόγειο και ξύλο στους ορόφους, που δοκιμάστηκε στην πράξη κατά τον ισχυρότατο σεισμό του 1825, και κωδικοποιήθηκε σε οικοδομική νομοθεσία επί Αγγλοκρατίας (1810-1864).

Χαρακτηριστικά δείγματα παραδειγματικής κατασκευής είναι τα επώνυμα κτίρια του παλαιού Δημαρχείου (παλαιότερα Δικαστηρίου) και του Γυμνασίου Λευκάδας, που κτίστηκαν ως κατοικία και Τοποτηρητήριο του άγγλου Αρμοστή στη Λευκάδα. Λιγότερο γνωστά και κατεστραμμένα πλέον διατηρούνταν μέχρι πριν λίγα χρόνια, απέναντι από τα παραπάνω μέγαρα, οι ισόγειες κατοικίες άπορων σεισμοπαθών κατά μήκος του δρόμου».

Πηγή για τις πληροφορίες:
Mαρία Λαμπρινού, Aρχιτέκτων, Η ιστορική φυσιογνωμία της Λευκάδας, APXAIOΛOΓIA & TEXNEΣ τχ. 103

[Gallery not found]
_____________________
Περαιτέρω βιβλιογραφία:
Δήμος Μαλακάσης, Τα παλιά σπίτια της Λευκάδας 1850-1920, Εκδόσεις Fagotto / Θρόισμα, 2000.