Θα δώκουνε μακαρούνια

Σε μια αντιστασιακή εκδήλωση κατά της ιταλικής κατοχής, ετοιχοκολλήθηκαν δακτυλογραφημένες υβριστικές προκηρύξεις κατά του Μουσολίνι. Μια απ΄ αυτές τοιχοκολλήθηκε στην πιο εμφανή γωνία της κεντρικής μας πλατείας.

Κάποιος καλός πατριώτης (!) -γιατί ευτυχώς υπήρχαν και τέτοιοι, αν και ελάχιστοι- το πρόδωσε στην Καραμπιναρία, κι αυτή τοποθέτησε πλάι στην προκήρυξη ένα καραμπινιέρο, για να παρακολουθή ποιοι την διαβάζουν και πως θα την εσχολίαζαν. Οι χωραΐτες όμως ήξεραν ποιος εκόλλησε την προκήρυξη, τι έλεγε αυτή και ποιος την επρόδωσε στην καραμπιναρία. Κι΄ έτσι γνωρίζοντας το λόγο της παρουσίας του καραμπινιέρου στη θέση αυτή, δεν επήγαιναν να την διαβάσουν. Μα δεν συνέβαινε το ίδιο και με τους χωριάτες, που μη έχοντας τρόπο να ειδοποιηθούν, ήταν φυσικό να πέσουν θύματα.

Όπως κι΄ έγινε. Ένας χωριάτης, ανύποπτος, επλησίασε κι΄ άρχισε να διαβάζη, μα από την πρώτη κι΄ όλας φράση, που έλεγε άτιμο το Μουσολίνι, κατάλαβε ο άνθρωπος ότι επαγιδεύτηκε και αμηχανούσε να βρη τρόπο ν΄ απαγκιστρωθή. Άτυχος όμως. Έφθασε, για τις αμαρτίες του, και δεύτερος χωριάτης να τον ρωτήση τι γράφει το χαρτί. Τι να του πή; Ο καραμπινιέρος τον είχε καρφωμένο με το μάτι. Κι΄ είπε:

-Θα δώκουνε, λέει, μακαρόνια αύριο.

Κι΄ ο καραμπινιέρος τον αρχίζει στις κλωτσιές. Κι΄ ενώ ο δυστυχής εκρατούσε τον πισινό του, που τις δεχόνταν, έλεγε στον άλλο που τον πήρε στο λαιμό του:

-Εμένα, ωρέ, ηύρες να ρωτήσης; Τι σου χρωστάω;

Μα σε λίγο γελούσαν κι΄ οι δυό τους, μαζί μ΄ όλους όσοι βρέθηκαν εκεί στο θέαμα του καραμπινιέρου, που έφυγε πραγματικά ντροπιασμένος, ίσως γιατί δεν μπορούσε να δώση εκεί που έπρεπε τις κλωτσιές, που άδικα έδωκε στον άνθρωπο.

Πηγή: Σπύρος Φίλιππας – Πανάγος, Λευκαδίτικο γέλιο, Εκδόσεις Λογοθέτη, Αθήνα 1990
______________________________
Σχετικά:
Αγιομαυρίτικες ιστορίες