«Ο αντιστασιακός χαρακτήρας της Ελληνικής Ιστορίας» και «ο κοινωνικός παίχτης»

Η απραγματοποίητη δυνατότητα

Θα δανειστώ τις ιδέες του τίτλου, πρώτα ως σπάραγμα επιστημονικής άποψης αντίστοιχα του Ιστορικού Νίκου Σβορώνου¹ για τον «αντιστασιακό χαρακτήρα της ελληνικής ιστορίας» και από την ορολογία των αναλύσεων του Ακαδημαϊκού και ιστορικού ερευνητή Θανάση Καλαφάτη², από την μελέτη του για την πτώχευση και χρεωκοπία της Ελλάδος του 1893-1901, αλλά και της σημερινής.

Έτσι επιγραμματικά σύμφωνα με τον Νίκο Σβορώνο το αντιστασιακό στοιχείο δεν αποτελούσε μόνιμα χαρακτηρολογικό γνώρισμα του Έλληνα όπως ήθελαν να το ερμηνεύουν, αλλά συνδεόταν με συγκεκριμένες ιστορικές συνθήκες.

Και σύμφωνα με τον Θανάση Καλαφάτη, οι οικονομικές χρεωκοπίες των κρατικών οντοτήτων, αναφερόμενος και εις τα μεγέθη της μικρής Ελλάδας του 1893, αλλά και εις τα σημερινά μεγέθη της χώρας, έχουν και συγκεκριμένα εγγενή της χώρας χαρακτηριστικά αλλά και ταυτόχρονα αναβιβάζουν ως αναγκαιότητα υπέρβασης την παρέμβαση του κοινωνικού παίχτη.

Εδώ σε μια προσπάθεια ενός ιστορικού κορδονιού (μιας συνέχειας) θα καταγράψω παρακάτω επιγραμματικά συμβάντα σημαντικών παρεμβάσεων του κοινωνικού παίχτη μέσα εις τους τρεις και πλέον αιώνες διαφωτισμού και σε αναφορά και κυρίως εις την νεοελληνική πραγματικότητα.

Να μην αφήσουμε απ΄ έξω βέβαια την Γαλλική Επανάσταση του 1789, η οποία απετέλεσε την αρχή κυρίως και ενσωμάτωσε το του διαφωτισμού ιδεώδες. Η Ελληνική Επανάσταση του 1821, (ή ξεσηκωμό κατ΄ άλλους πιότερο ντετερμινιστές), η οποία έφερε εις το προσκήνιο τον κοινωνικό παίχτη, με την απαίτηση για την δημιουργία Ελληνικού Εθνικού κράτους, απέναντι εις τους ισχυρούς της Εποχής. Η επανάσταση του 1843 (έτσι κωδικοποιείται ανά δέλτους της ιστορίας) με την οποία ο τότε Ελληνικός και κύρια Αθηναϊκός κοινωνικός παίχτης απαίτησε και επέβαλε την κατάργηση της ελέω θεού μοναρχίας και πρωτοεισήγαγε εις τα πολιτειακά την συνταγματική οργάνωση της χώρας. Η επανάσταση του 1848 εις την Γαλλία η οποία γκρέμισε και σάρωσε όλη την αντιδραστική ολιγαρχική και μοναρχική διάρθρωση και διαίρεση της τότε Ευρώπης – η οποία είχε επιβληθεί από το συνέδριο της Βιέννης το 1815 και μετά και είχε σταθεί αυστηρά έως κοντά καταπνίξεώς της, απέναντι στην Ελληνική Εθνική Επανάσταση του 1821. Η Ναυπλιακή Ελληνική Επανάσταση του 1862, αποτέλεσμα της οποίας ήταν η εκδίωξη του Όθωνα των Βαυαρών Βίτελσμπαχ, συνταγματικού μονάρχη μετά το 1843.

Την Γαλλική Επανάσταση (Κομμούνα του Παρισιού) του 1871 και τα προτάγματά της, που ουσιαστικά καθόρισαν την πολιτειακή τάξη της Γαλλίας και της Ευρώπης από τότε και ως τις μέρες μας και παρά την σφοδρή αντίδραση της κυβερνητικής ολιγαρχίας και του Αυτοκράτορα, μέχρι ανελέητης σφαγής των κομμουνάρων. Αιτήματα της Γαλλικής κομμούνας ήταν η κατάργηση της υποχρεωτικής ως τότε νυχτερινής εργασίας, η κατάργηση της παιδικής εργασίας, ο διαχωρισμός κράτους και εκκλησίας (αυτό έγινε το εις το Γαλλικό σύνταγμα του 1904), η δωρεάν εκπαίδευση, η δωρεάν απονομή δικαιοσύνης, η αιρετότητα και ανακλητότητα των δικαστών, η καθολική ψηφοφορία, η αναλογική κοινοβουλευτική αντιπροσώπευση. Είναι χαρακτηριστικό ότι για την καταστολή της Κομμούνας του Παρισιού το 1871, δεν δίστασε η ίδια η Γαλλική κυβέρνηση (η οποία είχε φύγει απ΄ το Παρίσι), και ο ηττημένος και αιχμαλωτισμένος από τους Γερμανούς Γάλλος Αυτοκράτορας, να καλέσουν τα αντίπαλα Γερμανικά Στρατεύματα (του Βίσμαρκ) για την εξόντωση και παραδειγματική σφαγή του πληθυσμού της Γαλλικής πρωτεύουσας (Παρισινής Κομμούνας), όπως και έγινε την αιματηρή Εβδομάδα 21-28 Μαΐου του 1871.

Να αναφερθούμε εις την Επανάστασιν του 1909 στο Γουδί, αντίστοιχη Ελληνική Αστική Επανάσταση, κατά όλους τους ιστορικούς, η οποία έφερε εις το προσκήνιο νέες υγιείς παραγωγικές δυνάμεις, έναντι του ως τότε παλαιοκομματισμού και της ολιγαρχικής φαυλοκρατίας, μετά την χρεωκοπία της χώρας το 1898-1901 και την καταισχύνη της ήττας του Ελληνοτουρκικού πολέμου του 1897.

Υπάρχει ακόμη η Εθνική Αντίσταση κατά της Γερμανικής κυρίως κατοχής το 1941-1944. Και εδώ κάτι που συνδέει την Ελληνική Εθνική Αντίσταση το 1941 με την εξέλιξη του Β΄ παγκοσμίου πολέμου και τις θηριωδίες των Ναζί.

Δεδομένου ότι η Αντίσταση κατά των Γερμανών κατακτητών άρχισε αμέσως μετά την είσοδο του Γερμανικού στρατού κατοχής εις την Ελληνική επικράτεια και δεδομένου ότι τα αντίστοιχα Γερμανικά στρατεύματα κατοχής της Ουκρανίας και Ρωσίας βρήκαν και εκεί αντίσταση, οι εγκέφαλοι του Γ΄ Ράιχ στην σύσκεψη της Βανζέε (προάστιο έξω από το Βερολίνο), εκτίμησαν ότι η αντίσταση από την Ελλάδα προς τις άλλες χώρες, μεταφέρεται μέσω των Εβραίων, οι οποίοι ως παροικίες βρίσκονται σε όλες τις χώρες, και για τούτο αποφασίστηκε τον Γενάρη του 1942 στην Βανζέε η τελική λύση, δηλαδή ο αφανισμός των Εβραίων εις τα κατεχόμενα, με στόχο να κατασταλεί και εξαλειφθεί το κανάλι (δηλαδή οι Δύστυχοι Εβραίοι) μέσω του οποίου απλώνονταν η αντίσταση σε κάθε χώρα!!!!! Αυτά για τους Γερμανούς επιτελικούς εγκέφαλους τότε, και την Γερμανική επιστημονική τάξη με τα 14 Νόμπελ επιστημών από το 1919-1933!!!!!!!

Εις την Ελλάδα των τελευταίων 5 ετών 2009-2014 και σύμφωνα με επίσημη ανακοίνωση του σπουδαιότερου πολιτειακού θεσμού δηλαδή του κοινοβουλίου, (για την κατάκτηση του οποίου, κοινοβουλίου, η χώρα μας αγωνίστηκε χρόνια πληρώνοντας ακριβό τίμημα εκάστοτε), το ποσοστό του πληθυσμού που είναι επίσημα φτωχοί είναι το 23% δηλαδή 2,5 εκατομμύρια πολίτες και 6,3 εκατομμύρια πολίτες δηλαδή το 58% του πληθυσμού (γηγενών και μεταναστών) είναι στα όρια της φτώχειας!!!!!!!

Το αν τα παραπάνω ποσοστά του πληθυσμού της φτώχειας ή κοντά εις την φτώχεια συνιστούν «αντιστασιακή προϋπόθεση» για την «ενεργοποίηση του κοινωνικού παίχτη», μπορεί να αποτελέσει και ιστορικό διερευνούμενο εις το μέλλον.

Κατά τον Βίκτωρα Ουγκώ, ο οποίος συμμετείχε εις την Παρισινή κομμούνα του 1871: «η κάθε Επανάσταση κρύβει πολύ πόνο και δάκρυ, αλλά εις το τέλος η ανθρωπότητα πάει ένα βήμα μπροστά.
_______________________
¹ Ο Ιστορικός Νίκος Σβορώνος γεννήθηκε εις την πόλη της Λευκάδος το έτος 1911 και πέθανε εις την Αθήνα το 1989.
² Ο Θανάσης Καλαφάτης είναι οικονομολόγος, ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Πειραιά.