Άρθρο του Παύλου Βλάχου για τις εκλογές

Αριστερή διακυβέρνηση. Άχρηστο ένθετο ή χρυσόδετος τόμος.

Του Παύλου Βλάχου. Χημικού μηχανικού

Η πιθανότητα να προκύψει από τις εκλογές της 25-1-2015 συσχετισμός που θα δώσει στην Αριστερά την ευκαιρία διαχείρισης της εξουσίας, σήμερα μοιάζει αυξημένη. Είναι η πρώτη φορά στην ελληνική ιστορία που η Αριστερά διεκδικεί με αξιώσεις την εξουσία μέσα από εκλογικές διαδικασίες. Αν αυτό επιβεβαιωθεί Θα είναι μια πρωτόγνωρη εμπειρία τόσο για τον κόσμο όσο και για τους εκλεγμένους. Η προοπτικής μιας αριστερής διακυβέρνησης θα είναι μια διαδικασία που η Αριστερά θα δώσει σκληρές εξετάσεις και πρέπει να πετύχει γιατί απλά δεν υπάρχουν περιθώρια αποτυχίας. Η αποτυχία δεν θα είναι μόνο στρατηγική ήττα της ίδιας και των ιδεών της (όπως πιθανόν θα πουν μερικοί θεωρητικοί αναλυτές) αλλά θα είναι ήττα της ίδιας της κοινωνίας ,που τόσο πολύ έχει εξαθλιωθεί με τα νεοφιλελεύθερα, εφαρμοζόμενα στις πλάτες της, πειράματα και στο όνομα της οποίας αρέσκεται να μιλά η Αριστερά.

Με άλλα λόγια το (αριστερώς) ζητούμενο των επερχόμενων εκλογών δεν μπορεί να περιορισθεί μόνο στην εκλογική νίκη των, εκτός διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος, αριστερών συνδυασμών, αλλά πρέπει να επεκταθεί και στις προϋποθέσεις μιας επιτυχούς αριστερής διακυβέρνησης.

Δεν είναι ούτε θα είναι μια εύκολη διαδικασία. Είναι προφανείς οι αφ εαυτού δυσκολίες, αλλά κυρίως είναι ευδιάκριτα τα εμπόδια που στήνουν και θα στήσουν οι διάφοροι εκπρόσωποι και εκφραστές του υπό κατάρρευση σαθρού και διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος, των «διασωστικών» αγορών και τραπεζών, των «επενδυτών» που καραδοκούν να αρπάξουν ότι απέμεινε από τον δημόσιο και ιδιωτικό πλούτο και περιουσία, και άλλων πολλών κατοπτρικών ειδώλων τους.

Ποιες είναι όμως οι προϋποθέσεις για να πετύχει το εγχείρημα; Η απάντηση είναι: πολλές και εξαρτώνται από πολλούς παράγοντες. Όμως, κατά την γνώμη μου, οι παρακάτω δύο προϋποθέσεις δεν μπορεί παρά να είναι μαθηματικά αξιώματα μη επιδεχόμενα αμφισβήτηση, σε ;oλη αυτή την διαδικασία:

1. Οι κοινοβουλευτικές ομάδες των αριστερών κομμάτων που θα προκύψουν από τις εκλογές δεν μπορεί παρά να είναι ομάδες ανιδιοτέλειας ήθους και αξιοπρέπειας, ανθεκτικές σε πιέσεις και εκβιασμούς. Πρέπει να είναι άτομα πολιτικά σκεπτόμενα έτοιμα να συγκρουσθούν με συμφέροντα, να μπορούν να δώσουν μάχες και ή δυνατόν να είναι δοκιμασμένοι αγωνιστές. Να είναι μη αδρανείς πολίτες που τόσα χρόνια μετείχαν στο κοινωνικό γίγνεσθαι κρατώντας αξιοπρεπή και αγωνιστική στάση απέναντι στις γενοκτονικές πολιτικές και με κανένα τρόπο δεν έκλεισαν το μάτι σε αυτές.

2. Η δεύτερη και κατά την άποψή μου κυριότερη, είναι η ενεργοποίηση ενός διεκδικητικού και ή δυνατόν μαζικού κινήματος. Όσο «παλαιοκομματικό» και αν ακούγεται αυτό είναι η μοναδική εγγύηση για να αλλάξει η ροπή των πραγμάτων και να γίνει αριστερόστροφη. Ιστορικά δεν έχει κερδηθεί τίποτε χωρίς αγώνες. Δυστυχώς στον τομέα αυτό η σημερινή κατάσταση είναι σχεδόν απογοητευτική. Μεγάλες οι ευθύνες όχι μόνο των αριστερών σχηματισμών αλλά και όλων μας. Αδιαφανείς διαδικασίες, γραφειοκρατικά –υπηρετικά του συστήματος συνδικάτα, λόγος χωρίς πειθώ και φαντασία, ατομική ευθύνη του καθενός μας, φοβικά σύνδρομα απώλειας ελέγχου και πολλά άλλα είναι μερικά από τα αίτια της σημερινής μίζερης κατάστασης.

Είναι στο χέρι μας η αριστερή διακυβέρνηση να είναι μια περίοδος που θα καταλάβει μέρος ενός χρυσόδετου τόμου τόσο της ελληνικής ιστορίας όσο και του αριστερού κινήματος. Θα διαψεύσουμε όλους αυτούς που θέλουν (και εργάζονται συστηματικά για αυτό) να την μετατρέψουν σε μία παρένθεση ή σε ένα άχρηστο – φθηνό ένθετο που θα πεταχτεί στον κάδο των μη ανακυκλώσιμων σκουπιδιών.