FILS DE GRÈCE (Τα παιδιά του Εμφυλίου)

Σε μια βδομάδα, την Πέμπτη 12 Μάρτη, ξεκινά να προβάλλεται στις κινηματογραφικές αίθουσες η νέα ταινία του Διονύση Γρηγοράτου «FILS DE GRÈCE».

Το θέμα της ταινίας είναι τα παιδιά του εμφυλίου πολέμου. Είναι μια ταινία σύνθεσης, μυθοπλασίας και «δραματοποιημένου» αρχειακού υλικού, με ηθοποιούς, αλλά και πρόσωπα που έχουν βιώσει τα γεγονότα. Τα πρόσωπα είναι υπαρκτά, εξασφαλίζοντας την αυθεντικότητα, αφού πρωταγωνίστησαν στα γεγονότα, αλλά και επινοημένα (ηθοποιοί).

Η ταινία παρακολουθεί στην Αθήνα του 2008 μία νεαρή που αναζητάει να μάθει περισσότερα για το «Παιδομάζωμα» ή «Παιδοσώσιμο» γενικά, αλλά και για την περιπέτεια της γιαγιάς της, η οποία ήταν πολιτική πρόσφυγας στην πρώην Σοβιετική Ένωση και βρίσκεται σε κώμα ή σε «συνειδητή» κατάσταση να κοιμάται και να μη μιλάει.

* Ο τίτλος της ταινίας από την έκκληση του Paul Eluard για τα παιδιά του Εμφυλίου Πολέμου στη διάρκεια της μυθιστορηματικής ανάβασης του στο Γράμμο

Πρωταγωνιστούν:
Τζένη ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΥ, Πέτρος ΓΙΑΣΕΜΗΣ

και πρόσωπα που έχουν βιώσει τα γεγονότα:
Ολυμπία ΓΕΛΟΔΑΡΗ (χορογράφος, πρακτική εξάσκηση στα Μπολσόι, επικεφαλής στην Όπερα της Οδησσού, Λυρική Σκηνή), Γιώργος ΠΑΖΙΟΣ (Παιδοπολίτης και ονομαστός εναερίτης της ΔΕΗ)

Τα παιδιά στο Γράμμo και το Βίτσι:
Αφροδίτη ΤΣΙΑΟΥΣΗ, Μαρία ΕΓΡΕ, Θωμάς ΓΡΑΒΑΣ, Γιάννης ΚΑΡΑΜΠΑΤΖΙΑΣ, Βασιλική ΚΑΡΑΜΠΑΤΖΙΑ

και σε νεαρή ηλικία στην Τασκένδη:
Μάρθα ΠΑΣΑΚΟΠΟΥΛΟΥ, Γωγώ ΠΑΠΑΛΑΜΠΡΟΥ

Συμπρωταγωνιστούν:
Γιάννης ΘΩΜΑΣ, Αντώνης ΒΛΗΣΙΔΗΣ, Βίκυ ΣΤΑΥΡΑΚΑ, Αλεξάντερ ΓΙΕΛΟΝΟΒ, Παύλος ΟΡΚΟΠΟΥΛΟΣ

Αθήνα 2008. Στο κατασκότεινο Πάρκο, το περιπολικό της Αστυνομίας – που ψάχνει για ένα κοριτσάκι, θύμα απαγωγής – εντοπίζει στην Παιδική Χαρά, μια … ΓΙΑΓΙΑ, πεσμένη κάτω από τις κούνιες, σε ημικωματώδη κατάσταση!

Αργότερα, στο Νοσοκομείο, ο γιος και η εγγονή της – η ΕΡ’ΜΗ – που καταφτάνουν, φωτίζουν κάπως τα πράγματα όταν εξηγούν στην Αστυνομία και την Αντιτρομοκρατική πως πρόκειται για Πολιτική Πρόσφυγα από την πρώην Σοβιετική Ένωση που εδώ και χρόνια βρίσκεται σε κώμα ή σε «συνειδητή» κατάσταση να κοιμάται και να μη μιλάει!

Όταν, μετά 7 μέρες, ξαναφέρνουν τη ΓΙΑΓΙΑ σπίτι, συνδεδεμένη μέσω ενός Laptop με τον Εγκεφαλογράφο του νοσοκομείου – κατά σύσταση του νεαρού Γιατρού που φλερτάρει την ΕΡ’ΜΗ – βγαίνουν στην επιφάνεια πολλά, που πυροδοτούν στην ΕΡ’ΜΗ την επιθυμία να μάθει περισσότερα. Και για το «Παιδομάζωμα» ή «Παιδοσώσιμο» γενικά και για την περιπέτεια, την ατομική, της ΓΙΑΓΙΑΣ.

Επηρεασμένη και από τη δουλειά της ως Επεξεργαστής Αρχειακού Υλικού, διαλέγει να μπει στην blogόσφαιρα – με κείμενα και αρχειακό υλικό – επιδιώκοντας επαφές και πληροφορίες. Και δεν πέφτει έξω. Σχεδόν αμέσως καταφτάνουν δυο σχόλια. Από έναν Πανεπιστημιακό, τον MASTER που κάνει διατριβή στο θέμα και από έναν άλλο, τον Ρ., που οργανώνει παράσταση για την επέτειο των 60 χρόνων. Ο οποίος, μάλιστα, προτείνει και συνεργασία με τη μέθοδο «work in progress».

Πράγμα που υλοποιείται άμεσα, μετά την επιτυχία της ΕΡ’ΜΗΣ να εντοπίσει δυο παιδιά από τους τρεις φίλους της ΓΙΑΓΙΑΣ. Την ΟΛΥΜΠΙΑ που είχε οδηγηθεί εκτός Ελλάδος κι έφτασε να γίνει χορεύτρια και χορογράφος στα Μπολσόι και το ΓΙΩΡΓΟ που είχε κλειστεί στις Παιδοπόλεις και κατέληξε εναερίτης-ηλεκτρολόγος!

Η «work in progress» αρχίζει, με πρωταγωνιστές-υποβολείς την ΟΛΥΜΠΙΑ και το ΓΙΩΡΓΟ αλλά και τη ΓΙΑΓΙΑ – με την εύγλωττη σιωπή της στο Laptop-Εγκεφαλογράφο – αλλά και τη διακριτική παρακολούθηση της Αντιτρομοκρατικής!

Σιγά-σιγά – μέσα από το σασπένς της Έρευνας και το θρίλερ της απόκτησης κρυμμένων στοιχείων – φωτίζεται το οδοιπορικό των παιδιών στην γενικότητα του αλλά και των τεσσάρων παιδιών ατομικά. Σαν ένα road movie με στοιχεία σύγχρονης Τραγωδίας για την απώλεια της παιδικής ζωής, τον αδελφοκτόνο Πόλεμο των γονιών και τα ψυχολογικά τραύματα που τους έχουν σημαδέψει ως παιδιά και που τα κουβαλούν ως ενήλικες σήμερα, ζώντας ανάμεσα μας, την Οικονομική και Κοινωνική Κρίση που τους στερεί και την «Τρίτη ηλικία»!

Παράλληλα φωτίζονται και οι σχέσεις που αναπτύσσονται ανάμεσα στα πρόσωπα των γεγονότων και τους ερευνητές –ιδίως της ΕΡ’ΜΗΣ και του νεαρού ΓΙΑΤΡΟΥ- και ανιχνεύονται συμπεριφορές που προέρχονται –εκτός από τις ταυτίσεις της ΕΡ’ΜΗΣ με τη ΓΙΑΓΙΑ (virtual reality from the past?)– από τις εγγραφές στον «σκληρό» μας δίσκο!

Η μαζική μετακίνηση 60.000 και πλέον παιδιών μακριά από τις εστίες τους, στη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου. 30.000 περίπου, από το «Δημοκρατικό στρατό», εκτός της Πατρίδας, σε Ιδρύματα Πολιτικών Προσφύγων σε χώρες της χωρισμένης Ευρώπης του Ψυχρού Πολέμου και άλλα τόσα, από τον Κυβερνητικό στρατό, σε «Παιδοπόλεις» που ίδρυσε η Βασίλισσα Φρειδερίκη.

Τραγικά οδοιπορικά που δεν τέλειωσαν με το τέλος του Εμφυλίου αλλά συνεχίστηκαν εκτός και εντός της Ελλάδος με εξορίες, απαγορεύσεις επανόδου στις εστίες τους, διακρίσεις κλπ. Οδοιπορικά που συνεχίζονται και στις μέρες μας με τις ψυχολογικές επιπτώσεις που κουβαλούν αυτά τα «πρώην παιδιά» για μια «παιδική ηλικία» που δεν έζησαν τότε και η μνήμη τους δεν μπορεί σήμερα να αναπληρώσει:

Ποιος μας δίνει
τα παιδικά μας χρόνια;
Κανείς!
Μόνο η Ιστορία…

1948 Μαζική απομάκρυνση των παιδιών από τις εστίες τους, στις περιοχές όπου μαίνεται ο Εμφύλιος Πόλεμος, προς δύο κατευθύνσεις: Εκτός Ελλάδος σε Ιδρύματα των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης από το Δημοκρατικό Στρατό και εντός της χώρας από τον Κυβερνητικό στις 52 Παιδοπόλεις που στήνονται αιφνιδιαστικά με την Αμερικανική Βοήθεια.

1948-1953 Εκπαίδευση με προβλήματα λόγω της πρόσθετης διδασκαλίας της ξένης γλώσσας στις χώρες υποδοχής ενώ προβλήματα παρατηρούνται και στις Παιδοπόλεις εντός της Ελλάδος από ελλείψεις υποδομής Σχολικής Εκπαίδευσης.

1953-1960 Σταδιακό κλείσιμο των Παιδοπόλεων και επιλεκτική προώθηση των παιδιών σε Τεχνικές Σχολές ύστερα από Πολιτική αναμόρφωση.

1955-1965 Με τη βοήθεια του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού και της Οργάνωσης των Ελλήνων Πολιτικών Προσφύγων του Εμφυλίου Πολέμου, τα παιδιά αναζητούν έπειτα από 10 χρόνια τους γονείς τους στην Τασκένδη του Ουζμπεκιστάν.

1965-1982 Προσπάθειες των «παιδιών» να αποκατασταθούν επαγγελματικά. Δύσκολα εκτός Ελλάδος αφού παρέμεναν σε ξένο περιβάλλον ενώ απαγορευόταν η επάνοδος στην πατρίδα για πολιτικούς λόγους. Αλλά δύσκολα και για τα πρώην παιδιά των Παιδοπόλεων που παρόλο που ζούσαν στην πατρίδα ήταν υπό συνεχή επιτήρηση παρά την Πολιτική αναμόρφωση που είχαν υποστεί.

1982-2014 Παρά το τυπικό τέλος του Εμφυλίου Πολέμου με το Νόμο που ψηφίζεται, τα πρώην «παιδιά» (και αυτά που επέστρεψαν από το εξωτερικό) εξακολουθούν να βασανίζονται από ψυχολογικά προβλήματα για την απώλεια της παιδικής τους ηλικίας ενώ αντιμετωπίζουν και τα προβλήματα της Οικονομικής Κρίσης στην «Τρίτη ηλικία».

Περισσότερες πληροφορίες για την ταινία μπορείτε να βρείτε στην ιστοσελίδα www.filsdegrece.gr.