Πάει πολύς καιρός από τότε που ακούσαμε για τελευταία φορά τα Κάλαντα τ΄ Λαζάρου… (αναν.)
Σάββατο τ΄ Λαζάρου σήμερα … και τα Κάλαντα του Λαζάρου, που λέγαμε κάποτε πιτσιρικάδες στο χωριό, μας θύμισε ο απόδημος συγχωριανός μας Ζώης Β. Να ΄ναι καλά! Και τ΄ χρόνου! Δεν ξέρουμε, μάλλον δεν συνηθίζεται πια σήμερα, έχουμε πάρα πολύ καιρό να τα ακούσουμε…
Τα σύνεργα ήταν ένα καλαθάκι, στολισμένο και κλεισμένο στο πάνω μέρος του γύρω-γύρω με δεντρολίβανο. Με μια μικρή τρύπα στη άκρη του, ίσα-ίσα που να χωράει το χέρι για τα αβγά που μας έδιναν, τις περισσότερες φορές, οι νοικοκυράδες. Τύχαινε καμιά φορά να μαζεύουμε και κάνα φραγκοδίφραγκο που τα μοιραζόμαστε αργότερα…
Το Σάββατο του Λαζάρου γιορτάζεται η ανάσταση του Λαζάρου από τη Βηθανία, ένα γεγονός το οποίο περιγράφεται στο κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο.
Ψάξαμε και βρήκαμε τα λόγια:
|
Εδώ διαβαίνει ο Λάζαρος με δώδεκ΄ Αποστόλους και πάλι ξαναγύρισε με δεκατρείς αγγέλους Όθε διαβεί κι όθε σταθεί Πες μας Λάζαρε τι είδες Δώστε μου λίγο νεράκι (Δως μας κυρά το δίκορκο |
Μια συμπλήρωση – διόρθωση μας στέλνει ο Ζώης Β. από Γερμανία, που μας γράφει ότι θυμάται ως ακολούθως τη 2η στροφή:
|
Όθε διαβεί κι όθε σταθεί πηγάδια φανερώνει πηγάδια πετροπήγαδα κι αυλές μαρμαρωμένες |
