Πορτραίτα Κολυβιατών – Λάκης Κολυβάς (Μπερδεμπές)

Ο εικονιζόμενος είναι ο λαϊκός αγωνιστής Λάκης Κολυβάς.  Το παρατσούκλι του είναι Μπερδεμπές κι έτσι είναι γνωστός στους περισσοτέρους. Έκλεισε τα ογδόντα έξι του χρόνια. «Ο τελευταίος Μοϊκανός», μόνιμος κάτοικος μέχρι πρότινος, κόντρα στο κύμα των καιρών, στο χωριό Κολυβάτα Λευκάδας. Φέτος μόνο κατέβηκε για πρώτη φορά στο χωριό Νικιάνα για ξεχειμώνιασμα.

Κάποιος τουρίστας θα τον τράβηξε απ΄ ό,τι φαίνεται με το φακό του το καλοκαίρι κατά τη διάρκεια των διακοπών του στη Λευκάδα. Βρήκαμε τη φωτογραφία στον ιστότοπο PBase. Είναι κατοχυρωμένη, όπως μπορείτε να δείτε και στον πιο πάνω σύνδεσμο, με πνευματικά δικαιώματα από τον δημιουργό της Rob Oele.

Α βρε μπάρμπα-Λάκη τι σου έμελλε να πάθεις στα γεράματα! Να σε δώ στο διαδίκτυο με Copyright © δεν το περίμενα ποτέ!

Σ΄ αυτή τη φωτογραφία θα μπορούσε ο καθένας Λευκαδίτης να αναγνωρίσει τον πατέρα του, τον παππού του ή κάποιο άλλο συγγενικό του πρόσωπο. Απεικονίζεται το ψυχικό σθένος, η περηφάνια αλλά και η λεβεντιά του Λευκαδίτη αγρότη που πάλεψε κάτω από αντίξοες συνθήκες να μετατρέψει τα γεμάτα με πέτρες βουνά σε εύφορο έδαφος. Σε χωράφια κατάλληλα για να σπείρει το σιτάρι, τη βρώμη, το αγριοκόκι, τη φακή, τα φασόλια, το λινάρι… Για να τα γεμίσει με αμπέλια και λιόδεντρα. Που κατόρθωσε, παρόλες τις αντικειμενικές δυσκολίες, να καλλιεργήσει τη μάννα γη με αγάπη και περίσσιο μεράκι.

Του Λευκαδίτη αγρότη που πρωτοστάτησε σ΄ όλους τους αγώνες ενάντια στον ντόπιο και ξένο αφέντη, από την επανάσταση της Βουκέντρας το 1357 μέχρι τη μεγάλη εξέγερση ενάντια στους Άγγλους κατακτητές το 1819, και αργότερα στο μεγαλειώδες αμπελουργικό συλλαλητήριο του 1935 και στην εποποιία της Εθνικής Αντίστασης. Που βλέπει σήμερα τα σημάδια της εγκατάλειψης της αγροτικής γης στον τόπο μας και του σφίγγεται η καρδιά ανίκανος πλέον να αντιδράσει. Ας όψονται οι νεότεροι που δεν πρέπει όμως να ξεχνούν ότι η όποια πρόοδο κατάφεραν να επιτύχουν στη ζωή τους εκεί ακριβώς έχει τις ρίζες της. Και ότι η ακολουθούμενη σήμερα μονόπλευρη οικονομική ανάπτυξη του τόπου μας εμπεριέχει από τη φύση της κινδύνους.