Η τάξη της φωτογραφίας και η φωτογραφία της τάξης

Το σύμπτωμα, ως φωτογραφικό απεικονιζόμενο, είναι σύγχρονο ως εμφάνιση.

Η κυρία της οποίας ο μισθόδουλος υποτακτικός (παρακεντές παλαιότερα) ανοίγει την πόρτα από το αυτοκίνητο (σύγχρονη εκδοχή του μέσου μετακίνησης) και ταυτόχρονα την προστατεύει. Το μεταφορικό μέσο, είναι πολυτελούς μάρκας αλλά και προσαρμοσμένο σε διαστάσεις στο αστικό πιεστικό σε χώρο τοπίο, – οι παλιές αντίστοιχες άμαξες με τα άλογα (φαέθων ή μόνιππα) απαιτούσαν άπλα χώρου που υπήρχε σε προαστικές εποχές.

Με σύγχρονα ενδύματα -κοντή φούστα για να παραπέμπει και στο αναγκαίο της εποχής θελκτικό ερωτογενές φαίνεσθαι, (η ίδια η δυναμική γυναίκα-εργαζόμενη να αυτοπλασάρεται και ως είδωλο σύγχρονης κομψότητας και πόθου)- έμπλεα κοινωνικής πρωτοκαθεδρίας (για τούτο της ανοίγουν την πόρτα) και εξουσίας, που την φορτώνει η ελεγκτική και επιθεωρητική (diktat) αποστολή της, ως κυρωμένη (και αυτό diktat) άτεγκτος τεχνοκράτης για τον ποσοτικό έλεγχο μεγάλων μεγεθών (όπως αυτά των κρατικών οντοτήτων που υπερβαίνουν τα ατομικά ή οικογενειακά ποσοτικά μεγέθη), που τα αριθμητικά της συμπεράσματα (από τον έλεγχο των Ελληνικών κρατικών στατιστικών στοιχείων) θα οδηγήσουν τους ober (oberschiht – ιθύνοντες) της διεθνούς οικονομετρικής και κοινωνιομετρικής τάξης, στα ποιοτικά -(εννοιολογικά )- εξαγόμενα, ως αναγκαία μέτρα να ληφθούν για την ευταξία της άτακτης και παρεκτραπείσης Ελληνικής διαχειριστικής θεσμικά κοινωνικής και οικονομικής ολότητας, με αποτέλεσμα την αναγκαιότητα ύπαρξης, σε επίπεδο συμβολισμού, της ίδιας της φωτογραφίας τούτης,…ως σημαίνον (η τάξη της φωτογραφίας)… του σημαινόμενου (η φωτογραφία της τάξης).

Η αυτοεπαληθευόμενη προφητεία της Ελληνικής χρεωκοπίας, δεν μπορούσε -την εποχή του διαφωτισμού- να αποφύγει και την αισθητικοποιησίν της.