«Στο σπίτι» από την Κινηματογραφική Λέσχη του Ορφέα

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΟΡΦΕΑ
46Η ΠΕΡΙΟΔΟΣ

Βραβείο Οικουμενικής Επιτροπής 64ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου

Δραματική / Α΄ Προβολή

Ελληνογερμανική ταινία σε σκηνοθεσία: Αθανάσιου Καρανικόλα. Παίζουν: Μαρία Καλλιμάνη , Μαρίσα Τριανταφυλλίδου , Αλέξανδρος Λογοθέτης , Γιάννης Τορτέκης.

Η Νάντια, μία 45άρα γυναίκα από την Γεωργία, εργάζεται ως οικιακή βοηθός εδώ και 12 χρόνια για μία νεόπλουτη ελληνική οικογένεια. Η μεταξύ τους σχέση, όμως, θα αλλάξει όταν η υγεία της κλονιστεί από μία σοβαρή νευρολογική ασθένεια, ενώ τα οικονομικά προβλήματα της οικογένειας γίνονται ασφυκτικά.

ΚΡΙΤΙΚΗ
(Της Λήδας Γαλανού – ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ )

Ταινία της εβδομάδας η «Στο Σπίτι», του Αθανάσιου Καρανικόλα, πορτρέτο μιας μοναδικής γυναίκας, με ανθρωπιά και αξιοπρέπεια, πέρα από τα στερεότυπα και τα κλισέ για τις μετανάστριες. Η Μαρία Καλλιμάνη δίνει μια καθηλωτική ερμηνεία και γίνεται φαβορί για κάθε βραβείο.

Η Νάντια είναι μια γυναίκα από τη Γεωργία, που για 12 χρόνια δουλεύει ως οικιακή βοηθός στο σπίτι μιας ευκατάστατης αθηναϊκής οικογένειας. Τους τρέφει, τους περιποιείται, συντηρεί τη ζωή τους, γίνεται φίλη της μητέρας, μητέρα για την κόρη, απόλυτα ενσωματωμένος σύντροφος. Μέχρι τη στιγμή που η Νάντια θα διαγνωστεί με μια εκφυλιστική νευρολογική ασθένεια. Με την υποψία της επερχόμενης αδυναμίας, οι ισορροπίες στο σπίτι θα αλλάξουν και από αναπόσπαστο μέλος της οικογένειας, η Νάντια θα γίνει παρίας. Όλα ξεκινούν από μια «πτώση», από τα πόδια της Νάντιας που λυγίζουν. Και καταλήγουν σε μια ανύψωση, ηθική, ενός ανθρώπου που περισσότερο από ανάσα χρειάζεται αξιοπρέπεια.

Ελληνογερμανική παραγωγή (με την ιδιότητα του παραγωγού και ο σκηνοθέτης του «Wasted Youth», Αργύρης Παπαδημητρόπουλος), γυρισμένη λίγο έξω απ’ την Αθήνα, η ταινία έκανε την πρεμιέρα της στο τελευταίο Φεστιβάλ Βερολίνου, στο τμήμα Forum, και τιμήθηκε με το Βραβείο της Οικουμενικής Επιτροπής. Η νέα ταινία του Αθανάσιου Καρανικόλα, δημιουργού του «Echolot», ξεπερνά κάθε προσδοκία σε σκηνοθετική, σεναριακή και πνευματική ωριμότητα: είναι μια πανέξυπνα ισορροπημένη και συγκροτημένη ταινία που ταυτόχρονα, ήσυχα, υπόγεια, γίνεται σπαρακτική. Ο Καρανικόλας καταπιάνεται, φυσικά, με τον ελληνικό «μεγαλοαστικό» ρατσισμό. Αλλά περισσότερο από αυτό, στήνει ένα σιωπηλό μελόδραμα, με προτεσταντική ακρίβεια στις σχέσεις αιτιότητας και μεσογειακή ζεστασιά στη γυναίκα ηρωίδα του. Η κάμερα παρατηρεί, από λίγο πιο μακριά (τα κοντινά σχεδόν απουσιάζουν), ποτέ αδιάκριτη, αλλά διαπεραστική, σχέσεις αλληλεξάρτησης και εξουσίας και, πάνω απ’ όλα, την ιδιαιτερότητα όχι απλώς της ανθρώπινης, αλλά κυρίως της γυναικείας φύσης. Στον κεντρικό ρόλο, η Μαρία Καλλιμάνη, πρωταγωνίστρια με εξαιρετικό έλεγχο, φαβορί για κάθε βραβείο ερμηνείας, δίνει μια αριστοτεχνικά δουλεμένη, καθηλωτική ερμηνεία, χωρίς ίχνος περιττού δράματος, υποστηριζόμενη από ένα θαυμάσιο καστ των Μαρίσσας Τριανταφυλλίδου, Αλέξανδρου Λογοθέτη και Γιάννη Τσορτέκη. Από τις καλύτερες (όχι μόνο ελληνικές) ταινίες της σεζόν, ένα φιλμ που αφήνει τον θεατή με μια υφέρπουσα μελαγχολία για το ανθρώπινο μέλλον κι έναν μεγάλο θαυμασμό για την πληρότητα της δουλειάς του Καρανικόλα.