Σκίτσα Ιωάννας Φέτση με θέμα τις βαρκούλες στον Άγιο Νικήτα

Χρησιμοποιώντας το minimum των μέσων – Χαρτί και μαρκαδόρο- η Κα Ιωάννα Φέτση χτίζει την ολότητα του έργο της προοδευτικά και ενιαία, χωρίς ποτέ η κάθε φιγούρα να έχει την ανάγκη προσαρμογής στο φόντο. Τα χρησιμοποιούμενα μέσα της τέχνης είναι και ταυτόχρονα τα απαραίτητα για την απόδοση της ολότητας του ζωγραφικού χώρου που παραγάγει.
Μορφή και περιεχόμενο στο έργο της λειτουργούν αξεδιάλυτα και καταδικύουν-φανερώνουν την αναγκαιότητα της χρήσης των συγκεκριμένων ελαχίστων μέσων εργασίας, για να παραχθεί το ζωγραφικό αποτέλεσμα.
Αλλέως , ακόμη και να μην αναφέρετο στο κείμενο το ποια μέσα ( χαρτί- μαρκαδόρος) χρησιμοποιήθηκαν, το ιδιο το έργο καταδικνύει και φανερώνει αυτά τα μέσα. Και αυτό είναι το ρεαλιστικό υπόβαθρο του παρουσιαζόμενου εδώ έργου της Φέτση.
Η ζωγράφος εδώ ακόμη με την απλο’ι’κότητα χρήσης που εξυπακούουν τα μέσα της τέχνης της, επιτυγχάνει εξαίρετα την απεικόνηση του βάθους του χώρου, χωρίς την καταφυγή στην γραμμική σμίκρυνση του ίχνους του μαρκαδόρου και έτσι στο όλο έργο απουσιάζει ο φορμαλισμός και οι παρερμηνευτικές ερμηνείες έργου, υπερ του ρεαλιστικού της απεικόνησης.
Δεν είναι το τι οικείο ως θέαση που απεικονίζεται, που κάνει το έργο ρεαλιστικό. Αλλά είναι ο τρόπος που απεικονίζει η κα Φέτση ένα θέμα που υποβάλει τον ρεαλισμό του όλου έργου.
Ο παλιός δομικός ιστορικά του πολιτισμού κανόνας για το έργο τέχνης, σύμφωνα με τον οποίο : το έργο τέχνης δείχνει τις συνθήκες που το δημιούργησαν, σίγουρα εκπροσωπείται μέσα από τα παραπάνω έργα Κας Φέτση.