Εντατικές πρόβες εν μέσω καλοκαιριού λόγω … Θόρντον Ουάιλντερ

Την Τρίτη 30 Σεπτέμβρη η πρεμιέρα της παράστασης «Με τα δόντια» που θα παρουσιάσει φέτος το Θεατρικό Εργαστήρι Ενηλίκων του ΠΚ

Μετά την πετυχημένη περυσινή παράσταση «Το αταίριαστο ζευγάρι» του Νηλ Σάιμον το Θεατρικό Εργαστήρι Ενηλίκων του Πνευματικού Κέντρου βρίσκεται και πάλι σε κινητικότητα πραγματοποιώντας εν μέσω καλοκαιριού εντατικές πρόβες για τις ανάγκες της νέας παράστασης «Με τα δόντια» (The Skin of Our Teeth) του Θ. Ουάιλντερ*, η πρεμιέρα της οποίας αναμένεται να γίνει την Τρίτη 30 και Τετάρτη 31 Αυγούστου στο Ανοιχτό Θέατρο Λευκάδας.

Σημείο συνάντησης είναι η είσοδος του κτιρίου του Πνευματικού Κέντρου όπου και συναντήσαμε κάποιους από τους ερασιτέχνες ηθοποιούς (η διανομή προβλέπει συνολικά δέκα έξι ρόλους) σε στιγμές χαλάρωσης εν αναμονή της κας Λουκίας Κατωπόδη που έχει αναλάβει τη διδασκαλία – σκηνοθεσία του έργου.

Η κωμωδία του Θόρντον Ουάιλντερ -γράφτηκε το 1942 και ένα χρόνο αργότερα που ανέβηκε κέρδισε το βραβείο Pulitzer σαν το καλλίτερο θεατρικό έργο της χρονιάς- πρωτοπαίχτηκε το 1953 στην Αθήνα από το Θέατρο Τέχνης του Κάρολου Κουν (Μετάφραση: Μ. Βολανάκη, Μουσική: Μ. Χατζηδάκη) και χρησιμοποιείται το ίδιο ακριβώς manuscript που είχε χρησιμοποιηθεί για τις ανάγκες της παράστασης εκείνης.

* O Θόρντον Ουάιλντερ ήταν Αμερικανός θεατρικός συγγραφέας και μυθιστοριογράφος. Πέρασε τα παιδικά του χρόνια σε πόλεις της Κίνας όπου ήταν πρόξενος ο πατέρας του, και σπούδασε στο Γέιλ, στην Αμερικανική Αρχαιολογική Σχολή της Ρώμης και στο Χάρβαρντ. Από το 1930 μέχρι το 1951 δίδαξε λογοτεχνία και ποίηση στα πανεπιστήμια Σικάγου και Χάρβαρντ. Κατά την διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου υπηρέτησε ως αξιωματικός της υπηρεσίας πληροφοριών της αεροπορίας. Έγινε ευρύτατα γνωστός με το δεύτερό του μυθιστόρημα ‘Το γεφύρι του Σαν Λούις Ρέι’ (1926) που του απέφερε και το βραβείο Πούλιτζερ. Ακόμη μεγαλύτερη επιτυχία ήταν το θεατρικό του έργο ‘Η μικρή μας πόλη’ (1938), που κέρδισε κι αυτό το βραβείο Πούλιτζερ όπως και το ‘Με τα δόντια’ (1942).

O Θόρντον Ουάιλντερ χρησιμοποιεί διαλόγους που ελίσσονται και αλλεπάλληλα θεατρικά ευρήματα όπως αυτό του Διευθυντή Σκηνής που κάθε τόσο ‘σπάνε’ την ηρεμία και την ισορροπία αυτού που θεωρούταν μέχρι τότε ‘κανονικό θέατρο’. Φιλοσοφεί πάνω στις πιο βαθιές υπαρξιακές μας αγωνίες και ταυτόχρονα τις κοροϊδεύει με ανελέητο χιούμορ, θυμίζοντας μας ότι από την δική μας προσωπική στάση και ευθύνη, εξαρτάται ο κόσμος ολόκληρος.