Αγιονέρι και όχι Κρυονέρι
Του Α.Β.
Η κρυφή παραλία Κρυονέρι είναι πράγματι μια υπέροχη παραλία. Είναι κομμάτι της παραλίας του Άιγιαννιού που ξεκινάει από τον Τηλέγραφο και φτάνει ως τα Πίσω Καμίνια. Όπου ο κόλπος του Άιγιάννη έκανε μικρούς κόλπους, χερσονήσους είχε και ειδικές ονομασίες που μόνο οι παλιοί Λευκαδίτες (κάτοικοι της πόλης, Φρυνίου και Τσουκαλάδων) γνωρίζουν. Έτσι συνέχεια του Τηλέγραφου έχουμε: Παράγκες, Αγιονέρι, Μαντράκι, Μήνα, Διαμάντως κοντριά, Καμίνια και Πίσω Καμίνια.
Η μικρή σήμερα παραλία που λέτε Κρυονέρι είναι η παραλία που φαίνεται στη φωτογραφία που εμείς -οι Τσουκαλαδιώτες- τη λέμε Αγιονέρι.
Στη φωτογραφία φαίνονται οι γυναίκες του χωριού που πλένουν τα ρούχα τους, τις μπουγάδες που προετοίμαζαν από το χωριό και κατέβαζαν να πλύνουν στις πηγές που σαν ποτάμια κυριολεκτικά διέσχιζαν την μεγάλη αμμώδη παραλία και κατέληγαν στη θάλασσα.
Αγιονέρι λοιπόν, γιατί εκεί βρίσκαμε το πολυπόθητο νερό που, έστω και γλυφό, ήταν αστείρευτο, παγωμένο και καθαρό.
Το πλύσιμο των ρούχων ήταν η χαρά των παιδιών, αφού συνδυάζονταν με ολοήμερη εκδρομή στη θάλασσα, μπάνιο, ολοήμερο παιχνίδι στην παραλία, φαγητό και μεσημεριανό ύπνο στις σπηλιές στην κορυφή της παραλίας. Οι άντρες έριχναν πετονιές ψιλές ή χονδρές για ψάρεμα και μερικοί είχαν τους πεζόβολους που έριχναν με ιδιαίτερη μαεστρία στη θάλασσα. Και όταν βράδιαζε φόρτωναν στα ζώα τα φρεσκοπλυμένα ρούχα που μοσκοβολούσαν θάλασσα και ολόκληρη πομπή έπαιρνε το ανηφορικό μονοπάτι που οδηγούσε στο χωριό.
Ξεχωριστό και ιδιαίτερο γλέντι γινόταν όταν πλένανε τα μαλλιά από τα πρόβατα που θα χρησιμοποιούσε η νεόνυμφη για την προίκα της. Όλοι οι συγγενείς κατέβαιναν με τα άλογα φορτωμένα στην παραλία – οι γυναίκες έπλεναν και άπλωναν τα μαλλιά να στεγνώσουν στα βότσαλα, οι άντρες μαγείρευαν, μοίραζαν την παραδοσιακή λαδόπιτα και αν μπορούσαν να συνδυάσουν “λαούτα και βιολιά” εξελισσόταν σε αληθινό πανηγύρι.
|
«… Τη Δευτέρα πρωί η κάθοδος του συμπεθεριού προς Αι-Γιάννη είναι γραφική. Προηγούνται οι άνδρες με άλογα φορτωμένα τα σακιά με τα μαλλιά. Ακολουθούν άλλα άλογα που φέρνουν τρόφιμα και σερβίτσια. Κρέας για βράσιμο, το μικρό καζάνι για τη φωτιά, κοφίνες με ψωμιά, καλάθια με τυρί, πιάτα, πιρούνια. Ακολουθούν γυναίκες βαστώντας στα κεφάλια τους κάνιστρα με πίτες, κι ανάμεσα σ΄ όλους κι άλλοι άνδρες, γυναίκες και παιδιά. Ένα κομβολόι χαρούμενων και γελαστών ανθρώπων καταφθάνει στην αμμουδιά. Ξεφορτώνουν στους σκιερούς βράχους κι αρχίζει η κατανομή εργασίας. Γυναίκες πάνε στο τρεχούμενο νερό για να πλύνουν και να ξεβγάλουν τα μαλλιά. Μερικοί άνθρωποι ασχολούνται με το μαγείρεμα. Αν είναι καλοκαίρι μερικοί θα κάνουν παρέκει το μπάνιο τους κι ύστερα όλοι θα καθίσουν εκεί κοντά και θα το ρίξουν στο χορό και στο τραγούδι. Κάποτε σταματούν ν΄ ακούσουν τις γυναίκες που πλένουν και τραγουδούν συγχρόνως. Τραγουδούν και πλένουν. Κι όταν τα ξεπεράσουν, τα ξεβγάλουν, τα απλώνουν στην πεντακάθαρη αμμουδιά για να στεγνώσουν. Και τότε η νύφη και ο γαμπρός περνούν με κάνιστρα και ποτά και κερνούν όλους με πίτα και ποτό, ενώ όλοι τους εύχονται να ζήσουν και καλά στέφανα. Έρχεται πια το μεσημέρι κι όλα είναι έτοιμα για φαγητό. Σερβίρονται τρώνε και πίνουνε με διαλόγους χαράς, που διακόπτονται από γέλια, ευχές αστεία και πειράγματα… Ακολουθούν χοροί στην άμμο και το γλέντι σταματά όταν τα μαλλιά έχουν πια στεγνώσει. Το μαρτυρεί το κατάλευκο στρώμα που έχει καλύψει την αμμουδιά που τα έχουν απλώσει… Τα μαζεύουν οι γυναίκες, γίνεται το φόρτωμα στα άλογα και ξεκινά η επιστροφή για το χωριό. Στο δρόμο προς το χωριό και προς το σπίτι, όποιον άνθρωπο συναντούν σταματούν για να κεράσει η νύφη πίτα, που είναι ανεξάντλητη…» (Χρ. Ροντογιάννης, Λαογραφικά Τσουκαλάδων). |
Η άμμος χάθηκε όταν χάθηκε και από όλο τον κόλπο του Άιγιαννιού. Μπορεί και πρέπει να ξαναγίνει όπως και πριν. Το πώς το ξέρουν οι ειδικοί. Ας το τολμήσουν οι έχοντες τη μοίρα της Λευκάδας τώρα στα χέρια τους. Το χρυσάφι της Λευκάδας ήταν και θα είναι η άμμος της στις δυτικές της παραλίες.
_________________________________
Σχετικά:
Παραλία «Κρυονέρι»: Το απόλυτο τιρκουάζ από την οροφή ενός παλιού πολυβολείου
