«Η Βόνιτσα είναι εν ωραιότατον μέρος με πολλές φυσικές καλλονές…»

Αφορμή για την προ ημερών επίσκεψή μας στην γειτονική Βόνιτσα ήταν να δούμε από κοντά το «υπέροχον Ενετικόν κάστρον». Δεν το προλάβαμε κι αυτή τη φορά ανοιχτό -ήταν η δεύτερη απόπειρα- οπότε περιπλανηθήκαμε λίγο στην πόλη, η οποία παρά τις αλλοιώσεις που έχει υποστεί διατηρεί ακόμη, ιδιαίτερα στον πυρήνα της παλιάς πόλης, δείγματα της ντόπιας παραδοσιακής αρχιτεκτονικής, με το πάνω χέρι να έχουν κι εδώ οι παλιές εκκλησίες.

Ο παραλιακός δρόμος έχει πεζοδρομηθεί -έχει κλείσει δηλαδή με μπάρα που καταστεί απαγορευτική την κυκλοφορία των αυτοκινήτων- και είναι τώρα ένας όμορφος δρόμος περιπάτου. Δεν ξέρω πόσο μπορούμε να παραδειγματιστούμε από το γεγονός αυτό, αλλά όπου έχουν εφαρμοστεί αντίστοιχα μέτρα βοήθησαν ουσιαστικά στην αναβάθμιση ολόκληρων περιοχών.

Να πως την περιγράφει η τότε φοιτήτρια του Γ΄ έτους στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (Πανεπιστημιακό έτος 1965-1966) Καβλέντζου Δέσπω, στην εισαγωγή του σημειώματός της με τίτλο «Συλλογή λαογραφικού υλικού εκ του χωρίου Βονίτσης Αιτωλ/νίας»:

«Η Βόνιτσα είναι μικρά κωμόπολις με 4.000 κατοίκους, μέρος παραθαλάσσιον και τουριστικόν. Ευρίσκεται κοντά εις τα … (σ.σ. λέξη δυσανάγνωστη), όπου το 31 π.Χ. εγένετο η ναυμαχία του Ακτίου μεταξύ Αντωνίου-Κλεοπάτρας και Καίσαρος. Έχει εν υπέροχον Ενετικόν κάστρον. Ευρίσκεται εις λόφον, ο οποίος είναι ακριβώς επάνω από την θάλασσαν και το ηλιοβασίλεμα μπορεί να δη κανείς εν εξαίσιον θέαμα.

Ο Αμβρακικός κόλπος εις τον μυχόν του οποίου ευρίσκεται έχει άφθονα ψάρια, με την αλίευσιν των οποίων ασχολούνται πολλοί εκ των κατοίκων, τα δε Ακαρνανικά Όρη, τα οποία την περικυκλώνουν από τρία άλλα μέρη της, φιλοξενούν πολλά γιδοπρόβατα. Εκτός της αλιείας και της κτηνοτροφίας, παράγει πάρα πολύ βαμβάκι και εκ των καλυτέρων της Ελλάδος.

Η Βόνιτσα είναι εν ωραιότατον μέρος με πολλές φυσικές καλλονές και πάρα πολύ ξένο κόσμο το καλοκαίρι, λόγω της θαλάσσης αλλά και της φθηνής αγροτικής ζωής».