Απόστολος Ελ. Κακλαμάνης: Ο Καρσάνος βιοπαλαιστής φιστικάς που έγινε … έμπορος

Και συγγραφέας του βιβλίου «Εκείνα τα χρόνια στα χωριό (1955-1966)»

Κατεβαίναμε από την βρύση του Πάνω Χωριού, στον οικισμό της Καρυάς. Σταματούσαμε που και που στο δρόμο να φωτογραφίσουμε κάνα παλιό σπίτι. Ήταν οι πρώτες μετα-απογευματινές ώρες. Μας είδε από μακρυά. Ήταν η ώρα που είχε ξεμυτίσει από την αυλή του σπιτιού του. Είχε βγει στο δρόμο και ετοιμάζονταν για μια βόλτα στην τόσο γνώριμή του και πανέμορφη πλατεία της Καρυάς. Μας φώναξε: φωτογράφισε κι αυτό, είναι το πατρικό μου.

Με το κασελάκι για τα φιστίκια και τον πασατέμπο το 1962

Πιάσαμε κουβέντα. Μετρίου αναστήματος προς το κοντός περισσότερο. Σφιχτοδεμένος, το παρουσιαστικό του θυμίζει παλιό λαϊκό παλαιστή που έχει εγκαταλείψει πια τις αρένες. Κι είχε υπάρξει από μια άποψη, βιο-παλαιστής. Απλός στους τρόπους. Μυστακοφόρος με ένα μαύρο κασκέτο στο κεφάλι του, σαν αυτό που φορούσαν παλιότερα οι μαθητές του γυμνασίου. Πασίγνωστος σε όλους τους μαθητές που έτυχε να περάσουν την εποχή εκείνη από το τριτάξιο Γυμνάσιο της Καρυάς. Αν κοιτάξεις καλά θα διακρίνεις στο βάθος των ματιών του ακόμη και σήμερα μια σπιρτάδα.

Με το καινούργιο «κινητό κατάστημα» το 1964 στην πλατεία της Καρυάς

Μας έμπασε στο σπίτι του, που το έχει μετατρέψει σε ένα μικρό μουσείο με τα σύνεργα της δουλειάς μιας ολόκληρης ζωής, μαζί με παλιές φωτογραφίες του ίδιου και της οικογένειάς του. Το κασελάκι που κρέμαγε μπροστά του όταν πουλούσε φιστίκια και πασατέμπο, το καροτσάκι αργότερα, όταν «μεγάλωσαν» οι δουλειές του και το κατάστημα έγινε κινητό, το καλαθάκι με το οποίο πουλούσε τις γαρδένιες, την τσάντα όταν έκανε τον πλασιέ βιβλίων κ.ά. Μας περιήγησε, μας διηγήθηκε την ιστορία της ζωής του. Είναι η ιστορία ενός βιοπαλαιστή που το όνειρό του ήταν να γίνει έμπορος… Και τα κατάφερε στο τέλος να εκπληρώσει το όνειρο αυτό της ζωής του.

Μας χάρισε το βιβλίο του, που μόλις πρόσφατα κυκλοφόρησε: «Εκείνα τα χρόνια στο χωριό (1955-1966)». Εμπεριέχει πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία, αλλά και περιγραφές για την κοινωνική ζωή των κατοίκων της Καρυάς, τους δύσκολους εκείνους σκληρούς και πέτρινους καιρούς, λίγα μόλις χρόνια μετά την λήξη του εμφυλίου πολέμου. Μας έκανε και αφιέρωση «για την βοήθεια που μπορεί να προσφέρουμε ώστε να ταξιδέψει το βιβλίο του, που είναι η παιδική του ψυχή».

Με το καλάθι για τις γαρδένιες στις ταβέρνες και τα καμπαρέ

Πολλές οι ανορθογραφίες, από εκείνες όμως τις όμορφες που θυμίζουν Μποστ. Μας το ξεκαθάρισε από την αρχή: «Γράμματα δεν ξέρω, έγραψα το βιβλίο μου όπως τα λέγαμε την εποχή εκείνη και όχι όπως θα το έγραφε σήμερα ένας γραμματιζούμενος. Κατάθεση ψυχής κάνω…». Κάπου στο βιβλίο του γράφει: «Σπούδασα μέσα σε αυτό το μεγάλο το σχολείο που άλλοι το λένε κοινωνία και άλλοι λένε αυτός σπούδασε στη βιοπάλη της ζωής… Πιστεύω σήμερα που γράφω αυτές τις γραμμές 66 χρονών ότι έγινα κι εγώ ένας επιστήμονας, χωρίς γραμματικές γνώσεις.»

«Μορφωτικός Οργανισμός Αστήρ», το όνειρο έγινε πραγματικότητα

Μόλις τέλειωσε το δημοτικό ξεκίνησε να πουλά φιστίκια στην πλατεία της Καρυάς και στο Γυμνάσιο. Ήταν αρχές της δεκαετίας του 1960 και η Καρυά ήταν την εποχή εκείνη το μεγαλύτερο κεφαλοχώρι της Λευκάδας. Στα πανηγύρια κατόπιν. Αργότερα βρέθηκε μικροπωλητής στην Αθήνα. Να πουλά χαρτοπόλεμο τις απόκριες, γαρδένιες στις ταβέρνες και στα καμπαρέ. Να μοιράζει, βγάζοντας διπλό μεροκάματο, φεϊγ-βολάν της Ιντεφλόρας (Interflora) στους ναύτες του 6ου στόλου των Αμερικάνων. Με τον καιρό έγινε πλασιέ βιβλίων και υλοποίησε στη συνέχεια το όνειρό του: Έγινε έμπορος. Δημιούργησε την δικιά του δουλειά, τον «Μορφωτικό Οργανισμό Αστήρ», απασχολώντας και άλλους πλασιέ, τους οποίους και εκπαίδευε μέχρι τις αρχές του περασμένου χρόνου που βγήκε στην σύνταξη.

Το όνομά του Απόστολος Κακλαμάνης, συνώνυμος και συνεπίθετος με τον γνωστό συγχωριανό του, του Ελευθερίου όμως ο ίδιος. Πρύσκος -από το αγίνωτο σύκο- ήταν το παρατσούκλι του. Του το κόλλησε ένας περιπτεράς στην πλατεία της Καρυάς, γιατί του έπαιρνε την μικρή πελατεία, τους πιτσιρικάδες, που όταν κονόμαγαν καμιά δραχμή έτρεχαν να πάρουν σοκολάτες ή καραμέλες από το περίπτερο: «Κοροϊδεύεις τα παιδάκια παίρνοντας τις δραχμές και δίνοντας λίγα φιστίκια. Είσαι μεγάλος εκμεταλλευτής ενώ εγώ από κάθε πακέτο ή κουτί σπίρτα που πουλάω κερδίζω μερικές δεκάρες…». Ένα άλλο παρατσούκλι του, με περιορισμένη όμως χρήση, ήταν Σάιλοκ (Εβραίος τοκογλύφος στον Έμπορο της Βενετίας του Σαίξπηρ). Του το είχε κολλήσει ο αείμνηστος Γιάννης Ρεκατσίνας (Ξαλόνης), αγωνιστής της Αριστεράς με εξορία στην πλάτη του, επειδή αγαπούσε το χρήμα και ίσως γινόταν μια μέρα τοκογλύφος σαν τον Σάιλοκ. «Μου άρεσε πολύ το χρήμα», ομολογεί ο ίδιος σε ένα κεφάλαιο του βιβλίου του, «αλλά όχι στο σημείο να κάνω κακό στον συνάνθρωπό μου για το χρήμα».
[Gallery not found].
Το βιβλίο του στο οποίο «αναπολεί την παιδική του ηλικία, περιγράφει ήθη και έθιμα του χωριού του, και ξεδιπλώνει την ψυχή του…» μπορεί κανείς να το προμηθευτεί από το βιβλιοπωλείο Τσιρίμπαση, στην πόλη της Λευκάδας, ή απευθείας από τον ίδιο το συγγραφέα: Απόστολος Ελ. Κακλαμάνης, Άγιος Δημήτριος Αττικής – 173 42, Τηλ.: 210 9939230, κιν.: 6977 283949.
[Gallery not found].