Κηδεύτηκε σήμερα στην Καρυά Λευκάδας ο αγωνιστής κομμουνιστής Ντίνος Καραμποΐκης

Τον αγωνιστή κομμουνιστή Ντίνο Καραμποΐκη αποχαιρέτησαν το μεσημέρι της Παρασκευής 9 Σεπτέμβρη 2016 στην ιδιαίτερη πατρίδα του, την Καρυά Λευκάδας, συγγενείς, χωριανοί, φίλοι και σύντροφοί του.

Στην κηδεία παρευρέθηκε αντιπροσωπεία της ΤΟ Λευκάδας του ΚΚΕ. Τον επικήδειο εκ μέρους της Οργάνωσης εκφώνησε ο Τάκης Κτενάς, μέλος της Τομεακής Επιτροπής Λευκάδας του ΚΚΕ.

Τα ανίψια του εκλιπόντος, σεβόμενα την τελευταία του επιθυμία, προσφέρουν αντί στεφάνων μέσω της ΤΟ Λευκάδας του ΚΚΕ χρηματικό ποσό στο ΚΚΕ, το Κόμμα που τόσα πιστά υπηρέτησε σε όλη του τη ζωή.

Αναφερόμενος στη ζωή του Ντίνου Καραμποΐκη, την οποία αφιέρωσε στον αγώνα μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ, ο Τ. Κτενάς είπε τα ακόλουθα:

«Αγαπημένε μας σύντροφε Ντίνο,

είμαστε σήμερα όλοι εδώ, οι σύντροφοί σου, οι φίλοι σου, συγγενείς και χωριανοί για να σε αποχαιρετήσουμε στο μεγάλο σου ταξίδι.

Η μάχη που έδωσες με πείσμα και υπερηφάνεια τα τελευταία χρόνια της ζωής σου με την αρρώστια σου ήταν αξιοσέβαστη και αξεπέραστη. Σκληροτράχηλος και πεισματάρης όπως πάντα, περίμενες στωικά το αποτέλεσμα και δεν πολυνοιαζόσουν για τον εαυτό σου μιας και ήξερες τα λόγια του ποιητή, ότι «κι ο θάνατος δεν είναι παρά το φύλλο που πέφτει για να θρέψει το φύλλο που έρχεται».

Σύντροφε Ντίνο,

Στην κοινωνικοπολιτική σου πορεία δεν μπορούσες να αποτελέσεις εξαίρεση απ΄ την υπόλοιπη οικογένειά σου. Διάλεξες και συ, από πολύ μικρός, τον δύσκολο αλλά ωραίο δρόμο του αγώνα και της προόδου.

Στην πολυτάραχη δεκαετία του ΄40 όταν το Κόμμα σου σάλπισε το πατριωτικό κάλεσμα ενάντια στους φασίστες κατακτητές, όντας μικρό παλικαράκι τότε, έτρεξες να οργανωθείς στις γραμμές της ένδοξης ΕΠΟΝ. Ως Αετόπουλο έπαιζες τη ζωή σου κορώνα γράμματα αναλαμβάνοντας το ρόλο του συνδέσμου με το μόνιμο και εφεδρικό ΕΛΑΣ του Ξηρομέρου και της Λευκάδας. Πέρναγες πολλές φορές τα μεσάνυχτα με τη βάρκα στην απέναντι στεριά για να πας το πολύτιμο χαρτάκι με τις πληροφορίες στους αντάρτες. Έτρεχες ατρόμητος σαν το νυχτοπούλι στην Ακόνη και στους Σκάρους για να συναντήσεις τον Γιαννούλη και τις άλλες αντάρτικες ομάδες.

Αργότερα, μετά τα Δεκεμβριανά και τη Βάρκιζα, δεν ησύχασες αλλά συνέχισες τον αγώνα σου βοηθώντας τους αδικημένους και τους κατατρεγμένους αντάρτες του ένδοξου Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας. Είχε και εσύ την τύχη τόσων και τόσων άλλων αγωνιστών. Κυνηγητό, διωγμοί και βασανισμοί.
Μετέπειτα στα πέτρινα χρόνια του αιμοσταγούς μετεμφυλιακού καθεστώτος αναγκάστηκες από το κυνηγητό και την αδικία να αυτοεξοριστείς στο Βέλγιο, όπου σου συμπαραστάθηκαν και σε βοήθησαν οι σύντροφοί σου ανθρακωρύχοι. Όταν επαναπατρίστηκες οι ξενόδουλοι του συστήματος δεν σε είχαν ξεχάσει. Τα αστυνομικά τμήματα και τα κρατητήρια τα επισκεπτόσουν συνεχώς και το άλικο αίμα σου έβαψε πολλές φορές τα μουντρούμια της Λεωφ. Αλεξάνδρας και της Μπουμπουλίνας. Δεν τα κατάφεραν όμως οι βασανιστές δήμιοί σου να σε κάνουν να λυγίσεις και να αποκηρύξεις το Κόμμα σου και τις ιδέες σου. Δεν ήθελες να «πεθάνεις» για να ζήσεις ατιμασμένος, λεκιασμένος και με σκυμμένο το κεφάλι. Ήθελες να ζήσεις υπερήφανα και να πεθάνεις όρθιος με αξιοπρέπεια. Επέβαλες στους βασανιστές σου να σε εκτιμούν και να σε σέβονται. Είχες βλέπεις άξιο καθοδηγητή τον παπά Στάθη. Τίμησες με την στάση σου τους σύγχρονους Προμηθείς της Μακρονήσου.

Δρούσες στην παρανομία γιατί δεν παραδέχτηκες το 1958 την διάλυση των Κομματικών Οργανώσεων και την διάχυσή τους στην ΕΔΑ. Οι ταλαιπωρίες και οι κακουχίες ήταν γι΄ αυτό πολύ περισσότερες.

Ήσουν ιδρυτικό μέλος του Συνδέσμου των Μπετατζήδων που συγχωνεύτηκε αργότερα με το Συνδικάτο Οικοδόμων. Ακούραστος μαχητής, μέρα και νύχτα στους δρόμους για τα δίκαια του λαού και το συμφέρον της τάξης σου. Έτυχε και σε εμάς τους νεώτερους πολλές φορές να σε συναντήσουμε στους δρόμους της Αθήνας διεκδικώντας από υπουργείο σε υπουργείο τα δίκαια αιτήματα του κλάδου των οικοδόμων , που πολλά απ΄ αυτά κερδήθηκαν. Συλλογικές συμβάσεις, συνεχή ωράριο, βαρέα και ανθυγιεινά, σύνταξη στα 58 και πολλά άλλα που συνεχίζουν σήμερα κάτω από το πρόσημο της αριστεράς να αποψιλώνονται.

Είχες την ατυχία να ζήσεις τις δύσκολες για το Κόμμα στιγμές της διάσπασης το 1968 και 1991. Είχες όμως και την τύχη να αποδείξεις μέσα από την σκληρή πραγματικότητα την ορθότητα της ιδεολογικής και πολιτικής θέσης σου, ότι είχες εσύ και το Κόμμα σου το δίκιο και όχι οι οπορτουνιστές, παλιοί και νέοι. Έμεινες αταλάντευτα πιστός στο Κόμμα. Το Κόμμα με χαρακτηριστικά γνωρίσματα το σφυρί και το δρεπάνι και επιστημονική κοσμοθεωρία τον Μαρξισμό-Λενινισμό και ήταν σφοδρές οι μάχες που έδωσες γι΄ αυτό.

Σύντροφε Ντίνο,

Η ζωή σου έπαιξε πολλά και σκληρά παιγνίδια. Παρά ταύτα όμως εσύ προχωρούσες, πάλευες αλύγιστος για τα παιδιά όλου του κόσμου. Για να έχουν γάλα και ψωμί το πρωί στο τραπέζι τους, για να έχουν το βιβλίο τους και να βασιλεύει η ειρήνη στους λαούς. Ατέλειωτοι οι αγώνες σου τότε, για το Βιετνάμ, τη Γιουγκοσλαβία, το Ιράκ, το Αφγανιστάν και ενάντια σε τόσους άλλους πολέμους που οι Ευρωπαίοι και Αμερικανοί ιμπεριαλιστές ματοκύλισαν τους λαούς για τα συμφέροντά τους.

Και ποιον δεν βοήθησες! Κυνηγημένους αριστερούς, φοιτητές, χωριανούς και συμπατριώτες, ακόμη και στους εχθρούς σου έδινες απλόχερα δουλειά και χρήματα. Θα μπορούσες να είχες αποφύγει τους κινδύνους και το κυνηγητό. Είχες τη δυνατότητα να ζήσεις πλουσιοπάροχα και ήσυχα χωρίς πολλές σκοτούρες. Όμως δεν ήσουν φιλοτόμαρος, μικροευατούλης και μισερό δειλό ανθρωπάκι. Γέμιζες τη μασχάλη σου με τον αγαπημένο σου «Ριζοσπάστη» και έτρεχες στις φτωχογειτονιές να δώσεις «το φως που καίει» στους εργάτες και τους κατατρεγμένους. Κυμπάρικη ψυχή, στόφα ατόφιου κομμουνιστή, έτσι ήσουν και έτσι θα μείνεις στις καρδιές όλων μας.

Κοιμήσου ήσυχα σύντροφε Ντίνο. Έκανες με το παραπάνω στο ακέραιο το καθήκον σου. Εμείς σε χαιρετούμε και ορκιζόμαστε ότι θα συνεχίσουμε τον αγώνα μέχρι την τελική νίκη του λαού. Το δίκιο θα λάμψει κάποια μέρα. Έτσι θα γίνει. Η Ιστορία δεν σταμάτησε, οι συσχετισμοί θα αλλάξουν. Διδασκόμαστε από την ιστορία του λαού μας και τον αγώνα σας, όσο κι αν κάποιοι αποσιωπούν ή διαστρεβλώνουν αυτή την ιστορία, γιατί δεν θέλουν να μάθουν οι νέοι ότι αυτοί ήταν απόντες απ΄ τους αγώνες του λαού μας, πολύ δε περισσότερο ότι ήταν υπεύθυνοι για τα εγκλήματα και τα δεινά του τόπου.

Καλό σου ταξίδι σύντροφε Ντίνο».