Ο αρχηγός και η ομάδα του…

Στις πολύ καλές αυτές ηλεκτρονικές φωτογραφίες και εμπνευσμένης λήψης από την ματιά του φωτογράφου, η αποσπασματικότητα την οποία επιβάλει το σύγχρονο φωτογραφικό μέσον μέχρι σημείου , στο όλον θέμα είναι εμφανής.
Η Συγκέντρωση του φακού της στο θέμα, η αναγκαία γρήγορη ταχύτητα για τον φωτοφράκτη στην προσπάθεια απόδοσης του κινούμενου του θέματος ( τα φτερά του αρχηγού) εννοιολογικά, που ορθά εντόπισε ή αγωνίστηκε ( και αυτό τιμά την προσπάθεια του τεχνίτη) να εντοπίσει ο τεχνίτης , λειτουργούν υπέρ του θέματος αλλά σε βάρος του εικαστικού χώρου που οφείλει να υποστηρίζει η ίδια η φωτογραφία.
Η επίδραση του σύγχρονου μέσου φωτογράφησης και των μονομερών ( τονίζω μονομερών ) δυνατοτήτων του, οδηγεί στην συγκεκριμενοποίηση του φωτογραφικού θέματος αποκόπτοντάς το όμως απ τον φωτογραφικό χώρο.
Το αντίστοιχο πρόβλημα της σχέσης φιγούρας και φόντου στην τέχνη ( κουλτουριάρικά ο ίδιος ο ζωγραφικός χώρος).
Οι τεχνικές φωτογράφησης με μηχανές πλατιών φακών και μεγάλης ( ή μεγαλύτερης επιφάνειας φίλμ , έχει μείνει μόνο το καρούλι 6χ6 σε διοπτικές μηχανές), καθώς και εργαστηριακής εμφάνισης εκτύπωσης ήταν ποιο σιμά στην απαίτηση της τέχνης για την απόδοση του ζωγραφικού χώρου.
Οι εξελίξεις της πρωτοκαθεδρίας της αμεσότητας του φωτογραφικού θέματος που υπόσχονται τα νέα φωτογραφικά μέσα , έναντι του βάθους για το φωτογραφικό θέμα που εκπροσωπούν οι παλαιότερες μεγαλύτερου φακού και φίλμ μηχανές, είναι μια μεγάλη συζήτηση για την φωτογραφία.
Ασφαλώς και υπάρχει η εξέλιξη και χάνονται οι τεχνικές οι παλαιότερες και αντικαθίστανται τα παλαιότερα μέσα της κάθε τέχνης και εργασίας, ακόμα και στην μικρο’ι’στορική εξέλιξη. Και εκάστοτε γίνεται και κάπως απότομα ή σύντομα βεβιασμένα χρονικά.
Η εννοιολογία όμως της συνέχειας ( των σχέσεων αιτιότητας) ως αναγκαίο στοιχείο εξελικτικά του πολιτισμού, απαιτεί και κάθε έκφανση της ανθρώπινης δραστηριότητας να ακουμπά στο ιστορικό συνεχές βάθος, για να κατακτιέται το νέο κάθε φορά.
Τα πεδία βάθους, οι χαμηλές ταχύτητες ( ως αναγκαία να συμβιβαστούν εκάστοτε ως μια παράμετρος της φωτογραφικής τέχνης) οι φωτοσκιάσεις και η παραστατικότητα της μορφής του αντικειμένου στο φωτογραφικό και άλλες παράμετροι της ίδιας της φωτογραφικής εικαστικότητας ( φορμαλισμός και ρεαλιστική απεικόνηση),η δημιουργία του φωτογραφικού χώρου ( που πολλές φορές σύρει την αναγκαιότητα της φωτοεκτύπωσης εξ επαφής σε μεγάλες πλάκες φίλμ), είναι ακόμα θέματα της εξέλιξης της ίδιας της τέχνης.
Οι φωτογράφοι σήμερα με τα μέσα που διαθέτουν, να υποβάλλουν σε αξιολογική κρίση και κριτική βάσανο το ίδιο το έργο των κάθε φορά.
Και αυτό θα τους οδηγεί στην περισσότερη αυτογνωσία προοδευτικά για την ίδια την τέχνη των.