H τέχνη της παραδοσιακής Κεφαλονίτικης αγιαστούρας από την Αθηνά Χιόνη

Κάθε χρόνο αναφερόμαστε το έθιμο της αγιαστούρας και τον τρόπο που την φτιάχνουν στην Κεφαλονιά. Μια απο τις τελευταίες γυναίκες που κατέχει τη τέχνη της αγιαστούρας, όπως και των παραδοσιακών βάγιων, ειναι η Αθηνά Χιόνη, η κόρη του παπα-Βαγγέλη. Για χρόνια έφτιαχνε τις αγιαστούρες του πατέρα της πρώτα, (αυτός της δίδαξε την τέχνη), του μακαριστού Δεσπότη μας Γεράσιμου Φωκά όταν ήταν ιερέας, και αργότερα των παππάδων των ενοριών Ατσουπάδων και Πλατιών.

Μετά την Κοίμηση του παπα Βαγγέλη Χιόνη μιά αγιαστούρα πήγαινε κάθε χρόνο στον τάφο του στις Ατσουπάδες. Την πήγαινε ο παπα Γεράσιμος Φωκάς… ήταν υπόσχεση και τάμα καθώς απο μικρό παιδάκι συνόδευε τον παπα Βαγγέλη στους αγιασμούς στα σπίτια στο Αργοστόλι.

Ας δούμε τη τέχνη

Αγιαστούρα χωρίς διπλές αρωματικές βιολέτες δεν γίνεται. Το μεθυστικό άρωμα της βιολέτας είναι αυτό που κάνει τη διαφορά. Ακολουθεί το δενδρολίβανο. Χρονιές (σαν τη φετινή) που λόγω καιρού δεν βρίσκονται βιολέτες ούτε σε κήπους ούτε σε χωράφια, θα αναγκαστούν οι ιερείς να αγοράσουν απο τα ανθοπωλεία. Μπορούν όμως να αντικατασταθούν και με μικρά μονά γαρύφαλλα (από τα ανθοπωλεία φυσικά).

Το χαρακτηριστικό της Κεφαλονίτικης αγιαστούρας είναι η λεπτότητά της, που εξαρτάται απο τη τέχνη της τοποθέτησης των λουλουδιών πάνω στο ξύλο.

Δείτε καρέ – καρέ τη τέχνη της Κεφαλονίτικης αγιαστούρας από την Αθηνά Χιόνη.

Τα απαραίτητα: δενδρολίβανος, βιολέτες αγιασμού, ένα ξυλάκι για βάση, νήμα/κλωστή χονδρή, βελόνι, και .. ελαστικός χειρουργικός επίδεσμος.

Ξεκινάμε βάζοντας στην κορυφή του ξύλου δενδρολίβανο και συνεχίζουμε εναλλάξ με τις βιολέτες ανάλογα τη τέχνη δένοντας με τον σπάγγο.

Σε μια λογική απόσταση από το τέλος του ξύλου για να μπορεί να την κρατάει καλά ο ιερέας, δένουμε τον ελαστικό επίδεσμο για να δημιουργηθεί η “λαβή”.

Ράβουμε καλά με χοντρή βελόνα το τελείωμα του επίδεσμου για να μη λυθεί κατά το ράντισμα.

Στο τέλος δένουμε την κορδέλα. Συνήθως χρησιμοποιούμε δυο χρώματα: λευκό (συμβολίζει το Άγιο Πνεύμα) και γαλάζιο (συμβολίζει τον Ιορδάνη ποταμό ή τη θάλασσα).