Απαράδεκτη η κατάσταση με την καθαριότητα στην Εφορία Λευκάδας
Ανησυχούν οι εργαζόμενοι – Από τις 25 Γενάρη έχει να καθαριστεί το κτίριο
Ανησυχίες για την υγεία τόσο των ίδιων όσο και των δεκάδων καθημερινών επισκεπτών εκφράζουν οι εργαζόμενοι στη Δημόσια Οικονομική Υπηρεσία (ΔΟΥ) Λευκάδας.
Είναι χαρακτηριστικό ότι το κτίριο της Εφορίας όπου συνωστίζονται καθημερινά τόσοι άνθρωποι έχει να καθαριστεί από το τέλος Γενάρη και η όποια στοιχειώδη καθαριότητα γίνεται με τη φιλότιμη προσπάθεια των ίδιων των εργαζομένων που ανησυχούν για τους ενδεχόμενους κινδύνους και τις επιπτώσεις στην υγεία τους από αυτή την απαράδεκτη κατάσταση, σύμπτωμα κι αυτό της «πρώτης φοράς Αριστερά» με το καραδεξιό -δεξιότατο σε κάποιες εκφάνσεις του- δεκανίκι της.
Το πρόβλημα αντιμετωπίζονταν το προηγούμενο διάστημα με σύμβαση που υπέγραφε η Υπηρεσία με ιδιωτικό συνεργείο καθαρισμού κτιρίων. Η σύμβαση έληξε στο τέλος του χρόνου, αλλά οι δύο καθαρίστριες δούλεψαν και τον μήνα Γενάρη – 25 Γενάρη ήρθε η εντολή να σταματήσουν. Παλιότερα το κτίριο καθαρίζονταν από τρεις μόνιμες καθαρίστριες.
Ο λόγος για όλο αυτό το πρωτοφανές μπάχαλο είναι ότι δεν υπάρχουν πιστώσεις για την αντιμετώπιση των ζητημάτων αυτών. «Δεν μας αφήνουν να κάνουμε δεσμεύσεις, ανάληψη δηλαδή χρημάτων του προϋπολογισμού, και δεν έχει ξεκαθαριστεί ακόμη το τοπίο για το πως θα γίνονται οι προμήθειες, αν θα είναι κεντρικές κλπ., παρά τα επανειλημμένα διαβήματα που έχουν γίνει προς την κατεύθυνση της κεντρικής Διοίκησης. Το πρόβλημα της καθαριότητας είναι άμεσο και θα πρέπει να δοθεί σύντομα λύση», μας επισημάνθηκε.
«Οι ΔΟΥ δεν έχουν καθαριότητα, δεν έχουν ασανσέρ (στην τοπική ΔΟΥ ο ανελκυστήρας είναι ακόμη ασυντήρητος με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ασφαλή μεταφορά των πολιτών), δεν έχουν πετρέλαιο (το πρόβλημα αυτό δεν το αντιμετωπίζει, ευτυχώς, η τοπική ΔΟΥ αφού ο χώρος θερμαίνεται με την χρήση ηλεκτρικών κλιματιστικών), δεν έχουν αυτοκίνητα, δεν έχουν βενζίνη, δεν έχουν τίποτα… Δεν ακούει κανένας!…».
Κάθε φορά που η αναγκαιότητα με οδήγησε στην ΔΟΥ Λευκάδος σε αυτό το κτίριο ήταν θερινούς μήνες.
Η πρόσβαση δεν ήταν άνετη , λόγω και στενότητας εισόδου από παρακείμενες καρέκλες και ποδήλατα άτακτα τοποθετημένα μπρός και δίπλα απ την είσοδο.
Η είσοδος πρίν το ασανσέρ ( δεν θυμάμαι αν λειτουργούσε ή όχι το ασανσέρ ) ώς συνολικλη αίσθηση ξένιζε και προβλημάτιζε , σαν κάτι περίεργο ως αίσθηση.
Δεν θυμάμαι κάτι άλλο μια κσι η κατεύθυνση ήταν να τελειώνω το θέμα μου.
Αλλά η όλη συγκρότηση εισόδου στο κτίριο δημιουργούσε την αίσθηση του συνολικού kitsch για τον επισκέπτη στο κτίριο.
Το Ρωμα’ι’κό δόγμα της στόχευσης στην εισοραξιμότητα και μόνο, »γιατί τα χρήματα δεν μυρίζουν».
Αλλέως κάπως πλστύτερα , η Κινέζικη εκδοχή του Τσου Εν Λα’ι”, σύμφωνα με την οποία : »άσπρη γάτα- μαύρη γάτα ,αρκεί να ποιάνουν τα ποντίκια».
Αρκεί η φορολογική εισοραξιμότητα, δηλαδή, να ικανοποιείται.