Ολοκληρώθηκε σήμερα στην πόλη της Λευκάδας το πασχαλινό έθιμο «Το Κομμάτι»

Με καλή συμμετοχή κόσμου ολοκληρώθηκε σήμερα το μεσημέρι στην πόλη της Λευκάδας το παραδοσιακό πασχαλινό έθιμο «Το κομμάτι», ένα από τα αξιοσημείωτα των εθίμων της Μεγάλης Εβδομάδας στο νησί της Λευκάδας.

Κατά τη διάρκεια του εθίμου αυτού, που συνδιοργανώνεται από τον Δήμο Λευκάδας, το Πνευματικό Κέντρο και την Φιλαρμονική Εταιρία, η Μπάντα της Φιλαρμονικής παιανίζει στους δρόμους της πόλης το «Εωθινόν», ειδικό εμβατήριο που συνέθεσε ο Βαυαρός Αρχιμουσικός της Α. Σάϊλερ (1865), ενώ ντόπιοι και επισκέπτες συμμετέχουν στο έθιμο με το σπάσιμο των «αγγειών» που προσφέρει ο Δήμος.

Το έθιμο σχετίζεται με την ψαλμική φράση, που αναφέρεται στην Ανάσταση του Χριστού: «Και συντρίψεις αυτούς ως σκεύη κεράμεως». Συμπολίτες μας και επισκέπτες του νησιού μας ρίχνουν «Το Κομμάτι» σπάζοντας ένα «αγγειό» για να διώξουν τη θλίψη της Μεγάλης Εβδομάδας.

Η Φιλαρμονική ακολούθησε αυτή τη φορά την παλιά διαδρομή: Κατάστημα Φιλαρμονικής, οδός Δημ. Βεροιώτη, οδός Ι. Μαρίνου, οδός Θ. Στράτου, οδός Αρ. Βαλαωρίτη, Πεζόδρομος, Κ. Πλατεία, Πεζόδρομος, οδός Αγ. Σικελιανού, οδός Κόνταρη, Κατάστημα Φιλαρμονικής.

Για το έθιμο αυτό αναφέρει ο λευκαδίτης λόγιος Νικόλαος Ι. Σταματέλος στο άρθρο του «Η Μεγάλη Εβδομάς και το Πάσχα εν Λευκάδι” που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό “Ποικίλη Στοά“ (Τόμος 5, Αρ. 1, 1885):

«Κ ο μ μ ά τ ι morceau–pezzo εις οίαν δήποτε γλώσσαν και αν το θέλετε, σημαίνει τεμάχιον, μέρος, και την λέξιν πας τις ευκόλως εννοεί, αλλ’ ουχί και την φράσιν π έ φ τ ε ι   τ ο   κ ο μ μ ά τ ι, ην ο Λευκάδιος μεταχειρίζεται, ίνα δι’ αυτής δηλώση, λίαν όμως περιληπτικώς, την θραύσιν παντός αγγείου καθαρού ή ρυπαρού, τας φωνάς, τους αλαλαγμούς, τους τουφεκισμούς, τους τρομπονισμούς, την σφαγήν τοσούτων αρνίων, τους ήχους της μουσικής και προσέτι την θράυσιν κεφαλής τινος ανοήτου.

Διότι άμα ως η 10η σημάνη και οι ιερείς κρεμασθώσιν εις τα κωδωνοστάσια και η μουσική αρχίση να παίζη κ α ν έ ν α   κ ο μ μ ά τ ι   κ α λ ό, και πάσα καλή νοικοκυρά, πάσα πεταχτή κοπέλα, πας φούρναρης ή καταστηματάρχης αρπάζει το επί τούτω φυλαττόμενον διερρωγώς αγγείον, ευγενές ή αγενές και το ρίπτει θερμώς εκ του παραθύρου, αποδαπανών πάσαν αυτού την δύναμιν, ίνα κροτήση περισσότερον, ίνα προξενήση τον γέλωτα της καλής δεσποινίδος, ίνα θραύση αντί να θραυσθή και πάντα ταύτα προς δόξαν του Ιησού του διαρρηγνύοντος τας πύλας του άδου, του υποδεικνύοντος εις τον Αδάμ τον παράδεισον και αναγγέλοντος ημίν ζωήν την αιώνιον.»