Η Τοπική Επιτροπή ΠΑΜΕ Λευκάδας για την επικαιρότητα του διδάγματος της επανάστασης του 1821

189 χρόνια μετά, το δίδαγμα της επανάστασης του 1821, παραμένει επίκαιρο:

Ο ξεσηκωμός, πραγματοποιήθηκε όταν ο λαός απέκτησε με την πείρα του εμπιστοσύνη στον αγώνα του και αντιλήφθηκε το μέγεθος της δύναμης του. Ο μαζικός λαϊκός ηρωισμός και η αυτοθυσία χιλιάδων και χιλιάδων απλών ανθρώπων, αψήφησε τις αυτοκρατορίες της εποχής.

Σήμερα η κυβέρνηση μπροστά στην βάρβαρη αντεργατική αντιλαϊκή πολιτική της, προσπαθεί να εξάψει τον πατριωτισμό του λαού, καλώντας τον να καταθέσει πρωτόγνωρες κυριολεκτικά θυσίες στα πόδια εκείνων των επιχειρηματιών, των επιχειρηματικών ομίλων του συστήματος, που έχουν μία μόνο πατρίδα, ή μπορεί να έχουν και πολλές πατρίδες, ανάλογα πού εξασφαλίζουν τη μέγιστη κερδοφορία.

Την ώρα που λένε πως έχουν ξεκινήσει εκστρατεία «κατά των κερδοσκόπων»… για να μην χρεοκοπήσουμε, τα μέτρα που παίρνουν είναι κατά των μισθωτών, των συνταξιούχων, των ανέργων, των αυτοαπασχολούμενων και των αγροτών.

Πίσω από όλη αυτήν την καταστροφολογία περί «χρεοκοπίας», είναι μια χούφτα Ελλήνων «πατριωτών», τραπεζίτες, βιομήχανοι, εφοπλιστές, κεφαλαιούχοι, με μια κουβέντα όλο το «ανφάν γκατέ» της εγχώριας ολιγαρχίας του πλούτου. Την πρώτη θέση μεταξύ των δανειστών, σε ποσοστό 23%, την έχουν οι Έλληνες… «επενδυτές»! Αυτοί οι… «πατριώτες» (!) πλουτοκράτες, οι μεγαλύτεροι κερδοσκόποι, οι μεγαλύτεροι τοκογλύφοι, οι μεγαλύτεροι πιστωτές – γδάρτες του ελληνικού κράτους, βρίσκονται στην Αθήνα. Ο κ. Παπανδρέου τους «κυνηγούσε» στα Παρίσια στα Βερολίνα και στην Ουάσιγκτον…. 4 ελληνικές τράπεζες, μέτοχοι των οποίων είναι επιφανείς Έλληνες πετρελαιάδες, βιομήχανοι, εργολάβοι και λοιποί «πατριώτες – νταβατζήδες», ελέγχουν το 20% – 30% του ελληνικού δημόσιου χρέους.

Να πού είναι τα λεφτά πατριδοκάπηλοι, ψεύτες και απατεώνες των κομμάτων της πλουτοκρατίας, που ψηφίσατε τα μέτρα στην Βουλή, για να σώσετε την πατρίδα.

Για το δικό τους, τελικά, «εξευμενισμό», οι σοσια-ληστές της κυβέρνησης με τις ευλογίες των Μητσοτάκη-Σαμαρά και Καρατζαφέρη υποχρεώνει τους εργαζόμενους να χάνουν τον 14ο, τον 13ο και τον 12ο μισθό τους!, για να αυξήσει τον πλούτο των κεφαλαιοκρατών.

Είναι διαφορετικό να κάνει ο εργαζόμενος, ο μικρός επαγγελματίας, ο φτωχός αγρότης θυσίες, τις οποίες θα καρπωθεί το σύνολο της κοινωνίας, και άλλο να «θυσιάζεται» σαν πρόβατο στη σφαγή για να μεγαλώσουν κι άλλο τα κέρδη των καπιταλιστικών επιχειρήσεων, για να πληρώσει ελλείμματα και χρέη που τα προκάλεσε το κράτος για λογαριασμό των μεγάλων επιχειρήσεων.

Ούτε στα κέρδη ήμασταν «όλοι μαζί», ούτε στην κρίση είμαστε «όλοι μαζί».

Τη στιγμή που οι μεγαλοεπιχειρηματίες, οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες, οι εφοπλιστές είναι ενωμένοι σαν μια γροθιά και οχυρωμένοι πίσω από τα ταξικά τους συμφέροντα, τα κόμματα και τα ΜΜΕ της πλουτοκρατίας ζητούν από τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα να μη σκέφτονται και δρουν ταξικά, αλλά να θυσιαστούν, να τα χάσουν όλα για την «πατρίδα».

Τολμούν και μιλούν για πατρίδα όντας από γεννησιμιού τους απάτριδες. Γιατί είναι γνωστό πόσα κέρδισαν οι Έλληνες επιχειρηματίες με τους καταχτητές στην Κατοχή.

Η μνημειώδης φράση του πρωθυπουργού, «Συγκινούμαι ειλικρινά όταν άνθρωποι του μόχθου και τους ενός μισθού με σταματούν στο δρόμο και μου λένε «για την πατρίδα και τον μισθό μου να θυσιάσω»»! θα εγγραφεί στα παγκόσμια χρονικά για να συμβολίζει εκείνο το είδος «πατριωτισμού» που έχει για σήμα κατατεθέν του το «σφάξε με Αγά μου ν” αγιάσω»!

«Η περικοπή των επιδομάτων στους μισθούς του δημοσίου, αναπόφευκτα, θα συμπαρασύρει και τους μισθούς του ιδιωτικού τομέα». «Τα μέτρα που έλαβε η Ελλάδα αφορούν στο δημοσιονομικό της πρόβλημα για το 2010. Ωστόσο θα χρειαστούν και νέα μέτρα το 2011 και 2012». Οι δηλώσεις αυτές είναι του Ολι Ρεν, και του εκπροσώπου του.

Συμπέρασμα:

Όποιος σήμερα δε φωνάξει, αύριο θα είναι αργά.

Όποιος τούτη τη στιγμή λουφάξει για «να διαφυλάξει τα μισά», αύριο θα του τα πάρουν όλα.

Όποιος από τώρα δεν ενωθεί σε ένα λαϊκό ποτάμι αποφασισμένο να τους σταματήσει, σε λίγο θα τον ισοπεδώσουν.

Συγκινημένος ο πρωθυπουργός μας δηλώνει συνεχώς ότι «η πατρίδα μας θα κερδίσει τον πόλεμο κατά των κερδοσκόπων που πλήττουν την εθνική οικονομία κι επιβουλεύονται την εθνική ανεξαρτησία». Δεν μας είπε τίποτα για συμφωνίες του με τον Ομπάμα, που στρέφονται κατά των κυριαρχικών συμφερόντων της χώρας μας.

Με αυτές όλη η περιοχή που αμφισβητεί η Τουρκία ανατολικά του 25ου παράλληλου, κηρύσσεται ζώνη στην οποία δεν μπορούν και δεν πρέπει να πετάνε ούτε τα τούρκικα αεροπλάνα, αλλά ούτε και τα ελληνικά. Σ” αυτήν τη ζώνη θα πετάνε μόνο ΝΑΤΟικά. Η συνεκμετάλλευση των πετρελαίων του Αιγαίου, έχει μοιραστεί 20% στην Ελλάδα, 20% στην Τουρκία και 60% στις αμερικάνικες εταιρείες. Το πιο σοβαρό όμως είναι ότι ο ελληνικός στρατός, με βάση αυτήν τη συμφωνία, φεύγει από τη Σάμο, από τη Λέσβο, από την Ικαρία, από όλα αυτά τα νησιά. Άρα, η αμυντική ικανότητα της χώρας πάει πριν τον 25ο παράλληλο και δεν καλύπτει όλο το ελληνικό έδαφος.

Εμείς τον πατριωτισμό τον ταυτίζουμε με τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και τις επιτυχίες του εργαζόμενου λαού. Αυτοί την πατρίδα τη βάζουν σε εισαγωγικά.

Όπως μετά την απελευθέρωση το 1821, η εξουσία πέρασε στα χέρια των κοτσαμπάσηδων, που συνεργάζονταν με τους Οθωμανούς και των πολιτικών τζακιών που δεν είχαν καμιά προσφορά στον αγώνα, έτσι και οι σημερινοί «αρχόντοι», που καμώνονται τους «ταγούς του Εθνους», στον ίδιο «ντορό» βαδίζουν κι αντί για καλό, κάνουν κακό στο λαό και στην πατρίδα.

Όπως και τότε έτσι και τώρα υπάρχουν «δυο Ελλάδες». Αυτή των καπιταλιστών που πλουτίζουν χωρίς να εργάζονται, εκμεταλλευόμενοι τον κόπο των εργαζομένων και δεν ενδιαφέρονται για την πατρίδα. Και η άλλη, των εργατών, των αγροτών, των αυτοαπασχολουμένων, που δουλεύουν σκληρά και παράγουν τον πλούτο.

Αυτή η «Ελλάδα του λαού» δεν έχει ακόμα απελευθερωθεί και θα είναι πραγματικά ελεύθερη όταν η εργατική τάξη έρθει η ίδια στην εξουσία.

Εμείς ένα χρέος έχουμε το αναγνωρίζουμε! και το αναλαμβάνουμε!

Έχουμε χρέος:

• Στον εαυτό μας, στους κόπους μας, στην αξιοπρέπειά μας, στα παιδιά μας, στους φίλους μας, στους συνανθρώπους μας, στους συναδέλφους μας, να σταθούμε όρθιοι, να δώσουμε τα χέρια, αλληλέγγυοι, ενωμένοι, οργανωμένοι, ταξικά αταλάντευτοι.
• Στην τιμή μας, στην τάξη μας, στα αδέρφια μας στο εργοστάσιο, στην οικοδομή, στο γραφείο, στο μαγαζί, στο Πανεπιστήμιο, στο σχολείο, στη δουλειά, να μπούμε μπροστά, να βγούμε στους δρόμους, να γίνουμε ποτάμι.
• Να γίνουμε μαχητές της αντίστασης, της αντεπίθεσης, της ανατροπής, «στρατιώτες» ενός αγώνα με πυξίδα και νόμο το δίκιο του εργάτη, ενός αγώνα από τον οποίο το μόνο που έχουμε να χάσουμε είναι τις αλυσίδες μας, από τον οποίο έχουμε να κερδίσουμε τα πάντα!